Przejdź do zawartości

Gerhard Ludwig Müller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerhard Ludwig Müller
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Gerhard Ludwig Müller (2017)
Herb duchownego Dominus Jesus
Jezus jest Panem
Kraj działania

Niemcy, Watykan

Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1947
Finthen

Prefekt Kongregacji Nauki Wiary
Okres sprawowania

2012–2017

Przewodniczący Papieskiej Komisji
„Ecclesia Dei”
Okres sprawowania

2012–2017

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

3 października 1977

Prezbiterat

11 lutego 1978

Nominacja biskupia

1 października 2002

Sakra biskupia

24 listopada 2002

Kreacja kardynalska

22 lutego 2014
Franciszek

Kościół tytularny

św. Agnieszki w Agonie

Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 listopada 2002

Miejscowość

Ratyzbona

Miejsce

katedra św. Piotra

Konsekrator

Friedrich Wetter

Współkonsekratorzy

Karl Lehmann
Vinzenz Guggenberger
Manfred Müller

Gerhard Ludwig Müller (ur. 31 grudnia 1947 w Finthen) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych specjalizujący się w teologii dogmatycznej, biskup diecezjalny Ratyzbony w latach 2002–2012, przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei” w latach 2012–2017, arcybiskup ad personam od 2012, prefekt Kongregacji Nauki Wiary w latach 2012–2017, kardynał od 2014 (najpierw w stopniu diakona, w 2024 promowany do stopnia prezbitera).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na uniwersytetach w Moguncji, Monachium i Fryburgu Bryzgowijskim. W 1977 uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie pracy Kościół i sakramenty w bezreligijnym chrześcijaństwie. Wkład Bonhoeffera w sakramentologii ekumenicznej napisanej pod kierownictwem Karla Lehmanna. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 lutego 1978 z rąk kardynała Hermanna Volka. Habilitował się w 1985 na podstawie pracy Komunia i nabożeństwo do świętych. Historyczne i systematyczne podstawy hagiologii. Od 1986 wykładał teologię dogmatyczną na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium[1].

Zdjęcie Gerharda Ludwiga Müllera, biskupa Ratyzbony, zrobione podczas mszy św. w noc Bożego Narodzenia (2006)

1 października 2002 Jan Paweł II mianował go biskupem ordynariuszem diecezji Ratyzbony. Sakry biskupiej udzielił mu arcybiskup Monachium – kard. Friedrich Wetter. 12 września 2006 gościł w Ratyzbonie papieża Benedykta XVI podczas jego pierwszej podróży apostolskiej do Niemiec. W 2007 został mianowany członkiem Kongregacji Nauki Wiary, a od 2009 również członkiem Papieskiej Rady ds. Kultury.

2 lipca 2012[2] papież Benedykt XVI mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary w miejsce odchodzącego na emeryturę kard. Williama Levady. Jednocześnie jako prefekt Kongeregacji Nauki Wiary został także przewodniczącym Papieskiej Komisji Ecclesia Dei, Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Tego samego dnia papież podniósł go do godności arcybiskupa. Mianowany kardynałem przez papieża Franciszka na konsystorzu 22 lutego 2014. Papież Franciszek z dniem 1 lipca 2017[3] roku zwolnił go z funkcji Prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Na tym stanowisku zastąpił go abp Luis Francisco Ladaria Ferrer SJ, ówczesny sekretarz kongregacji.

1 lipca 2024 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[4].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Autor ponad 500 publikacji naukowych. W języku polskim ukazały się następujące książki:

  • Chrystologia. Nauka o Jezusie Chrystusie, Kraków 1998.
  • Msza święta. Źródło chrześcijańskiego życia, Lublin 2007.
  • Ubóstwo, Lublin 2014.
  • Nadzieja rodziny rozmowa z Carlosem Granadosem, Kraków 2014.
  • Dogmatyka katolicka, Kraków 2015.
  • Benedykt XVI i Papież Franciszek. Ich posługa w sukcesji Piotrowej. Dziesięć lat Papieża Benedykta XVI, Warszawa 2015.
  • Traktat o łasce, Elbląg 2015.
  • Papież. Posłannictwo i misja, Kraków 2017.
  • Raport o stanie nadziei rozmowa z Carlosem Granadosem, Warszawa 2017.
  • Chrystus jest zawsze nowoczesny. O Kościele, Zbawieniu, historii i współczesności z Kardynałem Gerhardem L. Müllerem rozmawia Paweł Lisicki, Łomża 2018.
  • Drogowskazy na dzisiaj, Kraków 2018.
  • Listy o kapłaństwie, Kraków 2019.
  • Wiara w Boga we współczesnym świecie, Lublin 2020.
  • Prawda. Raport o stanie Kościoła wywiad Martina Lohmanna z kard. Gerhardem L. Müllerem, Kraków 2021.
  • Jedność wiary. Odpowiedzialność Rzymu za Kościół powszechny, Kraków 2022.
  • Cud nieśmiertelności. Co będzie po życiu ziemskim?, Kraków 2023.
  • W dobrej wierze. Co będzie z Kościołem w XXI wieku?, Kraków 2023.
  • Katolicki, czyli jaki? Prawdziwa i fałszywa reforma, Tarnów 2024.
  • Na drodze ku Chrystusowi. Kardynał Gerhard Müller w rozmowie z księdzem Leszkiem Slipkiem, Kraków 2024.

Manifest wiary

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2019 r. ogłosił „Manifest Wiary” w związku z szerzącym się zamieszaniem w nauczaniu wiary[9][10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bischof em. Gerhard Kardinal Müller | Bistum Regensburg [online], bistum-regensburg.de [dostęp 2022-08-17].
  2. Rinunce e nomine [online], press.vatican.va [dostęp 2019-08-25].
  3. Rinunce e nomine [online], press.vatican.va [dostęp 2019-08-25].
  4. Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune Cause di Canonizzazione (È seguita l’Optatio di tre Cardinali dall’Ordine dei Diaconi all’Ordine dei Presbiteri). press.vatican.va. [dostęp 2024-07-01]. (wł.).
  5. Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 2011-02-23].
  6. Dr Veit Neumann, Perureise von Bischof Gerhard Ludwig Müller: Die Päpstliche Katholische Universität von Perú ernennt Bischof Gerhard Ludwig Müller zum doctor honoris causa [online], Perureise von Bischof Gerhard Ludwig Müller, 25 listopada 2008 [dostęp 2022-08-17].
  7. Bogumił Dudczenko, Kard. Gerhard L. Müller – Prefekt Kongregacji Nauki Wiary [online], Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu [dostęp 2019-03-02] (pol.).
  8. Doktorat honoris causa dla kard. G. L. Müllera i inauguracja nowego r.a. Galeria zdjęć 16 X 2017 | Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie [online], upjp2.edu.pl [dostęp 2017-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-21].
  9. Maike Hickson, John-Henry Westen, Cardinal Müller issues Manifesto: A quasi correction of Pope Francis’ pontificate [online], LifeSite, 8 lutego 2019 [dostęp 2021-10-01] (ang. • pol.).
  10. Manifesto of Faith – Gerhard Cardinal Müller [online] [dostęp 2022-03-06] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]