Saltar ao contido

Sagitta

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Sagitta
Sagitta
Nome latino Sagita
Abreviatura Sge
Xenitivo Sagittae
Simboloxía A Frecha
Ascensión recta 19.8333 h
Declinación 18.66°
Área 80 graos cadrados

Rango 86º

Número de estrelas

(magnitude < 3)

0
Estrela máis brillante γ Sge

(magnitude ap. 3.47)

Choiva de meteoros

Ningunha

Constelacións

lindeiras

Visible en latitudes entre +90° e −70°

Mellor visibilidade ás 21:00 (9 p.m.) durante o mes de agosto

Sagitta ou Frecha,[1] é unha das tres constelacións máis pequenas, despois de Equuleus e Crux. Atópase dentro do perímetro do Triángulo de Verán, o grande asterismo formado por Deneb (α Cygni), Vega (α Lyrae) e Altair (α Aquilae). Localizada non moi ó norte do ecuador, esta constelación é visible dende calquera parte da Terra excepto no Círculo Polar Antártico.

Estrelas principais

[editar | editar a fonte]

Obxectos Notables do espazo profundo

[editar | editar a fonte]

No pasado A Farsa (Sham) designaba a toda a constelación no canto de só a α Sge. Esta constelación é un dos casos onde Johann Bayer errou ó nomea-la estrela máis brillante nun simple status γ. Outro exemplo do mesmo tipo de erro dáse na constelación Saxitario.

Mitoloxía

[editar | editar a fonte]

Os antigos hebreos, persas, árabes, gregos e romanos xa consideraron que este grupo de estrelas era unha frecha.

Segundo Eratóstenes, era a frecha que Apolo utilizou para matar ós Ciclopes, en vinganza porque o seu fillo Asclepio fora matado. Apolo despois escondeu a frecha no país dos hiperbóreos e recuperouna despois de que Zeus o tivese perdoado por este acto unha vez que Apolo rematara de servir ó rei Admeto.

É lembrada coma a tradicional frecha coa que Hércules matou a aguia (Aquila) de Xúpiter que devoraba a perpetuidade ó fígado de Prometheus. A frecha atópase un pouco abaixo da Aguia. Algúns ven a frecha apuntando ó leste e outros o oeste. En concordancia coa historia de Aquila, esta debería apuntar ó oeste, ameazando á Aguia. Outro pensaban que a frecha era o disparo efectuado por Hércules contra os paxaros de Estínfalo (6ª tarefa) que tiñan plumas, pico e garras de aceiro, e vivían de carne humana nas marismas de Arcadia. Algunhas veces tamén é tomada por unha frecha de Cupido.

  1. Cambados Márquez, Xoaquín Evaristo. "Algunhas notas referentes ó nome galego estándar das constelacións" (PDF). Consultado o 12 de outubro de 2016. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]