Edda

De Edda is in de Germaanse mythologie een werk dat de handelingen van de Germaanse goden verhaalt.

Het komt uit IJsland uit de periode tussen de 9de en 12e eeuw. Het is in de dertiende eeuw opgeschreven, onder invloed van het christendom.

De Edda (Oeropoe) vertelt over het ontstaan van de wereld (zie Germaans scheppingsverhaal), over de godenfamilies en de verstandhouding tussen de godenfamilies en de goden onderling. Ook vindt men er de Volsungensage en Wagner heeft zijn Nibelungenlied gebaseerd op deze oude verhalen. Tolkien heeft zijn boek In de Ban van de Ring deels gebaseerd op de poëtische Edda en de proza-Edda, maar ook op de Finse Kalevala.

Naast de poëtische Edda bestaat de jongere proza-Edda, geschreven door Snorri Sturluson in de vroege dertiende eeuw.

Stijl

De gedichten in de poetische Edda zijn geschreven in alliteratieve rijnm.

Auteurs

Zoals het grootste gedeelte van de werken uit die tijd waren de gedichten minstrelenwerk, overgeleverd van zanger tot zanger en pas later opgeschreven. Daarom is niet bekend wie de gedicten precies heeft gemaakt -echter van de proza-Edda weten wij dit wel: dit was Snorri Sturluson. Een vertaler van de oude Edda naar het Nederlands is Marcel Otten.

Tijd en plaats van notering

Over het algemeen wordt aangenomen dat de poetische Edda uit de twaalfde à dertiende eeuw komt (dwz: toen was zij opgeschreven. De liederen zelf zijn in feite ouder), en zij stammen uit Ijsland. Het scheppingsverhaal is ook kenmerkend voor een land als Ijsland, waar vuur en ijs een rol spelen in het dagelijks leven van de Ijslander.

Gedichten in de poetische Edda

In de Codex Regius Völuspá - Het visioen van de zieneres Hávamál - Het lied van de Hoge vafþrúðnismal - Het lied van de Sterke Mangelaar Grímnismál - Het lied van de Gemaskerde För Skírnis - De reis van Skirnis