Pergi ke kandungan

Emil Fischer

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Hermann Emil Fischer
Kelahiran
Hermann Emil Louis Fischer

(1852-10-09)9 Oktober 1852
Meninggal dunia15 Julai 1919(1919-07-15) (umur 66)
WarganegaraJerman
Pusat pendidikanUniversiti Bonn
Universiti Strasbourg
Terkenal keranaKajian gula & purin
Anugerah
Kerjaya saintifik
BidangKimia
InstitusiUniversiti Munich (1875–81)
Universiti Erlangen (1881–88)
Universiti Würzburg (1888–92)
Universiti Berlin (1892–1919)
Penasihat kedoktoranAdolf von Baeyer
Pelajar kedoktoranAlfred Stock
Otto Diels
Otto Ruff
Walter A. Jacobs
Ludwig Knorr
Oskar Piloty
Julius Tafel

Hermann Emil Louis Fischer FRS FRSE FCS (9 Oktober 1852 – 15 Julai 1919) merupakan seorang ahli kimia Jerman dan penerima Hadiah Nobel dalam Kimia pada 1902. Beliau menemui esterifikasi Fischer. Beliau juga membangunkan unjuran Fischer, cara simbol untuk melukis atom karbon asimetrik. Beliau tidak pernah menggunakan namanya yang pertama, dan dikenali sepanjang hidupnya hanya sebagai Emil Fischer.[2][3][4][5]

Tahun-tahun awal

[sunting | sunting sumber]

Fischer dilahirkan di Euskirchen, Cologne, anak Laurenz Fischer, seorang ahli perniagaan, dan isterinya Julie Poensgen. Selepas menamatkan pengajian, beliau ingin mengkaji sains semula jadi, tetapi bapanya memaksa beliau untuk bekerja dalam perniagaan keluarga sehingga menentukan bahawa anaknya tidak sesuai. Fischer kemudian menghadiri Universiti Bonn pada tahun 1871, tetapi beralih ke Universiti Strasbourg pada tahun 1872. Beliau memperoleh kedoktoran pada tahun 1874 di bawah Adolf von Baeyer dengan kajiannya terhadap phthalein dan telah dilantik sebagai jawatan di universiti.

Penyelidikan

[sunting | sunting sumber]

Fischer terkenal kerana kerjanya pada gula: antara kerja lain, sintesis organik D - (+) - glukosa[6] dan purin (termasuk sintesis pertama kafein).

Fischer juga berperanan dalam penemuan barbiturat, satu kelas ubat penenang yang digunakan untuk insomnia, epilepsi, kegelisahan, dan anestesia. Bersama doktor Josef von Mering, beliau membantu melancarkan sedatif barbiturate pertama, barbantik, pada tahun 1904.[7]

  1. ^ "Fellows of the Royal Society". London: Royal Society. Diarkibkan daripada yang asal pada 2015-03-16.
  2. ^ Horst Kunz (2002). "Emil Fischer – Unequalled Classicist, Master of Organic Chemistry Research, and Inspired Trailblazer of Biological Chemistry". Angewandte Chemie International Edition. 41 (23): 4439–4451. doi:10.1002/1521-3773(20021202)41:23<4439::AID-ANIE4439>3.0.CO;2-6. PMID 12458504.
  3. ^ Lichtenthaler, F. W. (1992). "Emil Fischers Beweis der Konfiguration von Zuckern: eine Würdigung nach hundert Jahren". Angewandte Chemie. 104 (12): 1577–1593. doi:10.1002/ange.19921041204.
  4. ^ Forster, Martin Onslow (1920). "Emil Fischer memorial lecture". Journal of the Chemical Society, Transactions. 117: 1157–1201. doi:10.1039/CT9201701157.
  5. ^ Biography Biography of Fischer from Nobelprize.org website
  6. ^ Fischer, Emil (1890). "Synthese des Traubenzuckers". Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft. 23: 799–805. doi:10.1002/cber.189002301126.
  7. ^ López-Muñoz; dll. "The History of Barbiturates". PMC 2424120. Missing or empty |url= (bantuan)Missing or empty |url= (bantuan)

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]