Saltar ao contido

Perna perna

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Perna perna

As dúas valvas de Perna perna
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Mollusca
Clase: Bivalvia
Subclase: Pteriomorphia
Orde: Mytilida
Superfamilia: Mytiloidea
Familia: Mytilidae
Subfamilia: Mytilinae
Xénero: Perna
Especie: P. perna
Nome binomial
Perna perna
(Linnaeus, 1758)
Sinonimia
Véxase o texto

Perna perna é unha especie de molusco bivalvo mariño da subclase dos pteriomorfios, orde dos mitílidos, superfamilia dos mitiloideos, familia dos mitílidos e subfamilia dos mitilinos,[1] unha das tres que integran o xénero Perna.[2]

A especie apáñase como fonte de alimento, pero sábese que alberga toxinas e causa danos nas estruturas mariñas.[3]

É orixinaria das augas de África, Europa e América do Sur, e introduciuse nas augas de Norteamérica.[3]

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]

A especie foi descrita en 1758 por Linnaeus na páxina 671 do volume 1 da 10ª edición do seu Systema Naturae, co nome de Mya perna.[4]

Sinónimos

[editar | editar a fonte]

Ademais de seu nome actualmente válido, a especie coñeceuse tamén polos sinónimos:[1]

  • Melina perna (Linnaeus, 1758)
  • Mya perna Linnaeus, 1758 (protónimo)
  • Mytilus achatinus Lamarck, 1819
  • Mytilus afer Gmelin, 1791
  • Mytilus africanus Fischer von Waldheim, 1807
  • Mytilus africanus var. mauretanica Pallary, 1900
  • Mytilus africanus var. mauretanicus Pallary, 1900
  • Mytilus elongatus Fischer von Waldheim, 1807
  • Mytilus irisans Jousseaume, 1888
  • Mytilus magellanicus Röding, 1798
  • Mytilus perna (Linnaeus, 1758)
  • Mytilus perna var. trigona Krauss, 1848
  • Mytilus pictus Born, 1778
  • Mytilus variegatus Röding, 1798
  • Mytilus versicolor Gmelin, 1791
  • Perna africana var. mauretanica Pallary, 1900
  • Perna africana var. tingitana Pallary, 1900
  • Perna indica Kuriakose & Nair, 1976
  • Perna magellanica Philipsson, 1788
  • Perna perna f. picta (Born, 1778)
  • Perna picta (Born, 1778)

Características

[editar | editar a fonte]
Vista das valvas (interna e externa) de Perna perna.

Perna perna mide normalmente 90 mm de lonxitude, aínda que pode chegar a chegar a tamaños de até os 120 mm. Este mexillón recoñécese facilmente pola cor parda do exteror das valvas, pero a súa característica identificadora é a "cicatriz do músculo retractor posterior dividido".

Especies similares son Mytilus galloprovincialis e Choromytilus meridionalis. O primeiro ten forma e cor semellantes e comparte o seu hábitat nativo na costa suroeste de África.[5] M. galloprovincialis é máis resistente ás perturbacións humanas, como o seu uso para carnada cebos e o consumo humano,[6] e compite con P. perna porque é máis resistente a certos parasitos. C. meridionalis ten forma e tamaño similares, aínda que carece do distintivo da marca do músculo posterior das valvas.[5]

Perna perna tamén pode confundirse coa especie de cor parda verdosa Perna viridis, xa que a súa cor e a forma da cuncha poden cambiar en función das condicións ambientais.[7]

Distribución e hábitat

[editar | editar a fonte]
Acumulación de cunchas de Perna perna nunha praia de Suráfrica.

Perna perna é orixinaria das rexións tropicais e subtropicais do océano Atlántico. Atópase en augas fronte á costa oeste de África e na costa de América do Sur até o Caribe. Introduciuse accidentalmente como unha especie invasora na costa de Texas a través dos cascos de barcos, e dos lastres de auga en Venezuela. A súa distribución inclúe Chile, Perú e Suráfrica.[5]

A especie coloniza naturalmente as costas rochosas, pero tamén pode adherirse a obxectos mergullados creados polo home, como boias de navegación, plataformas petrolíferas e buques afundidos.[3] Os espécimes adultos poden tolerar intervalos de temperatura de 10 a 30 °C, e un rango de salinidade de 15 a 50 ppt (partes por billón, do inglés trillion, 10−12).[5] A súa colonización de substratos duros mellora a ecoloxía mariña da superficie. A colonización aumenta a superficie, fomentando que tamén se establezan outros organismos mariños como lapas, poliquetos, percebes, cornos e algas.[3]

Bioloxía

[editar | editar a fonte]

Reprodución

[editar | editar a fonte]

Este mexillón reprodúcese mediante fecundación externa, entre maio e outubro, aínda que tamén se di que ocorre en decembro. Os dous sexos liberan os gametos á auga, e despois da fecundsción prodúcense larvas velixer. Quince horas despois da fecundación, as larvas teñen as glándulas do biso ben desenvolvidas. De dez a doce días despois da fecundación, as larvas sofren metamorfose e segregan fíos de biso, instalándonse entón en superficies rochosas.[5]

Nutrición

[editar | editar a fonte]

Como todos os bivalvos é un organismo filtrador, alimentándose de fitoplancton, zooplancton e materia orgánica en suspensión.[5]

É atacado polo parasito Proctoeces maculatus e por un trematodo non identificado que castra a ambos os sexos. Na costa africana é presa de Nucella cingulata, lagostas, polbos, gaivotas e da gabita surafricana Haematopus moquini. Na costa de Suramérica, é un alimento para Callinectes danae, Cymatium parthenopeun, Chicoreus brevifrons, Stramonita haemastoma e Menippe nodifroms.[5]

Importancia para os humanos

[editar | editar a fonte]

Perna perna recóllese como fonte de alimento en África e América do Sur. Este bivalvo considérase para o cultivo xa que pode crecer rapidamente até o tamaño comercial de 60 a 80 mm en só 6 ou 7 meses. Tamén se adapta ás rexións tropicais e subtropicais. Porén, este mexillón pode albergar a unha toxina procedente de dinoflaxelados consumidos. O seu consumo provocou gromos de intoxicación en Venezuela.[5]

É coñecido que este mexillón se agrupa en cantidades tan grandes que é capaz de afundir boias de navegación. Tamén, ao igual que Perna viridis, pode obstruír canos de auga e equipos mariños. É menos resistente á cloración que Perna viridis e polo tanto é máis fácil de controlar. Porén, recoméndase que a concentración de cloro empregada para a cloración estea por riba do nivel de tolerancia de Perna viridis, o máis potente dos mexillóns que producen incrustaciós biolóxicas.[3]

  1. 1,0 1,1 Perna perna (Linnaeus, 1758) no WoRMS. Consultada o 5 de xaneiro de 2020
  2. Perna Philipsson, 1788 no WoRMS. Consultada o 5 de xaneiro de 2020.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 "Perna perna (mollusc)". Global Invasive Species Database. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 5 de xaneiro de 2020. 
  4. Linnaeus, C. et al., p. 671.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Perna perna (Linnaeus, 1758). Gulf States Marine Fisheries Commission. Consultado o 5 de xaneiro de 2020.
  6. Abada-Boudjema, Yamina-Madiha; Jean-Claude Dauvin (1995). "RECRUITMENT AND LIFE SPAN OF TWO NATURAL MUSSEL POPULATIONS PERNA PERNA(LINNAEUS) AND MYTILUS GALLOPROVINCIALIS (LAMARCK) FROM THE ALGERIAN COAST". Journal of Molluscan Studies 61 (4): 467–481. doi:10.1093/mollus/61.4.467. Consultado o 5 de xaneiro de 2020. 
  7. Holland, Brenden (December 1997). "Genetic aspects of a marine invasion". Quarterdeck 5 (3). Arquivado dende o orixinal o 11 de agosto de 2014. Consultado o 5 de xaneiro de 2020. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]