Przejdź do zawartości

71 Pułk Artylerii Ciężkiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
71 Pułk Artylerii Ciężkiej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1951

Tradycje
Rodowód

10 Brygada Artylerii Ciężkiej

Kontynuacja

21 Brygada Artylerii Ciężkiej

Organizacja
Numer

JW 1738[1][2]

Dyslokacja

Toruń[3]

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

13 Brygada Artylerii Ciężkiej[3]

71 Pułk Artylerii Ciężkiej (71 pac) – oddział artylerii ciężkiej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany w październiku 1945 roku, w Toruniu, na bazie rozformowywanej 10 Brygady Artylerii Ciężkiej. W skład pułku włączony został 9 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego. Oddział podporządkowano dowódcy 13 Brygady Artylerii Ciężkiej. W lutym 1947 roku ze składu pułku został wyłączony dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego. W 1948 roku została dyslokowana do Chełmna. W lipcu 1949 roku usamodzielniono go wzmacniając ludźmi i sprzętem z rozwiązywanego 30 dac[4]. W 1951 roku pułk przeformowany został w 21 Brygadę Artylerii Ciężkiej.

Skład organizacyjny

[edytuj | edytuj kod]
152 mm haubicoarmata wz. 1937 (MŁ-20)

Pułk liczył etatowo 1058 żołnierzy. Na uzbrojeniu posiadał 36 armato-haubic 152 mm wz 37.

Przekształcenia

[edytuj | edytuj kod]

10 Brygada Artylerii Ciężkiej71 pułk artylerii ciężkiej21 Brygada Artylerii Ciężkiej21 Brygada Artylerii Armat[5] 92 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  3. a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  4. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 155.
  5. Do formowania dywizjonu wykorzystano część ludzi oraz sprzęt z rozformowywanej brygady

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.