Jump to content

Foraminifera

E Vicipaedia
Ammonia tepida, foraminiferum hodiernum reticulopodiis e testa extensis

Eukaryota — 
Rhizaria — Foraminifera
d'Orbigny, 1826
   

Foraminifera sunt organismi unicellulares heterotrophi, quorum pseudopodia[1] per anastomoses reticulum efformant (reticulopodia ergo dicuntur) et qui saepissime testam (plerumque calcaream) possident, unde et tamquam fossilia frequenter inveniuntur.[2]

Locus inter alia phyla

[recensere | fontem recensere]

Olim inter Protozoa connumerabantur ut classis vel ordo Rhizopodum,[3] nunc vero tamquam phylum[2] habentur ad regnum[4] (vel infraregnum)[5] Rhizariorum pertinens.

Reticulopodia

[recensere | fontem recensere]

Reticulopodia, pseudopodia scilicet ramificata anastomosesque formantia, ad nutriendum foraminiferis serviunt, qui iis ad capiendas praedas utuntur.[6] Cytosceletus reticulopodiorum in microtubulis consistit.[7]

Neogloboquadrina pachyderma, foraminiferum plancticum hodiernum (testa ca. 0.4 mm longa): nota foramen quo ultima camera cum iis quae extra sunt conectitur.

Foraminiferorum testae, foramina semper (unde et nomen) quibus camera cum iis quae extra sunt vel camerae secum iunguntur habentia, inter se tum compositione mineralogica, tum forma differunt.[8]

Testae enim tum e particulis a foraminifero collectis, exempli gratia e granis sabuli, fieri possunt (quae testae agglutinatae dicuntur), tum e proteinis, silica vel calcii carbonate a foraminifero secretis (testae organicae, siliceae vel calcareae); nonnulla vero teste omnino carent. Minerale carbonatis calcii in testis foraminiferorum calcites est, rarius vero aragonites. Crystalla calcitis possunt tum axes opticas parallelas habere, quo in casu testae aliquot translucidae apparent (testae hyalinae); tum axes opticas inordinatas, quo in casu porcellano aspectu similes sunt.[9]

Formae testarum pervariae esse possunt, cameris tum singulis (nonnumquam ramificatis, ut Astrorhiza), tum multis (in una, duabus tribusve lineis dispositis, vel secundum dispositionem planispiralem trochospiralemve,[10] vel etiam irregulariter dispositis).[2]

Sunt inter foraminifera species benthicae (in fundo maris viventes), plancticae (in ipso mari), atque substrato adhaerentes.[8] Nonnulla (benthica magna et planctica), ab algis (rhodophytis, chlorophytis, dinoflagellatis vel diatomeis), mutualismo instaurato, enutriuntur; reliqua vero aut tamquam praedatores de aliis unicellularibus, immo et de animalibus vivunt, aut detritivora sunt.[2]

Schema testae Fusulinae (foraminiferi multilocularis periodus Carboniferae) sectae ad structuram internam monstrandam.

Origo Foraminiferorum, quae a proavis suis praesentia reticulopodiorum distinguuntur, abhinc annorum circiter 800 000 000 locum habuisse horologio moleculari aestimatur.[11] Attamen Platysolenites antiquissimus, foraminiferum veterrimum ob praesentiam testae nobis notum, in stratis Cambrii inferioris inventum est.[12] Foraminifera antiquiora unilocularia erant (unam tantum cameram habentes); prima Foraminifera multilocularia Devonio medio apparuerunt.[13] Usque ad periodum Iurassicam foraminifera omnia benthica erant; tunc primae formae planctonicae originem duxerunt.[14] Palaeocaeno nonnulla foraminifera benthica mutualismum cum algis instauraverunt, unde et statura eorum multo crevit.[15]

Systema Foraminiferorum

[recensere | fontem recensere]
Marginopora sp., foraminiferum familiae Soritidarum a Miocaeno usque ad hodiernum diem vivens: testa permultas cameras exhibens (a: protoconcha; b: deuteroconcha; ambae circumdatae a multis cameris parvis, secum coniunctis et cum iis que extra sunt trans poros conexis; variae sectiones monstrantur).

Systema Foraminiferorum primo secundum compositionem chemicam et microstructuram testae ordinatum est., ordine Foraminiferidorum in quinque subordines diviso, nempe: Allogromiina (testis membranaceis vel e pseudochitino), Textulariina (testis agglutinatis), Fusulinina (testis e calcite microgranulari), Miliolina (testis e calcareis porcellaneis[16]) et Rotaliina (testis calcareis hyalinis).[8]

Secundum propositionem recentiorem Foraminifera secundum formam testae dividuntur, nempe in Monothalamea (testis unilocularibus), Tubothalamea (testis bi- vel multilocularibus, cameris tubulosis saltem in iuvenibus) et Globothalamea (testis multilocularibus, cameris sphaericis semilunaribusve saltem in iuvenibus). In hoc systemate nec ordines compositionem chemicam testae uniformem habent.[9]

Genera et species

[recensere | fontem recensere]

Numerus specierum hodiernarum Foraminiferorum est circiter 4000 marinorum et ad 50 in aquis dulcibus. Attamen numerus specierum fossilium circiter 36000 est.[2]

Inter genera celebria foraminiferorum Nummulites enumerari potest.[17]

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Loeblich, Alfredus R., Jr. & Tappan, Helena (1964) Treatise on Invertebrate Paleontology. Part C, Protista 2, Sarcodina, chiefly ‘Thecamoebians’ and Foraminiferida. Geological Society of America & University of Kansas Press.
  • Pawlowski, Ioannes, Holzmann, Maria, Berney, Cedricus, Fahrni, Georgius, Gooday, Andreas J., Cedhagen, Thomas, Habura, Andreas & Bowser, Samuel S. (2003) The evolution of early Foraminifera. PNAS, 100 (20): 11494–11498.

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]
Vicimedia Communia plura habent quae ad Foraminifera spectant.

Foraminifera, introduction (Society of Economic Paleontologists and Mineralogists, Anglice)

  1. ‘Pseudopodia’: vide Haeckel, E. (1861) De Rhizopodum finibus et ordinibus dissertatio, p. 14: “cuius pseudopodia ex osculo aut loco discreto uno solo testae prodeant”.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Hausmann, K., Hülsmann, N. & Radek, R. (2003) Protistology. Berolini–Stuttgartiae: Schweizerbart. ISBN 3-510-65208-8.
  3. Haeckel, E. (1861) De Rhizopodum finibus et ordinibus dissertatio. Berolini: typis Georgii Reimeri.
  4. Bertrand, Ioannes Claudius, Caumette, Petrus, Lebaron, Philippus, Matheron, Robertus, Normand, Philippus & Sime-Ngando, Telesphorus (2015) Environmental Microbiology: Fundamentals and Applications: Microbial Ecology (Springer)
  5. Cavalier-Smith, Thomas, Chao, Ema E. & Lewis, Rhodri (2018) Multigene phylogeny and cell evolution of chromist infrakingdom Rhizaria: contrasting cell organisation of sister phyla Cercozoa and Retaria. Protoplasma, 255 (5): 1517–1574.
  6. Langer, Martinus R. & Bell, Christophorus J. (1995) Toxic foraminifera: Innocent until proven guilty. Marine Micropaleontology, 24 (3–4): 205–214.
  7. Koury, S.T., Bowser, S.S. & McGee-Russell, S.M. (1985) Ultrastructural changes during reticulopod withdrawal in the foraminiferan protozoan Allogromia sp., strain NF. Protoplasma 129: 149–156.
  8. 8.0 8.1 8.2 Loeblich & Tappan, op. cit.
  9. 9.0 9.1 Pawlowski, J., Holzmann, M. & Tyszka, J., 2013. New supraordinal classification of Foraminifera: Molecules meet morphology. Marine Micropaleontology, 100: 1–10. [Textus]
  10. ‘Planispiralis’, ‘trochospiralis’: vide nomina specierum, exempli gratia: Rectoelphidiella planispiralis (Collins, 1981); Heterohelix trochospiralis Fuchs, 1971.
  11. Pawlowski et al., op. cit.
  12. McIlroy, D., Green, O. R. & Brasier, M. D. (2001) Palaeobiology and evolution of the earliest agglutinated Foraminifera: Platysolenites, Spirosolenites and related forms. Lethaia, 34 (1): 13–29.
  13. Gajewska, M., 2022. Middle Devonian Foraminifera from the Holy Cross Mountains. Annales Societatis Geologorum Poloniae, 92: 411–424.
  14. Hart, M.B., Hylton, M.D., Oxford, M.J., Price, G.D., Hudson, W. & Smart, C.W. (2003) The search for the origin of the planktic Foraminifera. Journal of the Geological Society, 160 (3): 341–343.
  15. Lee, Iohannes J. & Hallock, Pamela (1987) Algal Symbiosis as the Driving Force in the Evolution of Larger Foraminifera. Annals of the New York Academy of Sciences, 503: 330–347.
  16. ‘Porcellaneus’: pro hoc vocabulo vide nomina specierum, e.g. Conus porcellaneus Fischer von Waldheim, 1807.
  17. Blondeau, A. (1972) Les Nummulites. Parisiis: Vuibert.