Saltar ao contido

Laurus

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Loureiros (xénero Laurus)

Loureiro dos Azores (Laurus azorica), Los Tilos, La Palma
Clasificación científica
Reino: Plantae
División: Magnoliophyta
Clase: Magnoliopsida
Orde: Laurales
Familia: Lauraceae
Xénero: Laurus
L.
Especies

Laurus, os loureiros, é un xénero de arboriñas sempreverdes da familia das lauráceas. Téñense descrito 331 especies, das cales só 3 son aceptadas; o resto corresponde a 128 sinónimos e 200 táxones taxonomicamente sen arranxar.[1] En Galicia atopamos unha especie silvestre, o loureiro común, con todo xeneticamente o loureiro que atopamos bravo nos regueiros galegos ten certa semellanza xenética con Laurus azorica (o loureiro dos Azores).

Descrición

[editar | editar a fonte]

Árboriñas e arbustos moi recendentes, a maioría tropicais. As follas perennes, teñen glándulas brillantes de aceite. Polo xeral, as flores están dispostas en cimas axilares; son unisexuais, pequenas e amareladas averdadas. Pétalos en número de 4. Teñen 8-12 estames e o ovario único. O froito é unha baga.[2]

Especies aceptadas

[editar | editar a fonte]

Os fósiles achados datan de antes das glaciacións wurmienses, mostrando que as especies de Laurus se distribuían máis amplamente no Mediterráneo e o norte de África, cando o clima era máis húmido e temperado ca o actual. Acéptase que as secas no Mediterráneo durante as eras glaciais causaron o retroceso de Laurus a refuxios climáticos máis temperados, sur de España e as illas macaronésicas. Coa fin da última glaciación, L. nobilis recuperou o seu rango no Mediterráneo.

Un estudo recente encontrou que as estacións nativas clasificadas como L. nobilis no norte de España (en Galicia por exemplo) estaban máis preto xenética e morfoloxicamente de L. azorica que da poboación de L. nobilis nativa en Francia e Italia[4] É certo que en Galicia os loureiros acostuman medrar en ambientes moi húmidos, moito máis ca nos que medra o loureiro común mediterráneo.

  1. Laurus en The Plant List
  2. O. Polunin. Guía de campo de las flores de Europa. Ediciones Omega, SA, Barcelona, 1977, p.263.
  3. Barbero, M., Benabid, A., Peyre, C. & Quezel, P. (1981). Sur la présence au Maroc de Laurus azorica (Seub.) Franco. Anales Jard. Bot. Madrid 37 (2): 467-472. [1] Arquivado 01 de outubro de 2008 en Wayback Machine..
  4. Arroyo-García, R., Martínez-Zapater, J.M., Fernández Prieto, J.A., & Álvarez-Arbesú R. (2001). AFLP evaluation of genetic similarity among laurel populations. Euphytica 122 (1): 155-164.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]