Naar inhoud springen

Raquel Giscafré

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Raquel Giscafré
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Argentinië Argentinië
Geboorteplaats Santa Fe (Argentinië)
Geboortedatum 15 mei 1949
Profdebuut 1971
Met pensioen 1983
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Titels 4
Hoogste positie circa 42e (1974)[1]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1966)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1974)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (1974)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1976, 1978)
Dubbelspel
Titels 5
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1974, 1977)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1971)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1977)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 6–12
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1977)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1972, 1978)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1974)
Laatst bijgewerkt op: 6 mei 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
per einde seizoen
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1971 100
1972 99
1973 69
1974 42
1975 [2] 53 55
1976 [3] 85 79
1977 [4] 81 83
1978 [5] 114 123
1979 [6] 155
1980 [7] 231

Raquel Giscafré (Santa Fe, 15 mei 1949)[8] is een voormalig tennis­speelster uit Argentinië. Giscafré was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1966 tot en met 1983. Van 1972 tot en met 1975 was zij de nationale nummer één in Argentinië (en nummer twee in 1970, 1971 en 1976).[9] Zij bereikte haar beste resultaten op gravel.

Giscafré werd al in januari 1966 gesignaleerd op het Australisch tenniskampioenschap, waar zij in de eerste ronde verloor.[10] In juli van dat jaar zegevierde zij op een gravel­toernooi in de Zwitserse plaats Villars, waar zij in de finale de Française Nicole Filippone versloeg.[11] In 1969 won zij haar eerste grandslam­partijen op Roland Garros.

Giscafré beleefde het hoogtepunt van haar loopbaan in 1974. In dat jaar bereikte zij zes finales, waarvan zij er twee won. Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale, op Roland Garros 1974. Haar hoogste notering op de wereldranglijst ligt binnen de top 50, die zij bereikte in 1974.[1]

Giscafré was in het dubbelspel iets actiever, en ook een fractie succesvoller, dan in het enkelspel. In 1966 nam zij al deel aan het WTA-toernooi van Rome, samen met landgenote Graciela Moran – zij bereikten er de tweede ronde.[12] Later dat jaar bereikte zij met Moran de halve finale op het WTA-toernooi van Buenos Aires.

In 1968 had Giscafré haar grandslam­debuut op Roland Garros, geflankeerd door Virginia Cáceres uit Peru.[13] Vier weken later won dit koppel hun eerste grandslampartij op Wimbledon – in de tweede ronde werden zij uitgeschakeld door het Nederlandse duo Ada Bakker en Astrid Suurbeek.[14]

In 1971 bereikte Giscafré de finale van het WTA-toernooi van Nottingham, met de Chileense Ana María Pinto Bravo aan haar zijde – die verloren zij van Françoise Dürr en Julie Heldman. In 1973 won zij op het Swiss Open in Gstaad haar eerste grote titel, samen met de Amerikaanse Julie Anthony.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale – voor de eerste keer gebeurde dat op Roland Garros 1974, met de Italiaanse Anna-Maria Nasuelli aan haar zijde. In 1977 kwam zij nog tweemaal tot de halve finale, op Roland Garros (met de Australische Cynthia Doerner) en op het US Open (met de Amerikaanse Lele Forood).

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline bereikte Giscafré de halve finale op het US Open 1974, samen met de Australiër Ray Keldie, en de kwartfinale op Roland Garros 1977, met landgenoot Tito Vázquez aan haar zijde.

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1966–1978 maakte Giscafré deel uit van het Argentijnse Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 18–15.

Na de actieve loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1984–2007 had Giscafré, samen met de Amerikaanse Jane Stratton, de leiding over het WTA-toernooi van San Diego.[15]

Finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
1. 1973-08-13 Vlag van Libanon WTA Brummana gravel Vlag van Tsjecho-Slowakije Alena Palmeová-West 6-4, 9-7 [16]
2. 1974-08-04 Vlag van Turkije WTA Istanbul gravel Vlag van Tsjecho-Slowakije Alena Palmeová-West 6-1, 6-3 [17]
3. 1974-11-24 Vlag van Argentinië WTA Buenos Aires gravel Vlag van Argentinië Beatriz Araújo 7-5, 1-6, 6-2 [18]
4. 1975-11-16 Vlag van Argentinië WTA Buenos Aires gravel Vlag van Verenigde Staten Kristien Shaw 6-2, 6-4 [19]
verloren finales
1. 1973-07-17 Vlag van Zwitserland WTA Gstaad gravel Vlag van Verenigde Staten Julie Anthony 4-6, 5-7 [20]
2. 1973-07-29 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland WTA München gravel Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Helga Hösl 6-4, 2-6, 1-6 [21]
3. 1974-06-03 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland WTA Berlijn gravel Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Helga Hösl 4-6, 0-6 [22]
4. 1974-07-13 Vlag van Ierland WTA Dublin gravel Vlag van Frankrijk Gail Chanfreau 4-6, 1-6 [23]
5. 1974-08-12 Vlag van Libanon WTA Brummana gravel Vlag van Australië Christine Matison ? [24]
6. 1974-09-29 Vlag van Verenigde Staten WTA Stockton hardcourt Vlag van Verenigde Staten Carrie Meyer 6-4, 1-6, 2-6 [25]

Finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1973-07-17 Vlag van Zwitserland WTA Gstaad gravel Vlag van Verenigde Staten Julie Anthony Vlag van Chinees Taipei Chang Ching-ling
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carmen Mandarino
6-2, 6-0 [20]
2. 1974-05-26 Vlag van Duitsland WTA Hamburg gravel Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Helga Hösl Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
Vlag van Tsjecho-Slowakije Renáta Tomanová
6-3, 6-2 [26]
3. 1974-07-13 Vlag van Ierland WTA Dublin gravel Vlag van Australië Dianne Fromholtz Vlag van Australië Mandy Morgan
Vlag van Australië Pam Whytcross
6-2, 6-1 [23]
4. 1975-11-16 Vlag van Argentinië WTA Buenos Aires gravel Vlag van Argentinië Beatriz Araújo Vlag van Chili Michelle Rodríguez
Vlag van Verenigde Staten Kristien Shaw
6-3, 2-6, 8-6 [19]
5. 1977-07-10 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Australië Cynthia Doerner Vlag van Zweden Helena Anliot
Vlag van Roemenië (1965-1989) Florența Mihai
6-2, 7-5 [27]
verloren finales
1. 1971-06-12 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Chili Ana María Pinto Bravo Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Verenigde Staten Julie Heldman
0-6, 3-6 [28]
2. 1974-11-09 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Edinburgh tapijt (i) Vlag van Colombia Isabel Fernández de Soto Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Mima Jaušovec
Vlag van Roemenië (1965-1989) Virginia Ruzici
4-6, 6-4, 4-6 [29]
3. 1974-11-24 Vlag van Argentinië WTA Buenos Aires gravel Vlag van Argentinië Beatriz Araújo Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Katja Ebbinghaus
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Helga Masthoff
0-6, 1-6 [18]
4. 1975-07-13 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Uruguay Fiorella Bonicelli Vlag van Verenigde Staten Janet Newberry
Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden
3-6, 3-6 [27][30]
5. 1975-07-20 Vlag van Oostenrijk WTA Kitzbühel gravel Vlag van Uruguay Fiorella Bonicelli Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker
Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden
4-6, 3-6 [31]
6. 1978-06-11 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Verenigde Staten Lele Forood Vlag van Verenigde Staten Laura duPont
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh
3-6, 1-6 [32]
7. 1979-02-11 Vlag van Canada WTA Montréal hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Jane Stratton Vlag van Canada Marjorie Blackwood
Vlag van Australië Kym Ruddell
4-6, 6-3, 4-6 [33]
8. 1979-03-02 Vlag van Verenigde Staten WTA Roanoke tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Jane Stratton Vlag van Verenigde Staten Caryn Copeland
Vlag van Verenigde Staten Heather Ludloff
3-6, 3-6 [34]

Finaleplaatsen gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score ref
gewonnen finales
1. 1973-08-13 Vlag van Libanon WTA Brummana gravel Vlag van Verenigde Staten Sandy Mayer Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Fayter
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Robert Maud
6-4, 6-2 [16]
2. 1974-08-12 Vlag van Libanon WTA Brummana gravel Vlag van Verenigde Staten Butch Walts Vlag van Australië Christine Matison
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Farrell
? [24]

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 1966 1968 1969 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978
Vlag van Australië Australian Open 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R 1R 2R HF KF 2R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1R 2R 2R 4R 2R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 2R 2R

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1968 1969 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1982 1983
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 3R 1R 1R HF KF HF 2R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R 3R 2R 1R 2R 2R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R KF 1R 1R HF 3R 2R 1R 1R

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1968 1969 1971 1972 1974 1975 1977 1978 1979
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 2R 1R KF 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R HF
[bewerken | brontekst bewerken]