Naar inhoud springen

distelvink

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

distelvink m (Nederlands: putter, distelvink)

Sinneniem
Verbuging

distelvinke, distelvinkske


'n distelvink

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

distelvink v /dɪstelvɪ́ŋ̊kʲ/

  1. (synoniem) (veugel) anger waord veur pötter
Aafbraeking
  • dis-tel-vink
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif distelvink distelvinke distelvinken
IPA /dɪstelvɪ́ŋ̊kʲ/ /dɪstelvɪ́ŋgʲ/ /dɪstelvɪ́ŋ̊kʲe/ /dɪstelvɪ́ŋ̊kʲen/
dim. sjrif distelvinkske distelvinksken distelvinkskes
IPA /dɪstelvɪ́ŋ̊kskʲe/ /dɪstelvɪ́ŋ̊kskʲen/ /dɪstelvɪ́ŋ̊kskʲes/ /dɪstelvɪ́ŋ̊kskʲez/

In anger spraoke

[bewirk]
bewirk