Przejdź do zawartości

Tp6

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tp6
Producent

Hanomag (Hanower)

Lata budowy

1895[1] - ?

Układ osi

D n2 (0-4-0)

Wymiary
Masa służbowa

53,7 t (z tendrem: 92,7 t)[1]

Długość z tendrem

15 840 mm[1]

Rozstaw osi skrajnych

4200 mm

Średnica kół napędnych

1 300 mm[1]

Napęd
Trakcja

parowa

Typ tendra

15Cl[1]

Ciśnienie w kotle

12 at[1]

Powierzchnia ogrzewalna kotła

151,3 m²[1]

Powierzchnia przegrzewacza

brak

Powierzchnia rusztu

2,1 m²[1]

Średnica cylindra

490 mm[1]

Skok tłoka

650 mm[1]

Parametry eksploatacyjne
Maksymalna siła pociągowa

11 400 kG[1]

Prędkość konstrukcyjna

45 km/h[1]

Tp6 – oznaczenie na Polskich Kolejach Państwowych parowozu towarowego CzW/G (CzWG, ros. ЧВГ), budowanego w Niemczech od 1895 roku dla Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Miał on układ osi D i silnik bliźniaczy na parę nasyconą.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Do końca XIX wieku Kolej Warszawsko-Wiedeńska, pomimo znajdowania się na terytorium Cesarstwa Rosyjskiego, używała lokomotyw kupowanych w Europie Zachodniej. Między innymi, od 1895 używano czteroosiowych parowozów towarowych produkowanych przez Hanomag w Hanowerze, z silnikami na parę nasyconą. Po 1912 roku otrzymały one rosyjskie ujednolicone oznaczenie serii CzWGВГ), z tego Cz oznaczało parowóz z czterema osiami wiązanymi (ros. czetyriechosnyj), W – model dla kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, a G w indeksie dolnym – pochodzenie (Giermania – Niemcy)[2].

Lokomotywy CzW/G produkowano w wersjach z silnikiem bliźniaczym (późniejsze Tp6) lub z silnikiem sprzężonym (późniejsze Tp7)[1], a od 1904 roku ich produkcja w wersji z silnikiem sprzężonym rozpoczęta została w zakładach w Charkowie (CzW/Ch, późniejsze Tp108)[2].

Po I wojnie światowej Polskie Koleje Państwowe posiadały 6 parowozów serii CzWG z silnikiem bliźniaczym, która otrzymała następnie oznaczenie serii według polskiego systemu oznaczeń Tp6 (zaliczona do lokomotyw pochodzenia pruskiego)[1]. Według źródeł niemieckich jednak istniał parowóz o numerze Tp6-8, co wskazywałoby na większą ich liczbę[3].

Po wybuchu II wojny światowej, przynajmniej jeden parowóz (Tp6-8) został przejęty przez Niemców, którzy wcielili go do służby, zaliczając do serii BR 5561, z numerem 55 6101[3].

Po II wojnie światowej nie było już na PKP tej serii[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n J. Piwowoński, Parowozy..., s. 136, 239.
  2. a b B. Pokropiński, op.cit., s. 70.
  3. a b Michael Reimer, Volkmar Kubitzki, Die Eisenbahn in Polen 1939-1945. Die Geschichte der Generaldirektion der Ostbahn., Stuttgart, Transpress, 2004, ISBN 3-613-71213-X, s. 116.
  4. Paweł Terczyński, Atlas parowozów, wyd. 1, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 64, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bogdan Pokropiński, Parowóz serii Tp109 w: Młody Technik nr 2/1986
  • Jan Piwowoński, Parowozy kolei polskich, Warszawa: WKiŁ, 1978