Cinema de terror

Lon Chaney, Sr. en A pantasma da ópera.

O cine de terror son películas que teñen o propósito de causar medo, terror e pánico aos espectadores. Moitos dos seus argumentos inclúen temas sobrenaturais. O cine de terror tamén contén, a miúdo, un villano ou anatagonista. As primeiras manifestacións deste xénero cinematográfico estaban principalmente baseadas en clásicos da literatura do xénero gótico/horror, como Drácula, Frankenstein, O lobishome, A pantasma da ópera e Dr. Jekyll e Mr. Hyde. Outros filmes de terror máis recentes, pola contra, toman a inspiración das inseguridades da vida trala Segunda Guerra Mundial, dando lugar aos tres distintos, pero relacionados, subxéneros: o horror de personalidade, da película Psicose; o teror á fin do mundo, da película Invasion of the Bodysnatchers; e o terror ao diaño, do filme O exorcista. Este último subxénero pode ser viso como unha transición moderna desde as primeiras películas de terror, expandindo a súa énfase nos axentes sobrenaturais que traen o horror ao mundo.

Etapa muda

O día que os irmáns Lumiére realizaron a súa primeira sesión de cinematógrafo converteron o director dun espectáculo dedicado á maxia no pai dos efectos especiais, e do cine fantástico como tal. O francés George Méliès, impresionado polo invento, non só fundou o “Montruil-sous-Bois”, o primeiro estudo cinematográfico da historia, senón que foi un dos directores máis destacados do cine dos comezos de século, no que se realizaban fundamentalmente películas de fantasía, até que o público se comezou a decantar por historias e dramas máis realistas. Un dos films máis destacados de Méliès foi Viaxe á Lúa, escrito no ano 1902.

Nestes primeiros filmes, as técnicas de efectos especiais procedían das usadas no teatro, ou de métodos clásicos, como a "lanterna máxica". As historias alimentábanse da literatura e o folclore popular. A primeira adaptación de Frankenstein rodábanse no ano 1910. Poucos anos despois, no ano 1913, George Fuchs fundou o Artistic Theatre en Múnic, onde se asentarían as bases da escenografía expresionista. O expresionismo alemán tería como tema esencial o terror, como demostra o estudante de Praga, de Paul Wegener, estreada no ano 1913.

Mentres, nos Estados Unidos, un coñecido actor de teatro debuta no cinema. Coñecido como "o Home das 1000 caras", Lon Chaney sería máis tarde a primeira grande estrela do cinema de terror. No ano 1917, Chaney interpretará a "Alonso", o home sen brazos do circo, que se lle amputaría realmente polo amor da Estreliña (Joan Crawford) nas Gadoupas Humanas, uns dos primeros films do director Tod Browning. Chaney e o expresionismo alemán proporciónanos as películas máis memorábeis da época. Aló polo ano 1917, Robert Wiene plasma as constantes do cine expresionista no Gabinete do Doctor Caligari, ó igual que faría Murnau no ano 1922 con Nosferatu O Vampiro, primeira versión do relato Drácula de Bram Stoker.

Outro clásico do expresionismo é Metropolis feito en 1926, dirixida por Fritz Lang. A película é considerada hoxe en día como o primeiro film da ciencia ficción. No ano 1931, Lang dirixiría M, o Vampiro de Dusseldorf, protagonizada por Peter Lorre, e baseada na historia de Peter Künten. O título orixinal, os Asasinos entre nós, entre outras circunstancias personais do director, precipitan a súa saída do país, escapando dos nacis, aló polo 1933.

Lang non é máis que un dos moitos directores e actores centroeuropeos que tiveron que emigrar a América, perseguidos polo fascismo. O primeiro éxodo xermano prodúcese en 1925, e intensifícase no 1927. Peter Lorre emigrará en 1935, e Béla Lugosi foise a Estados Unidos en 1921, debido ás súas actividades esquerdistas en Hungría, un pasado que xa lle estaba causando problemas. Mentres, Lon Chaney estreaba “o Corcovado de Notre Dame” no 1923, e “o Fantasma da Ópera” no 1925, o seus films de terror máis famosos. No ano 1928, o cinema sonoro expándese, xa de manera considerábel. O primeiro film sonoro do xénero que se lembra é “o Home que Ri”, de Paul Leni, que o rodaron nuna versión muda no ano 1927, e que se sonorizou ó ano seguinte para a súa distribución.

Véxase tamén

Outros artigos

• Cine