Przejdź do zawartości

Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera”
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Hołny Wolmera

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

batalion KOP „Sejny”

Obiekty KOP w Hołnach Wolmera; stan w 2011 roku

Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera”pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych nr 1099 ze stycznia 1926, w trzecim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 23 batalion graniczny[1], a w jego składzie 2 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 kompania etatowo liczyła 2 oficerów, 6 podoficerów, 3 nadterminowych i 62 żołnierzy służby zasadniczej[a]. W 1939 2 kompania graniczna KOP „Hołny” podlegała dowódcy batalionu KOP „Sejny”[2].

Służba graniczna

[edytuj | edytuj kod]

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[3]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[4].

2 kompania graniczna „Hołny Wolmera” w 1934 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 26 kilometrów 700 metrów[5].

Sąsiednie kompanie graniczne:

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Strażnice kompanii w 1928[6]

Strażnice kompanii w 1929[8]

Strażnice kompanii w latach 1932 – 1939[9][10][7][2]

Dowódcy kompanii

[edytuj | edytuj kod]
  • kpt. piech. Zenon Jabłoński[g] (– 1939)
  1. Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 364
  2. W komunikatach dyslokacyjnych występuje jako Hołny Majera → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓
  3. folwark Hołny Mejera, gminie Berżniki, powiat suwalski, województwo białostockie
  4. folwark Hołny Wolmera, gmina Berżniki, powiat suwalski, województwo białostockie
  5. W komunikatach dyslokacyjnych występuje jako Budwieć → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓
  6. wieś Budwieś, gmina Giby, powiat suwalski, województwo białostockie
  7. kpt. piech. Jabłoński Zenon ur. 22 grudnia 1904 roku. Podporucznik ze starszeństwem z 15 sierpnia 1927 roku w korpusie oficerów piechoty. Porucznik ze starszeństwem z 15 sierpnia 1929 roku. Oficer 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie, a następnie 21 pułku piechoty w Warszawie. W KOP od 1937 roku. Do mobilizacji dowódca 2 kompanii granicznej „Hołny Wolmera”. We wrześniu 1939 roku na dotychczasowym stanowisku. Internowany na Litwie. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 721. Rocznik Oficerski 1928 s. 23, 284. Rocznik Oficerski 1932 s. 115, 537.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]