Naar inhoud springen

Echte buideldassen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Echte buideldassen
Fossiel voorkomen: Plioceen tot heden
Gewone kortneusbuideldas (Isoodon obesulus)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Infraklasse:Marsupialia (Buideldieren)
Orde:Peramelemorphia (Buideldassen)
Familie
Peramelidae
J.E. Gray, 1825
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Echte buideldassen op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Echte buideldassen (Peramelidae) vormen de grootste familie van de buideldassen. In totaal zijn er 21 levende en 5 uitgestorven soorten bekend. De wetenschappelijke naam van de familie werd in 1825 gepubliceerd door John Edward Gray.[1]

Net als andere buideldassen zijn echte buideldassen kleine tot middelgrote, op de grond levende dieren met lange, spitse snuiten. Doordat de achterbenen langer zijn dan de voorbenen, hebben ze een huppelende gang. Ze gebruiken de klauwen aan de voorvoeten om naar eten te graven. Het zijn grijsachtige tot bruine dieren, die aan de onderzijde doorgaans lichter zijn dan aan de bovenzijde.

Echte buideldassen zijn solitair en 's nachts actief. Hun voedsel bestaat uit insecten, kleine gewervelden en plantaardig materiaal.

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

De familie komt voor in Australië, op Nieuw-Guinea en op enkele omliggende eilanden, waaronder Ceram, Nieuw-Brittannië en Kiriwina.

Deze familie omvat de volgende onderfamilies en geslachten:[2]

De Echymiperinae en Peroryctinae zijn eerder tot een aparte familie gerekend, de Peroryctidae, terwijl de varkenspootbuideldas en de langoorbuideldassen eerder juist tot de echte buideldassen werden gerekend.

Zie de categorie Peramelidae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.