Saltar ao contido

Tratado de Niza

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Unión Europea

Este artigo forma parte da serie:
Política e goberno
da Unión Europea


Tratados
Bruxelas · Roma · Maastricht ·
Acta Única Europea
Ámsterdan · Niza · Lisboa
Institucións
Comisión

Presidente da Comisión Europea


Parlamento

Presidente do Parlamento Europeo


Consello

Presidente do Consello da Unión Europea


Outras

Tribunal de Xustiza da Unión Europea
Banco Central Europeo · Consello Europeo

Outros
Membros · Alongamento · Lei · Euro
Relacións internacionais · Corpos · Axencias

Coñécese como Tratado de Niza o tratado discutido e acordado polo Consello de Europa entre os días 7 e 9 de decembro de 2000 e asinado o 26 de febreiro de 2001, para modificar os tratados vixentes. Entrou en vigor o 1 de febreiro de 2003 tras ser ratificado polos 15 estados membros segundo o previsto nas súas respectivas normativas constitucionais.

O propósito primario do tratado de Niza era reformar a estrutura institucional para afrontar a ampliación da Unión Europea, unha tarefa que tería que ter levado a cabo a Conferencia intergobernamental do Tratado de Ámsterdan, que non obstante, non puido resolver en case ningún punto.

O Tratado adoptado polo Consello Europeo de Niza foi moi criticado[Cómpre referencia]. Alemaña esixira ter maior peso no voto por mor da súa maior poboación, ao cal se opuxo Francia que insistiu en que se mantivese a tradicional paridade entre Francia e Alemaña[Cómpre referencia]. Unha proposta que simplificaría moito o sistema actual sería a de introducir a dobre maioría de Estados membros e poboación para substituír o sistema actual de maioría cualificada, ao cal tamén se opuxo Francia por razóns semellantes. Finalmente acadouse un compromiso que consistía nunha dobre maioría de estados membros e votos. Ademais un Estado membro podería solicitar opcionalmente que se verificase que os países de voto afirmativo representaban unha proporción suficiente da poboación da Unión.

O Tratado estableceu que se aumentase o número de escanos no Parlamento Europeo ata alcanzar os 732, o que excedía ó disposto no Tratado de Ámsterdam. A cuestión da redución do tamaño da Comisión Europea resolveuse establecendo que, unha vez que o número de Estados membros chegase a 27, o número de comisarios nomeados na seguinte Comisión sería reducido por baixo dos 27 polo Consello, sen chegar a especificar como se realizaría esa redución[Cómpre referencia]. Como medida transitoria especifica que despois do 1 de xaneiro de 2005, Alemaña, Francia, o Reino Unido, Italia e España renunciarían ao seu segundo comisario.

O Tratado establecía a creación de tribunais subsidiarios de rango inferior ao Tribunal de Xustiza da Unión Europea e o Tribunal de Primeira Instancia para as áreas xurídicas de especial interese como a de patentes[Cómpre referencia].

O Tratado de Niza creou novas normas para regular unha colaboración máis estreita, xa que considera inaplicables as normas introducidas no Tratado de Ámsterdam e destacou que estas normas aínda non foron empregadas. En resposta ás fracasadas sancións contra Austria, impostas despois de que unha coalición que incluía ao partido de Jörg Haider chegase ao goberno, e a causa do temor de que os novos Estados membros puidesen no futuro pór en perigo a estabilidade da Unión, o Tratado de Niza adoptou por primeira vez normas formais para aplicar sancións a un Estado membro[Cómpre referencia].

O Tratado tamén estableceu disposicións sobre as consecuencias financeiras da expiración do Tratado de París ou da Comunidade Europea do Carbón e do Aceiro[Cómpre referencia].

Considerouse que o Tratado de Niza non tratara a cuestión básica da reforma institucional[Cómpre referencia], xa que as institucións da Unión Europea seguían sendo demasiado complexas, polo que en Niza acordouse o establecemento da Convención Europea que conduciría a unha Conferencia Intergobernamental en 2004.

A Comisión e o Parlamento Europeo mostraron a súa decepción polo feito de que a Conferencia Intergobernamental de Niza non adoptou moitas das súas propostas no que respecta á reforma da estrutura institucional ou a introdución de novos poderes[Cómpre referencia], como o nomeamento do Fiscal Europeo. O Parlamento Europeo ameazou con aprobar unha resolución contra o Tratado, aínda que non ten capacidade formal de veto. Ademais o Parlamento italiano ameazou con non ratificalo[Cómpre referencia], se o Tratado non contaba co apoio do Parlamento Europeo. Con todo, nada disto chegou a suceder e o Parlamento Europeo aprobou o Tratado.

Moitos argumentan que a estrutura de piares, que se mantivo no Tratado, é demasiado complicada, que os diferentes tratados deberían fusionarse nun, que o tres (agora dous) personalidades legais das Comunidades deberían fusionarse e que a Comunidade Europea e a Unión Europea deberían fusionarse nunha única Unión Europea cunha única personalidade xurídica. As rexións alemás tamén demandaron unha separación de poderes clara entre a Unión e os Estados membros.

Por outra banda, o Tratado de Niza tampouco incorpora a Carta de Dereitos Fundamentais, xa que este aspecto tamén quedou para a Conferencia Intergobernamental de 2004 tras a oposición do Reino Unido.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artgigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
  • EUABC - online dictionary on the EU, includes "Reader-friendly EU Constititution" (in European languages, you may contribute too)
  • EUobserver - observing the EU, news, comments, sources, newsletter by e-mail (english)