Przejdź do zawartości

HMS J4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS J4
Ilustracja
HMAS J2 bliźniaczy okręt do HMS J4 około 1920 roku
Klasa

okręt podwodny

Typ

J

Historia
Stocznia

Pembroke Dockyard, Pembroke Dock

Położenie stępki

8 marca 1915

Wodowanie

2 stycznia 1916

 Royal Navy
Wejście do służby

sierpień 1916

Wycofanie ze służby

12 lipca 1922

Los okrętu

sprzedany w lutym 1924 i pozostawiony na cmentarzysku w 1927

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1210 ton (wynurzony),
1760 ton (zanurzony)

Długość

83,7 m

Szerokość

7,04 m

Zanurzenie

4,9 m

Zanurzenie maksymalne

91 m

Napęd
trzy silniki diesla po 900 KM, dwa silniki elektryczne po 600 KM
Prędkość

19,5 węzła na powierzchni
9,5 węzła zanurzony

Zasięg

4000 Mm przy 12 węzłach na powierzchni
95 Mm przy 3 węzłach zanurzony

Uzbrojenie
działo 102 mm
Wyrzutnie torpedowe

sześć wt kal. 450 mm (18")

Załoga

45

HMS J4 – brytyjski okręt podwodny typu J. Zbudowany w latach 1915–1916 w stoczni Pembroke Dockyard w Pembroke Dock. Okręt został wodowany 2 stycznia 1916 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy w sierpniu roku 1916.

W 1916 roku okręt dowodzony przez Capt. Martina E. Nasmitha[a] został przydzielony do Jedenastej Flotylli Okrętów Podwodnych (11th Submarine Flotilla) stacjonującej w Portsmouth[1] Jego zadaniem, podobnie jak pozostałych okrętów typu J, było patrolowanie Morza Północnego w poszukiwaniu i zwalczaniu niemieckich U-Bootów.

W listopadzie 1918 roku J4 ciągle pozostawał w 11. Flotylli[2].

25 marca 1919 roku w Portsmouth wraz z pięcioma innymi okrętami tego typu został przekazany Royal Australian Navy, dowódcą został Lieutenant Ambrose N. Lee. 9 kwietnia okręty te wraz ze statkiem-bazą HMAS „Platypus” oraz eskortującym krążownikiem lekkim HMAS „Sydney” rozpoczęły podróż do Australii. Poprzez Gibraltar, Maltę 30 kwietnia 1919 roku konwój dotarł do Port Said. 7 maja osiągnięto Kolombo. Podczas rejsu dwa okręty uległy awariom (HMS J3 i HMS J5). 2 czerwca J3 po naprawach odpłynął z Kolombo z HMAS „Platypus” i dołączył do oczekujących w Singapurze HMS J1, J2, J4 i J7. 15 lipca 1919 roku J4 dotarł do Sydney, gdzie został wyremontowany w Garden Island Dockyard i skierowany do bazy okrętów podwodnych w Geelong[3]. Jednostka stacjonowała w Geelong do 1922 roku. 12 lipca 1922 roku wszystkie okręty typu J należące do Royal Australian Navy zostały przeniesione do rezerwy, do zatoki Western Port w Phillip Island.

26 lutego 1924 roku jednostka została sprzedana firmie Melbourne Salvage Syndicate, 10 lipca 1924 roku okręt został zatopiony na cmentarzysku w Williamstown Dockyard, jednak został wydobyty i przetransportowany w okolice Port Phillip Heads i ponownie zatopiony w Port Phillip[4].

  1. Martin E. Nasmith (1883-1965), kawaler Krzyża Wiktorii, w latach 1945-1962 nosił tytuł Vice-Admiral of the United Kingdom. Wcześniej dowódca m.in. HMS E11(inne języki).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Disposition of RN submarines, 1916. [w:] „Naval Staff Monographs, 1916” i „Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916” [on-line]. 31 października 1999. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).
  2. Royal Navy Submarine Disposition, November 1918. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).
  3. HMAS J2. Royal Australian Navy. [dostęp 2013-03-10]. (ang.).
  4. J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 1. ISBN 978-1935149071. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]