Olympe de Gouges
Olympe de Gouges, pseudónimo de Marie Gouze, nada en Montauban o 7 de maio de 1748 e finada en París o 3 de novembro de 1793, foi unha escritora francesa, autora da Declaración dos Dereitos da Muller e da Cidadá (1791).
Traxectoria
Naceu en Montauban, nunha familia humilde (seu pai era carniceiro e súa nai lavandeira). Casou moi nova cun home maior, quedando ó cabo dun tempo viúva e cun fillo.
Chegado 1788 trasladouse a París, onde cambiou de nome e emprendeu unha carreira literaria, redactando obras de teatro polas que obtivo uns ingresos que apenas lle permitían manterse. Escasamente educada, a súa gramática, ortografía e escritura non brillaron pola súa calidade, e os seus escritos tendían á verborrea e á desorientación. Consecuentemente, non foi unha autora de éxito, malia intentar encarecidamente chegar a selo.
En 1789 lánzase á Revolución defendendo unha monarquía moderada. Durante este período escribiu unha boa cantidade de artigos, manifestos e discursos. Calcúlase que foron cerca de 30 panfletos. Fundou varias Sociedades Fraternas para ambos sexos. O seu pensamento ilustrado xa era patente nalgunhas das súas obras de teatro como A escravitude dos negros onde criticou con dureza a escravitude.
Admiraba a Mirabeau, La Fayette, e sobre todo a Jacques Necker. En 1791 escribiu a súa famosa Declaración dos Dereitos da Muller e da Cidadana que comezaba coas seguintes palabras:
Home, es capaz de ser xusto? Unha muller faiche esta pregunta
Influída por Montesquieu, defendeu a separación de poderes, sen contradicirse por iso con que en 1793 iniciara a defensa de Luís XVI e se opuxera a Robespierre e Marat.
Foi guillotinada o 3 de novembro de 1793 baixo a acusación de ser a autora dun cartel xirondino.
Declaración dos Dereitos da Muller e da Cidadá
Os seus traballos foron profundamente feministas e revolucionarios. Defendeu a igualdade entre o home e a muller en tódolos aspectos da vida pública e privada, incluíndo a igualdade co home no dereito a voto, no acceso ó traballo público, a falar en público de temas políticos, a acceder á vida política, a posuír e controlar propiedades, a formar parte do exército; incluso á igualdade fiscal así como o dereito á educación e á igualdade de poder no ámbito familiar e eclesiástico.
Dirixiuse á raíña María Antonieta para protexer "o seu sexo", que dicía desgraciado, e redactou a Declaración dos Dereitos da Muller e da Cidadá, calcada sobre a Declaración dos Dereitos do Home e do Cidadán de 1789, afirmando a igualdade dos dereitos de ambos sexos.
Así mesmo realizou plantexamentos sobre a supresión do matrimonio e a instauración do divorcio, a idea dun contrato anual renovable firmado entre amantes e milita polo recoñecemento paterno dos nenos nacidos fóra do matrimonio.
Foi tamén unha precursora da protección da infancia e dos desfavorecidos, ó teorizar en grandes liñas un sistema de protección materno-infantil (creación de maternidades) e recomendar a creación de obradoiros nacionais para os parados e de fogares para mendigos.
Legado
En vida, Olympe de Gouges foi moi criticada. Rumoreábase que non sabía escribir e que outros lle escribían as obras. Algunhas mulleres tíñanlle certa xenreira despois de escribir a Declaración dos Dereitos, pois dicían que se aproveitara da súa posición social. Despois da súa execución, o seu nome foi tratado con moita dureza, sendo durante moito tempo tachada de prostituta.
Non será ata pasada a Segunda Guerra Mundial cando a súa figura comezará a ser estudiada nos Estados Unidos, Alemaña ou Xapón. A súa independencia de espírito, os seus escritos valentes ou a súa xenerosidade e honestidade intelectual, convertérona nunha das máis grandes figuras humanistas de finais do Século XVIII.
Ademais de terse bautizado co seu nome un bo número de orfanatos, casas de caridade ou escolas e institutos, en marzo de 2007, na campaña electoral, Ségolène Royal prometeu que se se convertía en Presidenta da República, trasladaría as cinzas de Olympe de Gouges ó Panthéon de Paris.
Obras teatrais
A autora facía destas obras unha forma de proclamar e difundir os seus ideais.
- l'Esclavage des Noirs ou l'heureux naufrage (1786)
- L’Homme généreux (1786)
- Les Démocrates et les aristocrates, ou les curieux du champ de Mars (1790)
- La Nécessité du divorce (1790)
- Le Couvent, ou les vœux forcés (1790)
- Mirabeau aux Champs Élysées (1791)
- La France sauvée, ou le tyran détrôné (1792)
- L’Entrée de Dumouriez à Bruxelles, ou les vivandiers (1793)