Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•րա•զուն

Ստուգաբանություն

երազող, երազկոտ ◆ Հասկացավ արքան, թե ինչու է դուստրը այնպես երազուն, տխուր և մտորուն։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ու երջանիկ ակունքներին երազուն՝ պոետները կանչում են ու անց կենում։ Հովհաննես Թումանյան
երազանքներ արտահայտող, երազանքով համակված ◆ Դեպի երազուն և կապույտ հեռուն հոսում էր առաջ հանգիստ ու անդորր։ (Ավետիք Իսահակյան)
երազելի, փափագելի ◆ Երազուն հայացքը։ ◆ Այն աստղերը, որպես մոմեր սրբազան, առկայծում են կարոտագին, երազուն: (Վահան Տերյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։