cultus

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  cultus    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkʏltʏs / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• cul·tus

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Latijnse cultus, in de betekenis van ‘godsverering, eredienst’ voor het eerst aangetroffen in 1824

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	cultus	culten cultussen
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de cultus m

1. (religie) verering van een godheid, godsverering, eredienst

   ▸ De cultus van Apis nam dankzij de nieuwe Hellenistische god Sarapis nog meer toe in populariteit en zou deze populariteit behouden tot het christendom de ‘heidense’ religieuze gebruiken zou overstemmen in de publieke – en ongetwijfeld ook in de private – sfeer.

2. overdreven, dweepzieke aandacht

   ▸ De cultus rond Elon Musk: hoog tijd dat we kritischer gaan nadenken over deze ‘Homo Zeus’, die ons van de ene hype naar de andere sleept

Synoniemen

• [1] cult, eredienst, verering, verheerlijken, verheerlijking

Hyponiemen

• mysteriecultus

Afgeleide begrippen

• cultusbeeld

Verwante begrippen

• cultfilm, cultstatus

Vertalingen

    1.   

Afrikaans: kultus (af) Engels: cult (en), cultus (en) Fins: kultti (fi)

Russisch: культ (ru) m Spaans: culto (es) m

Gangbaarheid

• Het woord cultus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "cultus" herkend door:

86 %	van de Nederlanders;
93 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

Chinook Jargon

Bijvoeglijk naamwoord

cultus

1. slecht

Engels

Woordafbreking

• cul·tus

enkelvoud	meervoud
cultus	cultuses

Zelfstandig naamwoord

cultus

1. cultus

Latijn

Zelfstandig naamwoord

cultus m

1. (landbouw) cultivering, het bebouwen van grond
2. (religie) dienst, verering
3. (religie) cultus, sekte
4. verfijning, cultuur, elegantie
5. kleding, uiterlijke verschijning

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	cultus	cultūs
genitief	cultūs	cultuum
datief	cultuī (cultū)	cultibus
accusatief	cultum	cultūs
vocatief	cultus	cultūs
ablatief	cultū	cultibus

Deelwoord

cultus

1. voltooid lijdend deelwoord van colo;

Verbuiging

	enkelvoud			meervoud
	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig
nominatief	cultus	culta	cultum	cultī	cultae	culta
genitief	cultī	cultae	cultī	cultōrum	cultārum	cultōrum
datief	cultō	cultae	cultō	cultīs	cultīs	cultīs
accusatief	cultum	cultam	cultum	cultōs	cultās	culta
ablatief	cultō	cultā	cultō	cultīs	cultīs	cultīs
vocatief	culte	culta	cultum	cultī	cultae	culta
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): cultior
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): cultissimus