kibbelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kibbelen    (hulp, bestand)
• IPA: /kɪbələ(n)/

Woordafbreking

• kib·be·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘ruzie maken’ voor het eerst aangetroffen in 1477
• frequentatief gevormd uit Middelnederlands kiven "strijden" met het achtervoegsel -el, waarbij -v- door expressieve geminatie -b- wordt; kiven is in het Nederlands kijven geworden

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
kibbelen	kibbelde	gekibbeld
zwak -d	volledig

Werkwoord

kibbelen

1. inergatief woordenstrijd hebben

   • De kinderen kibbelden weer eens op de achterbank. 

Synoniemen

• ruziën, kijven, hakketakken

Afgeleide begrippen

• kibbelkabinet

Vertalingen

    1. woordenstrijd hebben   

Duits: sich zanken (de) Engels: quibble (en), argue (en) Frans: se chamailler (fr)

Indonesisch: ribut (id), bersengketa (id) Spaans: reñir (es), disputar (es), altercar (es)

Gangbaarheid

• Het woord kibbelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kibbelen" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.