Naar inhoud springen

David Duval

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
David Robert Duval
David Duval
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats Jacksonville, Florida
Geboortedatum 9 november 1971
Carrière
Sport Golf
Profdebuut 1993
Overwinningen
PGA Tour 13
Andere Tour(s) 1 (Japan Golf Tour)
Portaal  Portaalicoon   Golf

David Robert Duval (9 november 1971) is een Amerikaanse professioneel golfer. Hij speelt op de Amerikaanse PGA Tour en is de beste speler van de wereld geweest. Hij is de zoon van Bob Duval, die op de Champions Tour speelde.

David Duval zat op de Episcopal High School in Jacksonville. In 1989 won hij het US Junior Amateur Kampioenschap. Hij studeerde vervolgens aan de Georgia Tech universiteit, waar hij onder andere in 1993 nationaal de Speler van het Jaar werd. Hij speelde als amateur in de BellSouth Classic, en kwam daar na drie rondes aan de leiding. Hij won hetzelfde toernooi drie jaar later als professional.

Onder meer:

  • 1989: US Junior Amateur
  • 1992: Northeast Amateur, Porter Cup
  • World Amateur Team Championship: 1990, 1992
  • Walker Cup: 1991 (winnaars)

Duval werd in 1993 professional en speelde de eerste twee jaren op de NIKE Tour, de voorloper van de Nationwide Tour. Hij won er twee toernooien en behaalde zijn spelerskaart voor de PGA Tour van 1995. In 1996 kwalificeerde hij zich voor de Presidents Cup en won al zijn partijen.
Eind 1997 won hij drie toernooien in een maand, en 1998 en 1999 verliepen ook zeer succesvol. In 1999 maakte hij tijdens de Bob Hope Chrysler Classic op de La Quinta Country Club een ronde van 59. In 2001 werd zijn carrière bekroond door het winnen van het Brits Open.[1]
Er volgde een rustige periode op het gebied van golf, en zijn gezondheid liet te wensen over. Hij speelde nog wel, maar zijn scores waren vaak boven de 80. Pas in 2009 bereikte hij weer een top 10-plaats, en dit was bij het US Open op Bethpage Black, waar hij op een gedeeld tweede plaats eindigde.

  • 1993: NIKE Wichita Open, NIKE Tour Championship

Amerikaanse Tour

[bewerken | brontekst bewerken]
No. Jaar Toernooi Score Tweede plaats
1 1997 Michelob Championship at Kingsmill 67-66-71-67=271 -13 Vlag van Nieuw-Zeeland Grant Waite, Vlag van Verenigde Staten Duffy Waldorf
2 1997 Walt Disney World/Oldsmobile Classic 65-70-65-70=270 -18 Vlag van Verenigde Staten Dan Forsman
3 1997 The Tour Championship 66-69-70-68=273 -11 Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk
4 1998 Tucson Chrysler Classic 66-62-68-73=269 -19 Vlag van Verenigde Staten Justin Leonard, Vlag van Verenigde Staten David Toms
5 1998 Shell Houston Open 69-70-73-64=276 -12 Vlag van Verenigde Staten Jeff Maggert
6 1998 NEC World Series of Golf 69-66-66-68=269 -11 Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson
7 1998 Michelob Championship at Kingsmill 65-67-68-68=268 -16 Vlag van Nieuw-Zeeland Phil Tataurangi
8 1999 Mercedes Championships 67-63-68-68=266 -26 Vlag van Verenigde Staten Mark O'Meara
9 1999 Bob Hope Chrysler Classic 70-71-64-70-59=334 -26 Vlag van Verenigde Staten Steve Pate
10 1999 The Players Championship 69-69-74-73=285 -3 Vlag van Verenigde Staten Scott Gump
11 1999 BellSouth Classic 66-69-68-67=270 -18 Vlag van Verenigde Staten Stewart Cink
12 2000 Buick Challenge 68-69-67-65=269 -19 Vlag van Verenigde Staten Jeff Maggert, Vlag van Zimbabwe Nick Price
13 2001 Brits Open 69-73-65-67=274 -10 Vlag van Zweden Niclas Fasth

De eerste twee toernooien in 1997 eindigden in een play-off, die Duval op de eerste extra hole won.

Japan Golf Tour

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2001: Dunlop Phoenix
[bewerken | brontekst bewerken]