Saltar ao contido

Ferrari TR

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Ferrari Testa Rossa

Deseño Sergio Scaglietti, Pininfarina e Fantuzzi
Produción 1957 a 1961
Configuración
Tipo Roadster
Dimensións
Peso 800 kg.
Modelos relacionados
Relacionado Ferrari 250 GTO
Versión de 1961 de 250 TR Spider Fantuzzi Serenissima da colección de Ralph Lauren
Ver tamén os modelos 500 TR e Testarossa.

O Ferrari TR ou 250 Testa Rossa, é un modelo de coche de carreiras construído por Ferrari nos anos 1950 e 60. Estes coches dominaron todos os escenarios, con variacións gañaron as 24 Horas de Le Mans en 1958, 1960 e 1961. Estaban estrechamente relacionado co resto da liña Ferrari 250, especialmente o lendario 250 GTO.

En total construíronse, trinta e catro 250 Testa Rossas entre 1956 e 1961. A frase "Testa Rossa" significa "cabeza vermella". O máis coñecido, o 250 TR, foi producido desde 1957 ata 1958, só foron construídos dous coches de fábrica e 19 coches para clientes. Logo do 250 GTO, o 250 Testa Rossa é o segundo modelo de Ferrari máis valioso, a miúdo valorado en máis de 8 000 000 de dólares. Un 250 Testa Rossa de 1957 vendeuse o 20 de agosto de 2011 por 16´4 millóns de dólares, un novo récord mundial de prezos de poxa dun coche cando se ten en conta a inflación.[1] Tamén hai que sinalar que houbo un tempo en que este coche, xunto con varios modelos similares, foi visto como un mero cacharro "escangallado" e obsoleto. En 1965 vendíase por un prezo tan baixo como 4.000 $.

250 Testa Rossa

[editar | editar a fonte]

Chamado así polas cubertas vermellas das válvulas, os orixinais 250 TR tiñan carrozaría pouco ortodoxa de Scaglietti. Os gardabarros dianteiros están visualmente separados da carlinga central da carrozaría, un deseño inspirado na Fórmula 1, cos condutos do aire a través dos freos dianteiros e cara a fóra a través da zona aberta detrás das rodas, este modelo é a miúdo chamado o ""Pontoon" TR. Olivier Gendebien e Phil Hill gañaron as 24 Horas de Le Mans coa carrozaría pontoon substituída por outra carrozaría máis ortodoxa en 1958.

O deseño aerodinámico do 250 TR tivo éxito nas carreiras, pero con todo, Ferrari comezou a cambiar o look pouco despois da súa produción. Outras carrozarías, máis convencionais foron deseñadas por incondicionais de Ferrari, Pininfarina e Carrozzeria Touring. O motor tiña o mesmo desprazamento que o resto da serie 250, pero foi axustado para producir moita máis potencia. O estilo do frontal dos 250 TR61 serviu de inspiración para o actual Ferrari F430 de estrada.

As liñas 250 TR de 1960 e 1961 dominaron as carreiras, Olivier Gendebien gañou de novo Le Mans eses dous anos, con Paul Frère en 1960 e Phil Hill en 1961.

Galería de imaxes

[editar | editar a fonte]

Liña temporal

[editar | editar a fonte]
Modelos de estrada de Ferrari, 1947–1968
Tipo Anos 1940 Anos 1950 Anos 1960
7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8
Deportivos 125 S 166 S 195 S 212 Exp 225 S 250 MM 250 Monza 250 GT Tour de France 250 GT SWB 250 GTO 250 LM
159 S 250 S 250 Export
GT 166 Inter 195 Inter 212 Inter 250 Europa 250 GT Europa 250 GT Boano 250 GT Ellena 250 GT Coupe PF 250 GT Lusso 330 GTC 365 GTC
275 GTB 275 GTB/4
Descapotables 250 GT 275 GTS 330 GTS 365 GTS
2+2 250 GT/E 330 GT 365 GT
America 340 America 375 America/MM 410 Superamerica 400 Superamerica 500 Superfast 365 California
Modelos de estrada de Ferrari, desde 1960
Tipo Anos 1960 Anos 1970 Anos 1980 Anos 1990 Anos 2000 Anos 2010
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0
FR/FMR GT 250 275 365 GTB/4 Daytona 550 575M 599
America 330 365
2+2 250GT 330GT 365GT GTC/4 GT4 400 400i 412 456 456 M 612
V8 California
RMR V6/V8 Dino 206 Dino 246 GT 308GTB 308i 308 QV 328 348 360
246 GTS 308 GTS 208 208 Turbo GTB/GTS Turbo F355 F430 F458 Italia
2+2 Dino GT4 Mondial 8 Mondial QV 3.2 Mondial Mondial t
bóxer-12 365BB 512 BB 512i BB Testarossa 512TR F512M
Modelo halo 250 GTO 250 LM 288 GTO F40 F50 Ferrari Enzo FXX FXX Evolution
F50 GT
  1. Greg Wilson. "Ferrari Auctioned for Record $16.4 Million". nbcbayarea. Consultado o August 22, 2011. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]