Przejdź do zawartości

Arado Ar 67

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arado Ar 67
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Arado Flugzeugwerke GmbH

Konstruktor

Walter Blume

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1933

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy, 12-cylindrowy Rolls-Royce Kestrel VI

Moc
  • 525 KM (386 kW) (startowa)
    *600 KM (441 kW) (maksymalna na wys. 3350 m)
    *640 KM (470 kW) (maksymalna na wys. 4270 m)
Wymiary
Rozpiętość

9,68 m

Długość

7,90 m

Wysokość

3,50 m

Powierzchnia nośna

25,06 m²

Masa
Własna

1270 kg

Startowa

1662 kg

Osiągi
Prędkość maks.

340 km/h

Prędkość wznoszenia

8,0 m/s

Pułap

9300 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
(planowane)
2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 1000 szt.)
Użytkownicy
Niemcy

Arado Ar 67niemiecki prototyp samolotu myśliwskiego z początku lat 30. XX w.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po rozpoczęciu w wytwórni Arado Flugzeugwerke GmbH produkcji seryjnej samolotu myśliwskiego Arado Ar 65 okazało się, że samolot ten ma zbyt słaby silnik. W związku z tym główny inżynier wytwórni Walter Blume rozpoczął pracę nad nowymi samolotami myśliwskimi, oznaczonymi jako Ar 67 i Ar 68[1].

Prototyp samolotu Ar 67 wyposażono w importowany silnik produkcji angielskiej Rolls-Royce Kestrel VI, a jego budowę ukończono jesienią 1933 roku. Został też oblatany, a następnie poddany serii badań, w trakcie których okazało się, że ma lepsze osiągi na większych wysokościach od swojego poprzednika – samolotu Ar 65, lecz na niskich pułapach zdecydowanie mu ustępuje. W związku z tym zrezygnowano z rozwijania tej konstrukcji, a wytwórnia skoncentrowała się na pracach nad podobnym samolotem Ar 68. Ostatecznie zbudowano tylko jeden prototyp samolotu Ar 67[2].

Użycie

[edytuj | edytuj kod]

Zbudowany prototyp samolotu Ar 67 używano wyłącznie do prób[1].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Ar 67 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Kabina odkryta, jednomiejscowa. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową. Skrzydła o konstrukcji drewnianej, kryte płótnem, wyposażone na obu płatach w lotki. Napęd stanowił silnik rzędowy. Planowane uzbrojenie miało składać się z 2 karabinów maszynowych MG 17 kal. 7,92 mm z zapasem amunicji 500 pocisków na każdy karabin. W prototypie uzbrojenia nie zamontowano[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]