Przejdź do zawartości

Francis Arinze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francis Arinze
Kardynał biskup
Ilustracja
Francis Arinze (2010)
Herb duchownego Regnum Christi floreat
Królestwo Chrystusa kwitnie
Kraj działania

Nigeria, Watykan

Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1932
Eziowelle

Prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Okres sprawowania

2002–2008

Prefekt Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego
Okres sprawowania

1985–2002

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

23 listopada 1958

Nominacja biskupia

6 lipca 1965

Sakra biskupia

29 sierpnia 1965

Kreacja kardynalska

25 maja 1985
Jan Paweł II

Kościół tytularny

św. Jana „della Pigna

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 sierpnia 1965

Konsekrator

Charles Heerey

Współkonsekratorzy

John Kwao Amuzu Aggey
Dominic Ignatius Ekandem

Francis Arinze (ur. 1 listopada 1932 w Eziowelle) – nigeryjski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup koadiutor Onitshy w latach 1965–1967, arcybiskup metropolita Onitshy w latach 1967–1985, kardynał diakon w latach 1985–1996, prefekt Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego w latach 1984–2002, kardynał prezbiter w latach 1996–2005, prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w latach 2002–2008, kardynał biskup od 2005.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w seminariach w Nuewi (do 1950) i Enugu, pracował przez trzy lata w seminarium w Nuewi jako nauczyciel. Święcenia kapłańskie przyjął 23 listopada 1958 w Rzymie w kaplicy Kolegium „De Propaganda Fide” z rąk kardynała Grégoire-Pierre Agagianian i kontynuował studia na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana (1958–1961), a w latach 1963–1964 w Londynie. Lata 1961–1963 spędził w Nigerii jako wykładowca seminarium w Enugu oraz regionalny sekretarz szkolnictwa katolickiego w zachodniej Nigerii.

6 lipca 1965 został mianowany biskupem koadiutorem Onitshy, ze stolicą tytularną Fissiana – był wówczas jednym z najmłodszych biskupów katolickich na świecie. Sakry biskupiej udzielił mu 29 sierpnia 1965 irlandzki arcybiskup metropolita Onitshy Carlo Heerey. W czerwcu 1967 Arinze zastąpił zmarłego Heereya na czele archidiecezji Onitsha. Brał udział w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, m.in. w sesji specjalnej poświęconej Kościołowi afrykańskiemu (kwiecień-maj 1994, pełnił funkcję prezydenta-delegata i członka sekretariatu generalnego). W latach 19791984 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Nigerii, w 1982 został wybrany na afrykańskiego wiceprezydenta Zjednoczonych Towarzystw Biblijnych.

8 kwietnia 1984 został mianowany proprefektem Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego i przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej. Złożył rezygnację z rządów archidiecezją Onitsha w marcu 1985, a 25 maja 1985 Jan Paweł II mianował go kardynałem, z diakonią San Giovanni della Pigna. Po nominacji kardynalskiej Arinze został pełnoprawnym przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego. Reprezentował papieża w charakterze specjalnego wysłannika na uroczystościach religijnych i rocznicowych, m.in. na obchodach 100-lecia ewangelizacji Kenii (Nairobi, lipiec 1991) i na Narodowym Kongresie Eucharystycznym Nigerii (Owerri – grudzień 1992).

W styczniu 1996 został promowany do rangi kardynała prezbitera, utrzymał dotychczasowy tytuł kardynalski S. Giovanni della Pigna na zasadzie – Pro hac vice. W 1997 roku we Wrocławiu poświęcił Kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła na wrocławskich Stabłowicach. 1 października 2002 został mianowany prefektem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów[1]; śmierć Jana Pawła II (2 kwietnia 2005) zawiesiła dalsze wykonywanie tej funkcji przez kardynała.

Wymieniany był jako jeden z potencjalnych kandydatów na następnego papieża na konklawe 2005 ze względu na afrykańskie pochodzenie oraz znajomość problematyki islamu (zorganizował pierwszą w historii wizytę papieża w meczecie). Nowy papież Benedykt XVI zatwierdził go w kwietniu 2005 na stanowisku prefekta Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a także promował do rangi kardynała biskupa z diecezją podmiejską Velletri-Segni. Dnia 6 czerwca 2007 roku przyjechał do Wrocławia aby tam przeżywać z wiernymi 10-lecie Kościoła na Stabłowicach. Dzień po uroczystości 10-lecia Kościoła uczestniczył w Bożym Ciele we Wrocławiu.

9 grudnia 2008 roku zrezygnował z funkcji prefekta Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z racji przekroczenia wieku emerytalnego[2].

1 listopada 2012 w związku z ukończeniem 80 roku życia utracił prawo do czynnego uczestniczenia w przyszłych konklawe.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]