Naar inhoud springen

TT Assen 1973

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1973
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 23 juni 1973
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe
Derde Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
250 cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Duitsland Dieter Braun
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Derde Vlag van Australië John Dodds
125 cc
Poleposition Vlag van Zweden Kent Andersson
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Duitsland Rolf Minhoff
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
50 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Eerste Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Tweede Vlag van Nederland Theo Timmer
Derde Vlag van Duitsland Gerhard Thurow
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Snelste ronde Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Gerry Boret/Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Boret
Derde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis

De TT van Assen 1973 was de zevende[1] race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1973. De race werd verreden op 23 juni 1973 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland.

De TT van Assen van 1973 volgde op een aantal wedstrijden waarbij de veiligheid van de coureurs een punt van discussie was gebleken. In de GP des Nations op Monza was een enorm ongeluk gebeurd waarbij Renzo Pasolini en Jarno Saarinen het leven verloren, de TT van Man werd algemeen geboycot vanwege de onveiligheid van het circuit en ook bij de Joegoslavische Grand Prix was een aantal rijders gewond geraakt. De TT van Assen verliep echter zonder noemenswaardige problemen. Kent Andersson brak een been, maar dat verhinderde niet dat hij uiteindelijk wereldkampioen 125 cc zou worden. Er werd zelfs al een wereldtitel beslist: met nog drie GP's te gaan stelde het zijspanduo Klaus Enders/Ralf Engelhardt de wereldtitel veilig door de vijfde van acht GP's te winnen.

Het fabrieksteam van Yamaha was na het overlijden van Jarno Saarinen teruggetrokken, waardoor MV Agusta geen concurrentie meer had van de Yamaha TZ 500. De coureurs die in de 500cc-klasse aan de start kwamen hadden allemaal licht opgeboorde Yamaha TZ 350's of zelfs wat oudere opgeboorde Yamaha TR 3's.

In de 500cc-race vertrok Giacomo Agostini (MV Agusta) als snelste en zijn teamgenoot Phil Read kon hem niet volgen. Net over de helft van de race viel Agostini echter opnieuw[2] uit, dit keer door een kapotte versnellingsbak. Read kon zo toch de overwinning grijpen, voor Kim Newcombe met de König en Christian Bourgeois met zijn Sonauto-Yamaha. Wil Hartog (Riemersma-Yamaha) werd vierde. Door zijn tweede plaats behield Newcombe de leiding in het kampioenschap.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 50' 34" 2 15
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe König +42" 12
3 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha +1' 03" 2 10
4 Vlag van Nederland Wil Hartog Yamaha +1' 11" 2 8
5 Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki 6
6 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 3
9 Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt SMAC-Kawasaki 2
10 Vlag van Duitsland Georg Pohlmann Yamaha 1
11 Vlag van Duitsland Kurt-Harald Florin König
12 Vlag van Nederland Jan Kostwinder Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Nederland Gerrit Veldink Suzuki +1 ronde
15 Vlag van Duitsland Lothar John Suzuki +1 ronde
16 Vlag van Nederland Henk Klaassen Yamaha +1 ronde
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Suzuki +1 ronde
18 Vlag van Nederland Cees Bouwmeester Suzuki +1 ronde
DNF Vlag van Duitsland Reinhard Hiller König
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna
DNF Vlag van Finland Kaarlo Koivuniemi Kawasaki
DNF Vlag van Italië Roberto Gallina Paton val
DNF Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König
DNF Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Ernst Hiller König
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta versnellingsbak

De 350cc-race in Assen leverde een geweldig gevecht op tussen Giacomo Agostini, Phil Read en Teuvo Länsivuori, tot die laatste problemen met zijn versnellingsbak kreeg en moest afhaken. Agostini won met 0,1 seconde voorsprong op Read en Länsivuori werd toch nog derde.

Uitslag 350 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 50' 15" 9 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +0" 1 12
3 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +16" 4 10
4 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 8
5 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 6
6 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 5
7 Vlag van Brazilië Adu Celso Santos Yamaha 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha 2
10 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha 1
11 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel
12 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
13 Vlag van Nederland Adrie van den Broeke Yamaha
14 Vlag van Nederland Leo Bovee Yamaha
15 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
16 Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach MZ
17 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha +1 ronde
18 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Nederland Wil Hartog Yamaha
DNF Vlag van Nederland Rob Bron Yamaha
DNF Vlag van Nederland Jan van Disseldorp Yamaha
DNF Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ
DNF Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Yamsel
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamaha
DNF Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha

Doordat Teuvo Länsivuori in de 250cc-race al in de eerste ronde door een val werd uitgeschakeld, kon Dieter Braun onbedreigd naar de overwinning rijden. Ook tweede man Michel Rougerie met de Harley-Davidson hoefde geen strijd te leveren. John Dodds werd derde.

Uitslag 250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 51' 55" 1 15
2 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +35" 8 12
3 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +37" 9 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 6
6 Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos Yamaha 5
7 Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ 4
8 Vlag van Nederland Rob Bron Yamaha 3
9 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha 2
10 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha 1
11 Vlag van Nederland Adrie van den Broeke Yamaha
12 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha
13 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
14 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha
15 Vlag van Nederland Cees Schermer Yamaha
16 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha
17 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha
DNF Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha val
DNF Vlag van Italië Roberto Gallina Yamaha val
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNF Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt SHF
DNF Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel

In de 125cc-klasse kwam na de eerste ronde Rolf Minhoff met een privé-Maico als eerste door. Kent Andersson (Yamaha) moest toen al de pit in om bougies te wisselen. Bij zijn inhaalrace viel hij waarbij hij een been brak en enkele weken uitgeschakeld was. Minhoff werd ingehaald door Otello Buscherini (Malanca) en Ángel Nieto (Morbidelli), maar Buscherini viel terwijl Nieto met een defecte motor de pit moest opzoeken. Eugenio Lazzarini (Piovaticci) wist Minhoff ook te passeren en won de race zelfs met 22 seconden voorsprong. De derde plaats was voor Chas Mortimer (Yamaha).

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci 48' 36" 3 15
2 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico +20" 8 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1' 16" 1 10
4 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha 8
5 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha 6
6 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ 5
7 Vlag van Zwitserland Walter Rungg Maico 4
8 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Maico 3
9 Vlag van Nederland Piet van den Goorbergh Yamaha 2
10 Vlag van Nederland Henk van Kessel Yamaha 1
11 Vlag van Nederland Jos Schurgers Bridgestone
12 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +2 ronden
DNF Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha val
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Morbidelli motor
DNF Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca val
DNF Vlag van Nederland Jan Kostwinder Yamaha
DNF Vlag van Nederland Aart Valster Yamaha
DNF Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
DNF Vlag van Nederland Jan Warners Yamaha
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha

In de 50cc-klasse trainde Bruno Kneubühler (Van Veen-Kreidler) als snelste, maar zijn teamgenoot Jan de Vries nam meteen de leiding om in de tweede ronde met pech de pit in te rijden. Kneubühler was toen niet meer in te halen en won de race. Toen Theo Timmer (Jamathi) merkte dat hij Kneubühler niet kon inhalen reed hij op heelhouden om de tweede plaats te pakken. Daarmee stond hij nu aan de leiding van het WK 50 cc.

Uitslag 50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Van Veen-Kreidler 30' 02" 2 15
2 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi +8" 5 12
3 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler +16" 8 10
4 Vlag van Nederland Jan Bruins Monark 8
5 Vlag van Zweden Lars Persson Monark 6
6 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 5
7 Vlag van Nederland Nico Polane Roton 4
8 Vlag van Nederland Ton Kooyman Hemeyla 3
9 Vlag van Duitsland Jürgen Roller Kreidler 2
10 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler 1
11 Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
12 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Kreidler
13 Vlag van Duitsland Walter Däuwel Kreidler
14 Vlag van Nederland John Koster Roton
15 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +1 ronde
16 Vlag van Nederland Willem Koerhuis Kreidler +1 ronde
17 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler +1 ronde
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Greenwood Derbi +1 ronde
DNF Vlag van Nederland Henk van Kessel Kreidler
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
DNF Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Stone Jamathi

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

In de zijspanklasse nam Klaus Enders met zijn door Dieter Busch geprepareerde BMW na de eerste ronde de leiding van Werner Schwärzel (König) over om die niet meer af te staan. Hierdoor werd hij opnieuw wereldkampioen. Het was zijn vijfde wereldtitel, een aantal dat in de zijspanklasse nog niet eerder voorgekomen was. De gebroeders Gerry en Nick Boret (Renwick-König) werden in Assen tweede en Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis derde.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt Busch-BMW 47' 56" 2 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gerry Boret Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Boret Renwick-König +39" 7 12
3 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis König +1' 27" 7 10
4 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 8
5 Vlag van België Michel Vanneste Vlag van België Serge Vanneste BMW 6
6 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Erich Schmitz König 5
7 Vlag van Duitsland Karl Venus Vlag van Duitsland Rainer Gundel BMW 4
8 Vlag van Duitsland Gustav Pape Vlag van Duitsland Franz Kallenberg BMW +1 ronde 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Milton Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Smith BMW +3 ronden 2
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1973
FIM wereldkampioenschap wegrace
25e seizoen (1973)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1973

Vorige race:
TT Assen 1972
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1974