Przejdź do zawartości

Strażnica KOP „Buzuny”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica KOP „Buzuny”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Buzuny

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Siejłowicze”

Szkic rozmieszczenia batalionu KOP „Stołpce” w 1931

Strażnica KOP „Buzuny” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

W 1924, w składzie 2 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 8 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1]. Strażnica KOP „Buzuny” w latach 1928 – 1939 znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Siejłowicze”[2][3][4][5][6][7][8] batalionu KOP „Stołpce”[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[10].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku KOP[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 6 km[7].

Służba graniczna

[edytuj | edytuj kod]

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[11]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[10].

Strażnica KOP „Buzuny” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 693 metrów od słupa granicznego nr 831 do 840[5], a w 1938 pododcinek szerokości 7 kilometrów 420 metrów od słupa granicznego nr 830 do 846[7].

Sąsiednie strażnice

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]