Kasteel van Loches

Zicht op Logis Royal vanuit de benedenstad

Château de Loches is gelegen in het Franse departement Indre-et-Loire in de Loirevallei. De bouw is begonnen in de 9e eeuw. Het kasteel is gelegen op meer dan 480 meter boven de rivier Indre en domineert daardoor het dorp Loches.

Gregorius van Tours weet te vertellen dat reeds in de 6e eeuw de natuurlijke ligging van Loches werd benut: hij vermeldt het bestaan in die tijd van een fort dat een dorp en een klooster beheerste. Van de 10e tot de 13e eeuw was Loches in bezit van de graven van Anjou, die het fort uitbouwden tot een woonburcht. Hendrik II Plantagenet liet de wallen nog versterken. Na zijn dood nam zijn zoon Richard Leeuwenhart zijn intrek in de burcht, alvorens hij met Filips Augustus op kruistocht vertrok. Filips Augustus keerde echter overijld naar Frankrijk terug in 1191 en gooide het op een akkoordje met Richards broer Jan zonder Land, die Loches aan hem afstond. Nadat Richard Leeuwenhart zich uit zijn gevangenschap in Oostenrijk had weten te bevrijden, heroverde hij tijdens een verrassingsaanval in 1194 zijn burcht. Na zijn dood nam Filips Augustus weerwraak en nam Loches opnieuw in bezit. Tussen 1205 en 1249 was de burcht in handen van de plaatselijke landheren, waarna Lodewijk IX haar terugkocht. Vervolgens deed het kasteel dienst als woonplaats van de koningen Lodewijk IX, Filips de Schone en Jan de Goede.
In 1429, na haar overwinning in Orléans, vond op 3 juni in het kasteel van Loches een belangrijke ontmoeting plaats tussen Jeanne d'Arc en Karel VII, om op diens vertrek naar Reims aan te dringen, met het oog op zijn spoedige kroning. Wat later nam Agnès Sorel, Karels maîtresse, haar intrek in Loches: zij had het hof in Chinon verlaten, omdat kroonprins Lodewijk, de latere Lodewijk XI haar het leven zuur maakte. Na haar dood in 1450 werd zij ook in Loches begraven.
Lodewijk XI gebruikte de burchttoren (de zgn. donjon) van Loches als gevangenis, waarin hij graag zijn gevangenen liet opsluiten. Hij had er zijn beruchte kooien ingericht, waarvan beweerd werd dat geen mens er ooit levend uitkwam. Het schijnt echter dat zij vooral 's nachts en voor het vervoer van gevangenen gebruikt werden. Lodewijks gunsteling kardinaal Jean La Balue, aan wie de uitvinding ervan toegeschreven werd, kreeg de eer er persoonlijk kennis mee te maken, nadat hij in ongenade was gevallen. Hij zat van 1469 tot 1480 in Loches gevangen, en overleed elf jaar na zijn vrijlating.

Gedurende de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog tegen de Engelsen, gefinancierd en gesteund door Frankrijk, gebruikte koning Lodewijk XVI van Frankrijk het kasteel als gevangenis voor Engelse krijgsgevangenen.

In de tijd van de Franse Revolutie is het kasteel zwaar beschadigd geraakt. In 1806 begon de grote restauratie.

Tegenwoordig is het eigendom van de gemeente Loches en is het als geheel, samen met het donjon, de Logis Royal en het klooster Saint-Ours, opengesteld voor het publiek.

Het kasteel omvat vier belangrijke delen

de zgn. Porte Royale (11e tot 13e eeuw), een zwaar versterkte stadspoort uit de middeleeuwse stadsomwalling
de karakteristieke Romaanse kerk (Collégiale Saint-Ours, gesticht in 962, maar in zijn huidige vorm grotendeels daterend uit de 12e/13e eeuw, met een opmerkelijk kerkportaal (met vreemde dierenfiguren),twee achthoekige dakpiramiden en het opnieuw geplaatste praalgraf van Agnès Sorel.
het middeleeuwse Logis Royal
de stoere donjon (11e tot 15e eeuw), die vanaf 1249 eeuwenlang dienst deed als staatsgevangenis (met de cel van de hertog van Milaan, Ludovico Sforza, die tijdens zijn gevangenschap muurschilderingen maakte)