Saltar ao contido

Herba ulmeira

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Herba ulmeira

Filipendula ulmaria
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Plantae
División: Magnoliophyta
Clase: Magnoliopsida
Orde: Rosales
Familia: Rosaceae
Subfamilia: Rosoideae
Xénero: Filipendula
Especie: 'F. ulmaria'
Nome binomial
'Filipendula ulmaria'
(L.) Maxim.

A herba ulmeira ou herba das abellas[1] (Filipendula ulmaria) é unha especie de planta herbácea pertencente á familia das rosáceas. Aparece en Galicia.

Folla.
Inflorescencia.
Ilustración

Descrición

[editar | editar a fonte]

A herba ulmeira (Filipendula ulmaria (L.) Maxim. 1879) distínguese de Filipendula vulgaris en ter follas basais con non máis de 5 pares de folíolos, que miden máis de 2 cm; pétalos máis pequenos, de 2-5 mm . Vilosa, perenne, de talos simples ou ramosos de até 2 m; raíces sen tubérculos. A inflorescencia adoita ser máis longa ca larga. Flores brancas con estams, máis longos ca os pétalos. Florea polo verán.

Habita en lugares moi húmidos, lameiros, illós, pantanos, prados higroturbosos.

Distribución

[editar | editar a fonte]

En toda Europa.

Propiedades

[editar | editar a fonte]
  • Antiinflamatorio: Os derivados salicilatos que contén inhiben a síntese de prostaglandinas por inactivación irreversíble da COX-1. O efecto antiinflamatorio maniféstase principalmente nas fases iniciais da inflamación.
  • Analxésico: Os derivados salicilatos producen analxesia ao actuaren a nivel central sobre o hipotálamo e a nivel periférico bloqueando a xeración de impulsos dolorosos, mediante o bloqueo da síntese de prostaglandinas mediada pola inhibición da cicloosixenasa.
  • Antipirético : Os derivados salicilatos reducen a temperatura anormalmente elevada cando actúan sobre o centro termorregulador do hipotálamo producindo vasodilatación periférica. A vasodilatación aumenta a sudación e por tanto a perda de calor. Non diminúen a temperatura normal.

Contraindicaciones

[editar | editar a fonte]
  • Hipersensibilidade aos salicilatos
  • Absterse de prescribir extractos concentrados de Ulmaria en caso de úlceras gastroduodenais, hemorraxias activas ou cando se sigan tratamentos con anticoagulantes ou hemostáticos.
  • Non prescribir formas de dosificación orais con contido alcólico a meniños menores de dous anos nin a consultantes en proceso de deshabituación etílica.

A partir da oxidación do aldehido salicílico (compoñente principal de Filipendula ulmaria) descubriuse o ácido salicílico en 1838, que á súa vez orixinou o descubrimento do ácido acetilsalicílico en 1853. Este último, coñecido como Aspirina, tornouse unha das menciñas máis sonadas e utilizadas no mundo dende hai máis dun século. O seu nome precisamente deriva do nome latino da herba ulmeira: Spiraea.

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Filipendula ulmaria foi descrita por (L.) Maxim. e publicado en Trudy Imperatorskago S.-Peterburgskago Botaničeskago Sada 6(1): 251. 1879.[2]

Etimoloxía

Filipendula: nome xenérico que vén de filum que significa "fío", e pendulus que significa "pendurando". Disque o nome describe os tubérculos da raíz que penduran caracteristicamente sobre o xénero, en raíces fibrosas.

ulmaria: epíteto que significa "como "Ulmaria"

Sinonimia
Flores.
  • Filipendula denudata (J.Presl & C.Presl) Fritsch
  • Filipendula glauca (Schultz) Asch. & Graebn. ex Dalla Torre & Sarnth.
  • Spiraea contorta Stokes
  • Spiraea denudata J. Presl & C. Presl
  • Spiraea glauca Schultz
  • Spiraea odorata Gray
  • Spiraea palustris Salisb.
  • Spiraea ulmaria subsp. denudata (J. Presl & C. Presl) Arcang.
  • Spiraea ulmaria subsp. discolor (W.D.J.Koch) Arcang.
  • Spiraea ulmaria var. denudata (J. Presl & C. Presl) Hayne
  • Spiraea ulmaria var. discolor Dumort.
  • Spiraea ulmaria var. discolor W.D.J. Koch
  • Spiraea ulmaria var. glaberrima (Beck) Rouy & E.G.Camus
  • Spiraea ulmaria var. glauca (Schultz) Wallr.
  • Spiraea ulmaria var. incana Desv.
  • Spiraea ulmaria var. nivea Wallr.
  • Spiraea ulmaria var. tomentosa Cambess.
  • Spiraea ulmaria var. tomentosa Hayne
  • Spiraea ulmaria var. unicolor Rouy & E.G. Camus
  • Spiraea ulmaria var. viridis Desv.
  • Spiraea ulmaria var. viridis Wallr.
  • Spiraea ulmaria L.
  • Spiraea unguiculata Dulac
  • Thecanisia ulmaria (L.) Raf. ex B.D.Jacks.
  • Ulmaria denudata (J. Presl & C. Presl) Opiz
  • Ulmaria glauca (Schultz) Fourr.
  • Ulmaria palustris var. denudata (J. Presl & C. Presl) Focke in W.D.J. Koch
  • Ulmaria palustris var. denudata Kostel.
  • Ulmaria palustris var. glauca (Schultz) Opiz
  • Ulmaria palustris Moench
  • Ulmaria pentapetala var. denudata (J. Presl & C. Presl) Asch.
  • Ulmaria pentapetala var. discolor (W.D.J. Koch) Schinz & R.Keller
  • Ulmaria pentapetala var. glauca (Schultz) Asch.
  • Ulmaria pentapetala Gilib.
  • Ulmaria pentapetala Gilib. ex Asch.
  • Ulmaria ulmaria (L.) Barnhart
  • Ulmaria vulgaris Hill[3]

Nome común

[editar | editar a fonte]
  • Galego: herba ulmeira; herba das abellas; raíña dos prados; filipéndula[1].
  1. 1,0 1,1 Nomes vulgares en galego en Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Santiago de Compostela, Xunta de Galicia, 1991; Termos esenciais de botánica, Santiago de Compostela, Universidade, 2004; "Botánica" en Vocabulario de ciencias naturais, Santiago de Compostela, Xunta, 1991; Gran dicionario Xerais da lingua galega, Vigo, Xerais, 2009
  2. "Filipendula ulmaria". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 15 de marzo de 2014. 
  3. Sinónimos en Anthos, Real Jardín Botánico

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • VV.AA., Strasburger: Tratado de Botanica. Editorial Omega:2004. ISBN 978-8428213530.
  • FONT i QUER P., Plantas medicinales: el Dioscórides renovado. Barcelona, Lábor:1962
  • OLEG POLUNIN, Flowers of Europe: a field guide. Oxford University Press: 1969
  • Barceló, M.C, Benedí, C. (coord.) et al. Botànica farmacèutica ensenyament de Farmàcia: pràctiques. Barcelona. Edicions Universitat de Barcelona; 2008. (Col. textos docentes 279; texto guía)