Saltar ao contido

Ensign F1

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Ensign
Nome completo Ensign Racing Team
Bandeira
Baseada en Walsall, Reino Unido
Tempadas en activo 10 (1973-1982)
Número de pilotos Suíza Clay Regazzoni
Chris Amon
Suíza Marc Surer
Bélxica Jacky Ickx
Nelson Piquet
Países Baixos Jan Lammers
Rikky von Opel
Debut Gran Premio de Francia de 1973
Carreiras 99
Campionatos de Construtores 0(mellor posición: 10º, 1977)
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 0(mellor posición: 4º, Gran Premio do Brasil de 1981)
Pole positions 0
Voltas Rápidas 1
Puntos totais
Derradeiro GP Gran Premio Caesars Palace de 1982

Ensign foi un construtor británico de Fórmula 1. Participou en 133 grandes premios, cun total de 155 coches. Ensign anotou 19 puntos no campionato e non fixo ningún podio. O mellor resultado foi un cuarto lugar no Gran Premio do Brasil de 1981 de Marc Surer, quen tamén fixo a volta rápida da carreira.

O equipo Ensign foi fundado por Morris Nunn, que tamén levaba a cabo tarefas de deseño durante as dúas primeiras tempadas da existencia do equipo. Nunn máis tarde pasaría a ser un enxeñeiro xefe prominente na Champ Car serie con sede en América, gañando campionatos cos pilotos Alex Zanardi e Juan Pablo Montoya a finais de 1990.

Fórmula Un

[editar | editar a fonte]
Un Ensign N177 participando nun Gran Premio Histórico no circuíto de Lime Rock Park en 2009

En 1973 Ensing presentouse na Fórmula 1 financiado por Rikky von Opel. A súa primeira tempada non foi exitosa e von Opel só acabou tres carreiras. O mellor resultado do equipo esa tempada foi o 13º no Gran Premio de Gran Bretaña. Ensign mantivo a Rikky von Opel para 1974, pero foise logo da primeira carreira da tempada retirándose da competición e logo de fichar polo equipo Brabham. Vern Schuppan substituíu a von Opel. Schuppan só terminou o Gran Premio de Bélxica e máis tarde nesa tempada foi substituído por Mike Wilds. Wilds só cualificou en América, terminou a carreira, pero non clasificou.

En 1975 Ensign foi esponsorizado por HB Bewaking (unha compañía holandesa) facéndoos asinar a pilotos holandeses. Roelof Wunderink e Gijs van Lennep. Wunderink non tivo moito éxito, clasificou en tres carreiras e terminou unha. Gijs van Lennep clasificado para todas as súas carreiras e logrou o sexto lugar en Alemaña, firmando os primeiros puntos de Ensign na Fórmula Un. Chris Amon tamén correu para o equipo en Austria e Italia terminando 12º en ambas ocasións. En 1976 Chris Amon quedou con Ensign tendo grandes resultados en cualificación. Cualificou terceiro en Suecia e no sexto lugar en Gran Bretaña, pero só logrou puntos en España, onde terminou no quinto lugar. Patrick Nève substituíu a Amon en Francia e Hans Binder substituíu a Amon en Austria. Jacky Ickx correría o resto da tempada para Ensign.

En 1977 Clay Regazzoni correu para Ensign, anotando cinco puntos obtendo como mellor resultado a quinta posición en Italia e América. En 1978, o equipo fichou a Danny Ongais e Lamberto Leoni, pero Ongais abandonou logo de dúas carreiras e Leoni logo de catro carreiras. Jacky Ickx correu as seguinte catro carreiras. Derek Daly correría o resto da tempada anotando un punto no Canadá. Tamén en 1978 Nelson Piquet fixo o seu debut na Fórmula 1 no Gran Premio de Alemaña en Hockenheim pilotando un Ensign. En 1979 Daly quedou con Ensign pero foise despois do Gran Premio de Mónaco e foi substituído por Patrick Gaillard. Gaillard só se clasificou en dúas de cinco carreiras e foi substituído por Marc Surer para as tres últimas carreiras da tempada.

O N180 no Pavillón Kuala Lumpur

En 1980 Clay Regazzoni uniuse de novo Ensign pero en Long Beach o pedal do freo de Regazzoni rompeu causando que se saíse recto na forquita Queen e se estrelara contra o coche aparcado de Ricardo Zunino deixándoo paralizado. Tiff Needell correu en Bélxica, pero non puido clasificarse para o Gran Premio de Mónaco. Jan Lammers correu o resto da tempada.

Marc Surer correu para Ensign en 1981 e terminou nun sensacional cuarto lugar no Brasil, onde tamén logrou a volta rápida da carreira. Surer tamén terminou sexto en Mónaco. Eliseo Salazar substituíu a Surer a partir de España. Salazar terminou sexto en Holanda. En 1982 Roberto Guerreiro correu para Ensign. Só terminou dúas carreiras. Logo da tempada 1982, Ensign fusionouse co equipo Theodore, co que tiña vínculos a través de financeiro Teddy Yip e tomou o nome dese equipo. Durante moitas tempadas, a conexión entre Ensign e Theodore foi tan grande que nalgúns anos utilizaron case o mesmo coche, como Red Bull Racing ten un segundo equipo pero separado, Toro Rosso, recentemente.

O piloto Roberto Guerreiro continuou co equipo Ensign recentemente fusionada en 1983, como o fixo o deseñador principal do coche do equipo.[1] O equipo Theodore F1 non durou a tempada de 1983, pechou a finais de ano.[1]

Resultados completos no Campionato do Mundo de Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puntos Pos.
1973 Ensign N173 Ford V8 F ARX BRA RSA ESP BEL MON SWE FRA GBR NED ALE AUT ITA CAN USA 0 NC
Rikky von Opel 15 13 NTS Ret Ret NC Ret
1974 Ensign N174 Ford V8 F ARX BRA RSA ESP BEL MON SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA CAN USA 0 NC
Rikky von Opel NTS
Australia Vern Schuppan 15 Ret DSC DSC NSC NSC Ret
Mike Wilds NSC NSC NSC NC
1975 Ensign N174
Ensign N175
Ford V8 G ARX BRA RSA ESP MON BEL SWE NED FRA GBR ALE AUT ITA USA 1 12º
Países Baixos Roelof Wunderink Ret NSC NSC NC NSC Ret
Países Baixos Gijs van Lennep 10 15 6
Chris Amon 12 12
1976 Ensign N174
Ensign N176
Ford V8 G BRA RSA USW ESP BEL MON SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA XPN 2 12º
Chris Amon 14 8 5 Ret 13 Ret Ret Ret
Bélxica Patrick Nève 18
Austria Hans Binder Ret
Bélxica Jacky Ickx Ret 10 13 Ret
1977 Ensign N177 Ford V8 G ARX BRA RSA USW ESP MON BEL SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN XPN 10* 10º*
Suíza Clay Regazzoni 6 Ret 9 Ret Ret Ret 7 7 NSC Ret Ret Ret 5 5 Ret Ret
Bélxica Jacky Ickx 10
1978 Ensign N177 Ford V8 G ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN 1 13º
Danny Ongais Ret Ret
Italia Lamberto Leoni Ret NTS NSC NSC
Bélxica Jacky Ickx Ret 12 Ret NSC
Derek Daly NSC Ret DSC Ret 10 8 6
Nelson Piquet Ret
Brett Lunger 13
1979 Ensign N177
Ensign N179
Ford V8 G ARX BRA RSA USW ESP BEL MON FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA 0 NC
Derek Daly 11 13 NSC Ret NSC NSC NSC
Francia Patrick Gaillard NSC 13 NSC Ret NSC
Suíza Marc Surer NSC NSC Ret
1980 Ensign N180 Ford V8 G ARX BRA RSA USW BEL MON FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA 0 NC
Suíza Clay Regazzoni NC Ret 9 Ret
Tiff Needell Ret NSC
Países Baixos Jan Lammers NSC NSC 14 NSC NSC NSC 12 Ret
Geoff Lees Ret NSC
1981 Ensign N180B Ford V8 M


A

USW BRA ARX SMR BEL MON ESP FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN CPL 5 11º
Suíza Marc Surer Ret 4 Ret 9 11 6
Chile Eliseo Salazar 14 Ret NSC NC Ret 6 Ret Ret NC
1982 Ensign N180B
Ensign N181
Ford V8 P RSA BRA USW SMR BEL MON DET CAN NED GBR FRA ALE AUT SUI ITA CPL 0 NC
Roberto Guerrero NSC NSC Ret NSC NSC Ret Ret NSC Ret NSC 8 Ret Ret NC NTS

* Inclúe cinco puntos anotados por Patrick Tambay nun Ensign N177 do equipo Theodore Racing (ver abaixo).

Resultados doutros coches Ensign

[editar | editar a fonte]
Ano Equipo Chasis Motor Pneu. Piloto 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
1977 Theodore Racing Hong Kong Ensign N177 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G ARX BRA RSA USW ESP MON BEL SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN XPN
Francia Patrick Tambay Ret 6 Ret 5 Ret NSC 5 Ret
1978 Mario Deliotti Racing Ensign N175 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN
Geoff Lees NSC
Sachs Racing Ensign N177 Austria Harald Ertl 11 Ret NSCP NSCP
  1. 1,0 1,1 "Roberto Guerrero - Biography". Arquivado dende o orixinal o 16 de novembro de 2007. Consultado o 29 de decembro de 2013. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]