Przejdź do zawartości

Jerzy Białłozor: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy
m drobne, w tym odlinowanie dat
Linia 26: Linia 26:
|data ordynacji =
|data ordynacji =
|data święceń =
|data święceń =
|data nominacji = [[18 marca]] [[1658]]<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. IV, [[Münster|Monasteri]] [[1935]], s. 318. {{lang|la}}</ref>
|data nominacji = [[18 marca]] [[1658]]<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. IV, [[Münster|Monasteri]] 1935, s. 318. {{lang|la}}</ref>
|data sakry = brak danych
|data sakry = brak danych
|data patriarchatu =
|data patriarchatu =
Linia 51: Linia 51:
|biskupi współkonsekrowani =
|biskupi współkonsekrowani =
}}
}}
'''Jerzy Białłozor''' herbu [[Wieniawa (herb szlachecki)|Wieniawa]] (ur. ok. [[1622]] – zm. [[17 maja]] [[1665]]<ref>''Encyklopedyja powszechna'', t. III, [[Warszawa]] [[1860]], s. 404.</ref>) – [[Biskupi wileńscy|biskup wileński]] od [[21 listopada]] [[1661]],<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. IV, [[Münster|Monasteri]] [[1935]], s. 370. {{lang|la}}</ref> [[Biskupi smoleńscy|smoleński]] od [[1658]], [[sekretarz królewski]].
'''Jerzy Białłozor''' herbu [[Wieniawa (herb szlachecki)|Wieniawa]] (ur. ok. [[1622]] – zm. [[17 maja]] [[1665]]<ref>''Encyklopedyja powszechna'', t. III, Warszawa 1860, s. 404.</ref>) – [[Biskupi wileńscy|biskup wileński]] od 21 listopada 1661,<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. IV, Monasteri 1935, s. 370. {{lang|la}}</ref> [[Biskupi smoleńscy|smoleński]] od 1658, [[sekretarz królewski]].


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Był synem Krysztofa<!--nie Krzysztof-->, marszałka [[Upita|upickiego]] i starosty [[Abele (miasto)|abelskiego]].<ref>''Encyklopedyja powszechna'', t. III, [[Warszawa]] [[1860]], s. 403.</ref>
Był synem Krysztofa<!--nie Krzysztof-->, marszałka [[Upita|upickiego]] i starosty [[Abele (miasto)|abelskiego]].<ref>''Encyklopedyja powszechna'', t. III, Warszawa 1860, s. 403.</ref>
Ukończył [[Uniwersytet Wileński|Akademię Wileńską]]. Jako proboszcz [[Kaplica św. Kazimierza w katedrze wileńskiej|kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej]] po [[potop szwedzki|potopie szwedzkim]] pożyczył część skarbca na potrzeby [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]], czym wzbudził przychylność [[Jan II Kazimierz Waza|Jana II Kazimierza]].
Ukończył [[Uniwersytet Wileński|Akademię Wileńską]]. Jako proboszcz [[Kaplica św. Kazimierza w katedrze wileńskiej|kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej]] po [[potop szwedzki|potopie szwedzkim]] pożyczył część skarbca na potrzeby [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]], czym wzbudził przychylność [[Jan II Kazimierz Waza|Jana II Kazimierza]].


[[20 października]] [[1655]] roku podpisał [[układ w Kiejdanach|ugodę kiejdańską]] podobnie jak pozostałe 1163 osoby które wyraziły zgodę na oddanie Wielkiego Księstwa Litewskiego Szwecji<ref name="Henryk Wisner">Henryk Wisner ''Janusz Radziwiłł 1612-1655'', Wydawnictwo MADA, Warszawa 2000</ref>.<ref>Władysław Konopczyński, Kazimierz Lepszy, Akta Ugody Kiejdańskiej 1655 roku, w: Ateneum Wileńskie, r. X, Wilno 1935, s. 204 [32]</ref>.
20 października 1655 roku podpisał [[układ w Kiejdanach|ugodę kiejdańską]] podobnie jak pozostałe 1163 osoby które wyraziły zgodę na oddanie Wielkiego Księstwa Litewskiego Szwecji<ref name="Henryk Wisner">Henryk Wisner ''Janusz Radziwiłł 1612-1655'', Wydawnictwo MADA, Warszawa 2000</ref>.<ref>Władysław Konopczyński, Kazimierz Lepszy, Akta Ugody Kiejdańskiej 1655 roku, w: Ateneum Wileńskie, r. X, Wilno 1935, s. 204 [32]</ref>.


Był inicjatorem odbudowy [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie|katedry wileńskiej]] po zniszczeniach [[wojna polsko-rosyjska 1654-1667|wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667]].
Był inicjatorem odbudowy [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie|katedry wileńskiej]] po zniszczeniach [[wojna polsko-rosyjska 1654-1667|wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667]].


W [[1661]] roku był delegatem [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senatu]] na [[Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego]]<ref>Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 371.</ref>.
W 1661 roku był delegatem [[Senat (I Rzeczpospolita)|Senatu]] na [[Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego]]<ref>Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 371.</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==
Linia 67: Linia 67:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Ryszard Mienicki, ''Jerzy Białłozor'', w: [[Polski Słownik Biograficzny]], t. II, [[Kraków]] [[1936]], s. 8.
* Ryszard Mienicki, ''Jerzy Białłozor'', w: [[Polski Słownik Biograficzny]], t. II, Kraków 1936, s. 8.


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

Wersja z 08:55, 2 wrz 2018

Jerzy Białłozor
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

ok. 1622

Data i miejsce śmierci

17 maja 1665
Biała Podlaska

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

18 marca 1658[1]

Sakra biskupia

brak danych

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

ok. 1658

Konsekrator

Jan Krzysztof Zawisza

Jerzy Białłozor herbu Wieniawa (ur. ok. 1622 – zm. 17 maja 1665[2]) – biskup wileński od 21 listopada 1661,[3] smoleński od 1658, sekretarz królewski.

Życiorys

Był synem Krysztofa, marszałka upickiego i starosty abelskiego.[4] Ukończył Akademię Wileńską. Jako proboszcz kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej po potopie szwedzkim pożyczył część skarbca na potrzeby Rzeczypospolitej, czym wzbudził przychylność Jana II Kazimierza.

20 października 1655 roku podpisał ugodę kiejdańską podobnie jak pozostałe 1163 osoby które wyraziły zgodę na oddanie Wielkiego Księstwa Litewskiego Szwecji[5].[6].

Był inicjatorem odbudowy katedry wileńskiej po zniszczeniach wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.

W 1661 roku był delegatem Senatu na Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego[7].

Przypisy

  1. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. IV, Monasteri 1935, s. 318. (łac.)
  2. Encyklopedyja powszechna, t. III, Warszawa 1860, s. 404.
  3. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. IV, Monasteri 1935, s. 370. (łac.)
  4. Encyklopedyja powszechna, t. III, Warszawa 1860, s. 403.
  5. Henryk Wisner Janusz Radziwiłł 1612-1655, Wydawnictwo MADA, Warszawa 2000
  6. Władysław Konopczyński, Kazimierz Lepszy, Akta Ugody Kiejdańskiej 1655 roku, w: Ateneum Wileńskie, r. X, Wilno 1935, s. 204 [32]
  7. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 371.

Bibliografia

Linki zewnętrzne