Jerzy Białłozor
| ||
Data urodzenia |
ok. 1622 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia | ||
Sakra biskupia |
brak danych |
Data konsekracji |
ok. 1658 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
|
Jerzy Białłozor herbu Wieniawa (ur. ok. 1622 – zm. 17 maja 1665[2]) – biskup wileński od 21 listopada 1661,[3] smoleński od 1658, sekretarz królewski.
Życiorys
Był synem Krysztofa, marszałka upickiego i starosty abelskiego.[4] Ukończył Akademię Wileńską. Jako proboszcz kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej po potopie szwedzkim pożyczył część skarbca na potrzeby Rzeczypospolitej, czym wzbudził przychylność Jana II Kazimierza.
20 października 1655 roku podpisał ugodę kiejdańską podobnie jak pozostałe 1163 osoby które wyraziły zgodę na oddanie Wielkiego Księstwa Litewskiego Szwecji[5].[6].
Był inicjatorem odbudowy katedry wileńskiej po zniszczeniach wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.
W 1661 roku był delegatem Senatu na Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego[7].
Przypisy
- ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. IV, Monasteri 1935, s. 318. (łac.)
- ↑ Encyklopedyja powszechna, t. III, Warszawa 1860, s. 404.
- ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. IV, Monasteri 1935, s. 370. (łac.)
- ↑ Encyklopedyja powszechna, t. III, Warszawa 1860, s. 403.
- ↑ Henryk Wisner Janusz Radziwiłł 1612-1655, Wydawnictwo MADA, Warszawa 2000
- ↑ Władysław Konopczyński, Kazimierz Lepszy, Akta Ugody Kiejdańskiej 1655 roku, w: Ateneum Wileńskie, r. X, Wilno 1935, s. 204 [32]
- ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 371.
Bibliografia
- Ryszard Mienicki, Jerzy Białłozor, w: Polski Słownik Biograficzny, t. II, Kraków 1936, s. 8.
Linki zewnętrzne
- Biskup Jerzy Białłozor (ang.)