پرش به محتوا

بنوکساپروفن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بنوکساپروفن
Two-dimensional monochrome diagram showing the structure of the molecule of Benoxaprofen, uing the hexagonal style to depict a chemical compound.
داده‌های بالینی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • عرضه نمی‌شود
شناسه‌ها
  • 2-[2-(4-chlorophenyl)-1,3-benzoxazol-5-yl]propanoic acid
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.051.864 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC۱۶H۱۲Cl۱N۱O۳
جرم مولی۳۰۱٫۷۳ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(O)C(c1cc2nc(oc2cc1)c3ccc(Cl)cc3)C
  • InChI=1S/C16H12ClNO3/c1-9(16(19)20)11-4-7-14-13(8-11)18-15(21-14)10-2-5-12(17)6-3-10/h2-9H,1H3,(H,۱۹٬۲۰) ✔Y
  • Key:MITFXPHMIHQXPI-UHFFFAOYSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

بنوکساپروفن (انگلیسی: Benoxaprofen) که به نام بنوکسافن نیز شناخته می‌شود، یک ترکیب شیمیایی با فرمول C16H12ClNO3 است. این یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) از کلاس اسید پروپیونیک است و با نام تجاری Opren در بریتانیا و اروپا و Oraflex در بازار عرضه شد. ایالات متحده آمریکا فروش Oraflex را در سال ۱۹۸۲ پس از گزارش‌هایی از سوی دولت بریتانیا و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) مبنی بر عوارض جانبی و مرگ و میر مرتبط با این دارو به حالت تعلیق درآورد.[۱]

سنتز

[ویرایش]
سنتز بنوکساپروفن:[۲][۳] D. Evans et al., U.S. Patent ۳٬۹۱۲٬۷۴۸ (۱۹۷۵ ایلای لی‌لی).

منابع

[ویرایش]
  1. Lueck, Thomas J. (15 August 1982). "At Lilly, the side-effects of Oraflex". query.NYTimes.com. نیویورک تایمز.
  2. Dunwell DW, Evans D, Hicks TA (January 1975). "2-aryl-5-benzoxazolealkanoic acid derivatives with notable antiinflammatory activity". Journal of Medicinal Chemistry. 18 (1): 53–58. doi:10.1021/jm00235a012. PMID 1109576.
  3. DE 2324443, Evans, Delme; David William Dunwell & Terence Alan Hicks, "Benzoxazol-Derivate und Verfahren zu ihrer Herstellung [Benzoxazole Derivatives and processes for their production]", published 1973-11-29