Πυριτιούχο αργίλιο
Εμφάνιση
Πυριτιούχο αργίλιο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Πυριτιούχο αργίλιο | ||
Άλλες ονομασίες | Πυριταργίλιο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | Al4Si3 | ||
Μοριακή μάζα | 192,182654 amu[1] | ||
SMILES | [Al]#[Si].[Al]#[Si].[Al]=[Si]=[Al] | ||
InChI | 1S/4Al.3Si | ||
PubChem CID | 25147460 | ||
Δομή | |||
Μοριακή γεωμετρία | τεθλασμένη | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Διαλυτότητα στο νερό |
Υδρολύεται | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το πυριτιούχο αργίλιο (αγγλικά: aluminium silicide) είναι δυαδική ανόργανη χημική ένωση, που περιέχει αργίλιο και πυρίτιο, με εμπειρικό τύπο Al4Si3. Αποτελεί το πυριτιούχο ανάλογο του ανθρακαργίλιου (Al4C3). Μπορεί να παραχθεί με ολική σύνθεση σε κλίβανο ηλεκτρικής εκκένωσης[2]:
Υδρολύεται σχηματίζοντας σιλάνιο (SiH4)[3]:
Παρόμοιες αντιδράσεις συμβαίνουν και με άλλα πρωτικά αντιδραστήρια, όπως το υδροχλώριο (HCl)[4]:
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρατηρήσεις, σημειώσεις και αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Διαδικτυακός τόπος PubChem
- ↑ Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Greenwood, Norman N. σελ. 297. ISBN 0-08-037941-9.
- ↑ Η μέθοδος της πρώτης παραγωγής από τους Heinrich Buff και Friedrich Wöhler
- ↑ Eagleson, Mary (1994). Concise encyclopedia chemistry. Walter de Gruyter. σελ. 52. ISBN 3-11-011451-8.