კახი
ქალაქი | |
---|---|
კახი აზერ. Qax | |
| |
ქვეყანა |
|
რეგიონი | შაქი-ზაქათალა |
რაიონი | კახი |
კოორდინატები | 41°25′10″ ჩ. გ. 46°55′05″ ა. გ. / 41.41944° ჩ. გ. 46.91806° ა. გ. |
მმართველი | მუსა შექილიევი |
ცენტრის სიმაღლე | 596±1 მეტრი |
ოფიციალური ენა | აზერბაიჯანული ენა |
მოსახლეობა | 13800 კაცი (2013) |
სასაათო სარტყელი | UTC+04:00 |
საფოსტო ინდექსი | AZ 3400 |
ოფიციალური საიტი | http://www.qax-ih.gov.az |
კახი (აზერ. Qax) — ქალაქი (1967 წლამდე დაბა) აზერბაიჯანში, შაქი-ზაქათალის რეგიონის კახის რაიონის ცენტრი. მოსახლეობის რაოდენობა — 11,415 კაცი. გაშენებულია კავკასიონის სამხრეთ კალთის ძირში, მდინარე ქურმუხისწყლის ნაპირას.
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ისტორიულად კახი საქართველოს აღმოსავლეთ განაპირა პროვინციის ჰერეთის მნიშვნელოვანი პუნქტი იყო. 1607 წელს ოსმალეთის სულთანმა აჰმედ I-მა სოფელი კახი დაუმტკიცა ელისუს სულთანს ალი-სულთან ბეგს.[1]
1918-1921 წლებში კახი საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ზაქათალის ოკრუგი შედიოდა. 1920 წლის 7 მაისის ხელშეკრულებით რუსეთის ფედერაციამ ზაქათალის, კახის და ბელაქნის რაიონები საქართველოს განუყოფელ ნაწილად აღიარა. 1921 წელს საბჭოთა ოკუპაციის შემდეგ მითითებით კახის რაიონი ზაქათალის და ბელაქნის რაიონებთან ერთად აზერბაიჯანის სსრ-ს გადაეცა. საბჭოთა პერიოდში მოქმედებდა ხის დასამუშავებელი და სამრეეწველო კომბინატები, საყოფაცხოვრებო მომსახურების საწარმოები, ხილსაკონსერვო და ყველ-კარაქის ქარხნები. ქალაქის მიდამოებში განვითარებული იყო მეთამბაქოეობა, მებაღჩეობა და მებაღეობა.
ცნობილი ადამიანები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- დიმიტრი ჯანაშვილი ― ქართველი სასულიერო პირი
- მიხეილ ყულოშვილი ― ქართველი სასულიერო პირი
- მოსე ჯანაშვილი ― ქართველი ისტორიკოსი
- რაფიელ ივანიცკი — ქართველი პოლიტიკოსი
- რაჟდენ ხუციშვილი — ქართველი ფიზიკოსი
გალერეა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]-
სასტუმრო ქალაქ კახში
ჯაბა ლაბაძის ფოტო -
ნიზამი განჯევის ძეგლი კახში
ჯაბა ლაბაძის ფოტო
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 451.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ ჯანაშვილი მ., „საინგილო“ // ძველი საქართველო / თაყაიშვილი ე., ტ. II, ტფილისი: ელექტრო მბეჭდავი სტამბა სპირიდონ ლოსაბერიძის, 1913. — გვ. 84.