Prijeđi na sadržaj

Un bel dì, vedremo

Izvor: Wikipedija
Un bel dì, vedremo
Jednog lijepog dana,
vidjet ćemo
Skladatelj Giacomo Puccini
U skopu djela Madama Butterfly
Libreto Luigi Illica
Giuseppe Giacosa
Premijera 17. veljače 1904., Milano
Forma arija
Tonalitet es-mol
Trajanje 4 do 5 minuta

Un bel dì, vedremo (Jednog lijepog dana, vidjet ćemo) čuvena je arija iz Puccinijeve opere Madama Butterfly za koju su talijanski libreto napisali Luigi Illica i Giuseppe Giacosa. Arija je napisana za sopran i izuzetno je zahtjevna za pjevačice. Cio-Cio-san u ariji zamišlja povratak supruga koji ju je napustio.

Sadržaj

[uredi | uredi kôd]

Madama Butterfly je opera izvorno u dva čina (3 slike) koju je skladao Giacomo Puccini 1904. godine. Talijanski libreto napisali su Luigi Illica i Giuseppe Giacosa prema kratkoj priči Madame Butterfly američkog pisca Johna Longa. Izvorna verzija u dva čina premijerno je izvedena 17. veljače 1904. u Milanu. Zbog slabog prijema, Pučini ju je preradio podijelivši drugi čin na dva dijela, s "Mumljajućim zborom" kao intermecom. Premijera nove verzije s tri čina bila je 28. svibnja 1904. u Bresciji. Puccini je kasnije još tri puta prerađivao operu za izvođenje u Americi.

Radnja opere dešava se pred kraj 19. stoljeća u Nagasakiju. Pinkerton je američki pomorski časnik koji uz unajmljenu kuću dobiva 15-godišnju gejšu Cio-Cio-san (leptir na japanskom, izvorno s engleskog butterfly). Ženi je privremeno, s namjerom da je ostavi kad nađe američku ženu. Odlazi zbog službe i tri godine kasnije vraća se s američkom ženom da bi uzeo sina koga ima s Cio-Cio-san. Cio-Cio-san se oprašta od sina i ubija se harakirijem.

U prvoj sceni drugog čina Cio-Cio-san i njena sluškinja Suzuki razgovaraju o Pinkertonu. Suzuki i dalje moli za njegov povratak, iako više ne vjeruje u to. Cio-Cio-san u ariji Un bel dì, vedremo detaljno opisuje svoj zamišljeni susret s Pinkertonom i svoju vjeru u njegov povratak.

Puccini je iz publikacija kopirao i proučio japanske melodije i slušao snimke koji su mu dostavljeni iz Tokija, te u ariji modificira japanski stil i miješa ga s harmonijskom strukturom zapadne tradicije u klasičnoj glazbi.

Tekst

[uredi | uredi kôd]

Naveden je tekst iz partiture koji se neznatno razlikuje od libreta u Ricordijevom izdanju.

talijanski tekst slobodan prijevod

Un bel dì, vedremo
levarsi un fil di fumo sull'estremo
confin del mare.
E poi la nave appare.
Poi la nave bianca
entra nel porto, romba il suo saluto.
Vedi? È venuto!
Io non gli scendo incontro. Io no. Mi metto
là sul ciglio del colle e aspetto, e aspetto
gran tempo e non mi pesa,
la lunga attesa.
E uscito dalla folla cittadina
un uomo, un picciol punto
s'avvia per la collina...
Chi sarà? chi sarà?
E come sarà giunto
che dirà? che dirà?
Chiamerà Butterfly dalla lontana.
Io senza dar risposta
me ne starò nascosta
un po' per celia... un po' per non morire
al primo incontro, ed egli alquanto in pena
chiamerà, chiamerà:
"Piccina – mogliettina
olezzo di verbena",
i nomi che mi dava al suo venire.
(a Suzuki)
Tutto questo avverrà, te lo prometto.
Tienti la tua paura, io con sicura
fede l'aspetto.

Jednog lijepog dana, vidjet ćemo
stup dima koji se uzdiže
na morskome obzoru.
A zatim se pojavi brod.
Zatim bijeli brod
ulazi u luku, zaori se njegov pozdrav.
Vidiš? Došao je!
Ne idem mu u susret. Ne ja. Stojim
na obronku i čekam, i čekam
odavno tako da mi ne smeta
dugo čekanje.
I izašavši iz gradske vreve
jedan čovjek, sitna točka
krene uz brijeg...
Tko će to biti? Tko je on?
I kad bude stigao
što će reći? što će reći?
Izdaleka pozvat će Butterfly.
Bez odgovora
ostat ću skrivena
malo iz dirkanja... malo da ne umrem
pri prvom susretu, a on ponešto uznemiren
pozvat će, pozvat će:
"Malena ženice
miomirisu verbene",
imenima koje mi je dao pri dolasku.
(obraća se Suzuki)
Sve će se to dogoditi, obećavam ti.
Ne boj se, sa sigurnošću
vjerujem u povratak.

O glazbi

[uredi | uredi kôd]
Un bel dì, vedremo (3'59")
Sopran: Rosetta Pampanini, 1927.

Orkestracija: 2 flaute, pikolo, 2 oboe, engleski rog, 3 klarineta, 2 fagota, 4 horne, 3 trube, 4 trombona, udaraljke, harfa, gudači

Tonalitet: es-mol

Arija je u formi ABAC. Oznake tempa su Andante molto calmo - Sostenendo molto - Lento - Andante come prima - Largamente - Sostenuto.

Uobičajeno trajanje arije je oko 4 do 5 minuta.

Izvođenja

[uredi | uredi kôd]

Na prvoj premijeri, koja je doživjela fijasko, sopranistica je bila Rosina Storchio. Na premijeri prerađene opere u Bresciji pjevala je ukrajinska sopranistica Solomija Krušeljnicka. Mnoge čuvene pjevačice imaju ariju u svom repertoaru, među kojima su na primjer Renata Tebaldi, Maria Callas, Montserrat Caballé, Anna Moffo, Leontyne Price, Zinka Milanov, ili Angela Gheorghiu i Anna Netrebko iz mlađe generacije.

Izvori

[uredi | uredi kôd]