Eksterbekarde
| Eksterbekarde IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Afbeelding van John Gerrard Keulemans (1902) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pachyramphus albogriseus Sclater, 1857[2] Originele combinatie Pachyramphus albo-griseus | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreiding van Pachyramphus albogriseus (sensu lato) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Eksterbekarde op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De eksterbekarde (Pachyramphus albogriseus) is een zangvogel uit de familie Tityridae. De vogel werd in 1857 geldig beschreven door de Engelse dierkundige Philip Lutley Sclater.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De vogel is 13 tot 14,5 cm lang. Het mannetje is overwegend grijs met een zwarte kopkap. De bovenkant van de staart en vleugelveren zijn ook donkerder, de buik en borst lichtgrijs. Het vrouwtje is olijfkleurig op de rug, ze heeft een zwarte oogstreep en een roestbruine kruin en de borst is lichtgrijs tot gelig.[3]
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]Deze soort komt voor in Costa Rica en van Venezuela tot Peru. Er zijn twee ondersoorten:[4]
- P. a. ornatus: Costa Rica en westelijk Panama.
- P. a. albogriseus: van noordelijk Venezuela tot centraal Peru.
De leefgebieden liggen in natuurlijk bos in heuvelland en gebergten tussen de 500 en 3050 meter boven zeeniveau.
Populaties die als ondersoorten werden onderscheiden die voorkomen in laaglanden in het noordwesten van Zuid-Amerika zijn samengevoegd tot een aparte, monotypische soort, de cryptische bekarde (P. salvini).[5]
Status
[bewerken | brontekst bewerken]De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd maar de soort wordt omschreven als schaars. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.[1]
- ↑ a b (en) Eksterbekarde op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Proc. Zool. Soc. London Part 25, no.331 BHL p. 78
- ↑ Del Hoyo et al (red.). All birds of the world. Lynx Barcelona. ISBN 9788416728374
- ↑ (en) Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2024. IOC World Bird List (v14.1).
- ↑ (en) Musher, L.J., Krabbe, N.K. & Areta, J.I., 2023. Underestimated Neotropical diversity: Integrative taxonomy reveals two unrelated look-alike species in a suboscine bird (Pachyramphus albogriseus). Ornithology 140: 1–17. DOI:10.1093/ornithology/ukac047 (open access)