Hopp til innhald

Baby, Please Don't Go

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Baby, Please Don't Go
Singel av Joe Williams' Washboard Blues Singers
B-side

Wild Cow Blues

Språk engelsk
Utgjeve 1935
Innspelt Chicago, 31. oktober 1935
Sjanger Blues
Lengd 3:22
Selskap Bluebird
Komponist Big Joe Williams
Tekstforfattar Big Joe Williams
Låtskrivar(ar) Tradisjonell (J. Williams oppført på plata)
Produsent Lester Melrose

«Baby, Please Don't Go» er ein tradisjonell bluessong som vart gjort populær av Delta blues-musikaren Big Joe Williams i 1935. Det følgde mange andre versjonar, som førte til skildra av songen som «ein av dei mest spelte, arrangerte og omarrangertre songane i blueshistoria» av den franske musikkhistorikaren Gérard Herzhaft.[1]

Etter andre verdskrigen tilpassa Chicago blues- og rhythm and blues-artistar songen til nyare musikkstilar. I 1952 nådde ein doo-wop-versjon av The Orioles topp ti på R&B-lista. I 1953 spelte Muddy Waters inn songen som eit elektrisk bluesstykke med Chicago-ensemble, noko som påverka mange seinare tolkingar. Ved byrjinga av 1950-åra vart songen ein bluesstandard.

I 1960-åra vart «Baby, Please Don't Go» ein populær rocklåt etter at den nordirske gruppa Them spelte han inn i 1964. Jimmy Page, ein studiogitarist på den tida, deltok i innspelinga, kanskje på rytmegitar. Seinare gjorde Them sitt uptempo rockarrangement han òg til ein rockestandard. AC/DC og Aerosmith er blant rockegruppene som har spelt inn songen. «Baby, Please Don't Go» er innlemma i både Blues- og Rock and Roll Hall of Fame.

«Baby, Please Don't Go» er truleg ei omarbeiding av «Long John», eit gammalt folketema som går tilbake til slaveriet i USA.[1] Bluesforskaren Paul Garon noterer at melodien er basert på «Alabamy Bound», komponert av Tin Pan Alley-forfattaren Ray Henderson, med tekst av Buddy DeSylva og Bud Green i 1925.[2] Songen, ein vaudeville-showmelodi, inspirerte fleire andre songar mellom 1925 og 1935, som «Elder Greene Blues», «Alabama Bound» og «Don't You Leave Me Here».[2][3] Desse variantane vart spelt inn av Charlie Patton, Lead Belly, Monette Moore, Henry Thomas og Tampa Red.[2]

Forfattaren Linda Dahl indikerer eit samband til ein song med same tittel av Mary Williams Johnson på slutten av 1920- og byrjinga av 1930-talet.[4] Johnson, som var gift med den jazzinfluerte bluesgitaristen Lonnie Johnson, spelte han likevel aldri inn, og songen hennar er ikkje omtalt som ein innverknad på seinare utøvarar.[1][3][5] Bluesforskaren Jim O'Neal noterer at Williams «nokre gonger sa at songen var skrive av kona hans, songarinna Bessie Mae Smith (òg kjend som Blue Belle og St. Louis Bessie).»[3]

Originalsongen

[endre | endre wikiteksten]

Big Joe Williams brukte fengselstemaet for innspelinga si 31. oktober 1935 av «Baby, Please Don't Go». Han spelte han inn under den første innspelinga si for Lester Melrose og Bluebird Records i Chicago.[3] Det er eit ensemblestykke med Williams på vokal og gitar akkompagnert av Dad Tracy på einstrengja fele og Chasey «Kokomo» Collins på vaskebrett, som er oppført som «Joe Williams' Washboard Blues Singers» på singelen.[3] Notenotasjonen for songen indikerer ein femten-takts blues i moderat tempo i 4/4 eller vanleg takt i toneart B-dur.[6] Teksten uttrykkjer angsten til ein fange for at elskaren skal forlata han før han kjem heim:[7]

Now baby please don't go, now baby please don't go
Baby please don't go back to New Orleans, and get your cold ice cream
I believe there's a man done gone, I believe there's a man done gone
I believe there's a man done gone to the county farm, with a long chain on

Songen vart ein hit og etablerte platekarrieren til Williams.[8] Den 12. desember 1941 spelte han inn ein andre versjon med tittelen «Please Don't Go» i Chicago for Bluebird, med eit meir moderne arrangement og tekst.[9] Blueshistorikaren Gerard Herzhaft kallar han «den mest spennande versjonen»,[1] som Williams spelte inn med sin karakteristiske ni-strengsgitar. Med seg har han Sonny Boy Williamson I på munnspel og Alfred Elkins på imitert bass (kanskje ein vaskebass).[10] Sidan begge songane dukka opp før platebransjen byrja å spora slike utgivingar, er det ukjent kva versjon som var mest populær. I 1947 spelte han den inn for Columbia Records med Williamson og Ransom Knowling på bass og Judge Riley på trommer.[2] Denne versjonen nådde ikkje Billboard Race Records-lista,[11] men representerer ei rørsle mot ei meir urban blueshandsaming av songen.

Seinare blues- og R&B-innspelingar

[endre | endre wikiteksten]

Dei ulike innspelingane til Big Joe Williams inspirerte andre bluesmusikarar til å spela inn tolkingane sine av songen[12] og han vart ein bluesstandard.[1] Tidlege døme inkluderer Papa Charlie McCoy som «Tampa Kid» (1936), Leonard «Baby Doo» Caston (1939), Lightnin' Hopkins (1947), John Lee Hooker (1949) og Big Bill Broonzy (1952).[13] Ved byrjinga av 1950-åra vart songen omarbeidd i moderne musikalske stilar, med ein tidleg rhythm and blues/jump blues-versjon av Billy Wright (1951), [1] ein harmonisert doo-wop-versjon av The Orioles (eit nummer åtte R&B-hit i 1952)[14][5] og ein afrokubansk-influert versjon av Rose Mitchell (1954).[1] Mose Allison spelte inn melodien i jazz-blues-pianostil for albumet Transfiguration of Hiram Brown (1960).[15]

I 1953 gjorde Muddy Waters om songen til eit Chicago-blues ensemble-stykke med Little Walter og Jimmy Rogers.[16] Chess Records gav opphavleg ut singelen med tittelen «Turn the Lamp Down Low», sjølv om songen òg blir omtalt som «Turn Your Lamp Down Low»,[3] «Turn Your Light Down Low»,[13] eller «Baby Please Don't Go». Han spelte songen jamleg, fleire framferder vart spelt inn. Live-versjonar finst på Muddy Waters at Newport 1960 og på Live at the Checkerboard Lounge, Chicago 1981 med medlemmer av The Rolling Stones.[17] AllMusic-kritikaren Bill Janovitz nemner innverknaden frå Waters si omarbeiding:

« Det mest trulege sambandet mellom Williams-innspelingane og alle rockecoverane som kom i 1960-åra og 1970-åra er Muddy Water si Chess-side frå 1953, som held den same svingande fraseringa som Williams-innspelingane, men studiomusikarene spritar han opp med ein stødig drivande rytmeseksjon, elektrifiserte instrument og Little Walter Jacobs som jamrar på bluesharpe.[18] »

Van Morrison- og Them-utgåva

[endre | endre wikiteksten]
Baby, Please Don't Go
Singel av Them
B-side

Gloria

Språk engelsk
Utgjeve 6. november 1964 (Storbritannia), 1965 (USA)
Innspelt Oktober 1964
Sjanger Bluesrock
Lengd 2:40
Selskap
Komponist Big Joe Williams
Tekstforfattar Big Joe Williams
Låtskrivar(ar) Tradisjonell (Williams oppført)
Produsent Bert Berns
Them-kronologi 
«Don't Start Crying Now»
(1964)
Baby, Please Don't Go «Here Comes the Night»
(1965)


«Baby Please Don't Go» var ein av dei tidlegaste songane som vart spelt inn av Them, med ein 19 år gammal Van Morrison i front. Attgjevinga deira av songen var avleidd frå ein versjon spelt inn av John Lee Hooker i 1949 som «Don't Go Baby».[19] Hooker-songen dukka seinare opp på eit album frå 1959, Highway of Blues, som Van Morrison høyrde og kjende var «noko verkeleg unikt og annleis» med «meir sjel» enn han tidlegare hadde høyrt.[19]

Innspeling og komposisjon

[endre | endre wikiteksten]

Them spelte inn «Baby, Please Don't Go» for Decca Records i oktober 1964. Forutan Morrison er det motstridande opplysningar om kven som deltok på innspelinga. I tillegg til dei opphavlege medlemmene i gruppa (gitaristen Billy Harrison, bassisten Alan Henderson, trommeslagaren Ronnie Millings og klaverspelaren Eric Wrixon) har andre vorte foreslåtte: Pat McAuley på klaverinstrument, Bobby Graham på eit anna trommesett, Jimmy Page på gitar,[20] og Peter Bardens på klaverinstrument.[21] Som Page-biografen George Case noterer: «Det er usemje om det er Page si gjennomtrengjande blueslinje som definerer songen, om han berre spelte eit løp Harrison allereie hadde tenkt ut, eller om Page berre akkompagnerte Harrison sjølv».[22] Morrison har erkjent Page deltok på dei tidlege øktene: «Han spelte rytmegitar på ein sak og dobla eit bassriff på den andre»[23] og Morrison-biografen Johnny Rogan noterer at Page «dobla det distinkte riffet som Billy Harrison alt hadde laga».[23]

Janovitz identifiserer riffet som «ryggrada i arrangementet» og skildrar bidraget til Henderson som ei «amfetamin-rush pulserande to-tonars basslinje.»[18] Musikkritikaren Greil Marcus kommenterer at i løpet av den rolegare midtpassasjen til songen «synest gitaristen, studiomusikaren Jimmy Page eller ikkje, å kjenna seg inn i ein annan song, flippande halve riff, høge, tilfeldige, distraherte metallspon».[24] Bluesrock-arrangementet til Them er «no med rette rekna som definitivt», ifølgje musikkskribenten Alan Clayson.[25]

Utgivingar og hitlister

[endre | endre wikiteksten]

Decca gav ut «Baby, Please Don't Go» som den andre singelen til Them den 6. november 1964.[20] Med B-sida, «Gloria», vart det deira første hit, og nådde nummer ti på UK Singles Chart i februar 1965.[26] I USA vart singelen gitt ut av Parrot Records.[27] Den 20. mars lista magasinet Billboard songen for første gong på sin utvida «Bubbling Under the Hot 100»-lista,[28] der han til slutt nådde ein 102. plassen den 24. april.[29] Singelen gjorde det betre på vestkysten, der begge songane dukka opp på vekefaste topp 40-spelelister for Los Angeles-radiostasjonen KRLA mellom mars og juni 1965 og nådde nummer éin i tre veker i april.[30][31][32]

Songen vart ikkje inkludert på originale britiske eller amerikanske album av Them (The Angry Young Them og Them Again), men han har dukka opp på fleire samlealbum, som The Story of Them Featuring Van Morrison og The Best of Van Morrison.[33] Då songen vart gjeve ut på ny i 1991 som singel i Storbritannia, nådde han 65. plassen på hitlista.[26] Van Morrison akkompagnerte òg John Lee Hooker under ein opptreden i 1992, der Hooker syng og speler «Baby, Please Don't Go» på gitar medan han sit på ei bryggje, med munnspel akkompagnert av Morrison. Denne vart gitt ut på Come See About Me i 2004.[34]

AC/DC-versjonen

[endre | endre wikiteksten]
Baby, Please Don't Go
Singel av AC/DC
frå albumet High Voltage
B-side

Love Song (Oh Jene)

Språk engelsk
Utgjeve 3. mars 1975
Innspelt November 1974
Studio Albert, Sydney
Sjanger Bluesrock
Lengd 4:47
Selskap Albert
Komponist Big Joe Williams
Tekstforfattar Big Joe Williams
Låtskrivar(ar) Tradisjonell (Williams oppført)
Produsent
AC/DC-kronologi 
«Can I Sit Next to You, Girl»
(1974)
Baby, Please Don't Go «High Voltage»
(1975)


«Baby, Please Don't Go» var ein del av konsertane til AC/DC sidan byrjinga.[35] Sjølv om dei har uttrykt si interesse og inspirasjon i tidlege blueslåtar,[36] identifiserer musikkskribenten Mick Wall Them si tilpassing av songen som den sannsynlege kjelda.[37] I november 1974 spelte Angus Young, Malcolm Young og Bon Scott inn songen for det australske debutalbumet sitt frå 1975, High Voltage.[36] Tony Currenti er nokre gonger identifisert som trommeslagaren for songen, sjølv om han meiner at han allereie var spelt inn med Peter Clack.[38] Wall noterer at produsenten George Young spelte bass på det meste av albumet,[37] sjølv om Rob Bailey hevdar at mange av spora på albumet vart spelt inn saman med han.[39]

High Voltage og ein singel med «Baby, Please Don't Go» vart gitt ut samtidig i Australia i februar 1975.[39] Albert Productions gav han ut som B-side til singelen. A-sida «Love Song (Oh Jene)» vart likevel stort sett ignorert og «Baby, Please Don't Go» byrja å bli spelt på radio.[37] Singelen kom inn på hitlista i slutten av mars 1975,[40] og nådde ein 10. plass i april.[41] Allmusic-kritikaren Eduardo Rivadavia kalla songen «positivt eksplosiv»,[42] medan musikkskribenten Dave Rubin skildra det som «primal bluesrock».[43]

Angus Young og Bon Scott i Ulster Hall i august 1979

.

Den 23. mars 1975, ein månad etter at trommeslagaren Phil Rudd og bassisten Mark Evans slutta seg til AC/DC, framførte gruppa songen for første gong (denne framføringa skulle òg gjentakast 6. og 27. april, og det er derfor det ofte er motstridande datoar for denne framføringa) på det australske musikkprogrammet Countdown.[44][45] For deira utsjåande «hadde Angus på seg varemerket sitt, ein skulegutuniform, medan Scott tok scena iført ein parykk av blonde flettar, ein kjole, sminke og øyredobbar», ifølgje forfattaren Heather Miller.[44] Joe Bonomo skildra Scott som «ei dement Pippi Langstrømpe», og Perkins noterer tatoveringane «hans og eit urovekkjande kort skjørt.»[36] Evans skildra reaksjonen:

« Så snart vokalen hans er i ferd med å byrja kjem han ut frå bak trommer kledd som ei skulejente. Og det var som om ei bombe gjekk av; det var pandemonium, alle braut ut i latter. [Scott] hadde ein fantastisk sans for humor.[44] »

Scott leikte føre kameraet, og under gitarsoloen og vokalimprovisasjonsdelen, tenner han ein sigarett medan han duellerer med Angus med ei grøn klubbe.[45] Rudd ler gjennom heile framsyninga.[45] Sjølv om «Baby, Please Don't Go» var ein populær del av framferdene til AC/DC (ofte som avslutningsnummer), vart songen ikkje gitt ut internasjonalt før på EP-en '74 Jailbreak.[36] Videoen frå Countdown-konserten er inkludert på DVD-samlinga Family Jewels frå 2005.

Aerosmith-versjon

[endre | endre wikiteksten]

Aerosmith spelte inn «Baby, Please Don't Go» til bluescoveralbumet Honkin' on Bobo, som vart gitt ut 30. mars 2004.[46] Albumet vart produsert av Jack Douglas, som hadde jobba med dei tidlegare albuma til gruppa, og speglar ei tilbakevending til hardrock-røtenen deira.[46] magasinet Billboard skildra songen som «den typen rett fram, hardt køyrande spor som alltid kjenneteikna platene deira på 1970-talet.»[47] Edna Gundersen i USA Today kalla versjonen deira ei «fantastisk gjenoppliving.»[48] Det var den første singelen som vart gitt ut frå albumet og nådde sjuandeplass på Mainstream Rock Tracks-lista.[49] Ein musikkvideo, regissert av Mark Haefeli, vart produsert for å promotera singelen.[50] Seinare har songen vorte ein fast del av konsertrepertoaret til bandet.[51][52]

Anerkjenning og ettermæle

[endre | endre wikiteksten]

«Baby, Please Don't Go» er anerkjend som ein bluesstandard, mellom anna av den franske blueshistorikaren Gérard Herzhaft, som skildra songen som «ein av dei mest spelte, arrangerte og omarrangerte låtane i blueshistoria».[1] Rock and roll Hall of Fame inkluderte Big Joe Williams-versjonen på lista si over 500 songar som forma Rock and roll.[53] I 1992 vart songen til Williams innlemma i Blues Foundation Hall of Fame i kategorien «Classics of Blues Recordings».[3] Jim O'Neal skreiv for stiftinga at, i tillegg til ulike bluesinnspelingar, «vart songen gjenoppliva på nytt av rockeband på 60-talet som Them, The Amboy Dukes og Ten Years After».[3]

I 1967 spelte The Amboy Dukes inn songen til sitt sjølvtitulerte debutalbum. Ei albummelding nemner Them-versjonen, men legg til at Amboy Dukes-medlemmen «Ted Nugent og gutane vrir den totalt til sitt synspunkt, og til og med kastar ei komplett Jimi Hendrix-gitarlinje frå Third Stone from the Sun' inn i miksen.»[54] Songen vart gitt ut som singel og nådde 106. plassen på Billboard si utvida «Bubbling Under the Hot 100»-lista.[55] I 1969 inkluderte Ten Years After nokre strofer frå «Baby, Please Don't Go» under framføringa av «I'm Going Home» på Woodstock-festivalen i Bethel i New York.[56] Alvin Lee si 10 minutt lange gitarøving var eit høgdepunkt i dokumentarfilmen frå 1970,[57] som «skulle sementera ryktet deira i fleire tiår framover».[58]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Herzhaft 1992, s. 437.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Garon 2004, s. 39.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 . O'Neal, Jim (1992). «1992 Hall of Fame Inductees: «Baby please don't go» - Big Joe Williams (Bluebird 1935)». The Blues Foundation. Henta 18. mai 2023. 
  4. Dahl 1984, s. 110.
  5. 5,0 5,1 Birnbaum 2012, s. 302.
  6. Hal Leonard 1995, s. 17-19.
  7. Gioia 2008, s. 130.
  8. Herzhaft 1992, s. 381.
  9. Demetre 1994, s. 23.
  10. Demetre 1994, s. 29.
  11. Whitburn 1988, s. 444-445.
  12. Escott 2002, s. 54.
  13. 13,0 13,1 Garon 2004, s. 40.
  14. Please Don't Go (Singel noter). Jubilee Records. 1952. Single label. 45-5065. 
  15. Greenwald, Matthew. «Mose Allison: Baby Please Don't Go, komponert av Big Joe Williams». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  16. Palmer 1989, s. 28.
  17. Gordon 2002, s. 266.
  18. 18,0 18,1 . Janovitz, Bill. «Big Joe Williams: 'Baby Please Don't Go' - Anmeldelse». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  19. 19,0 19,1 Murray 2002, s. 212, 302.
  20. 20,0 20,1 Thompson 2008, s. 303.
  21. Strong 2002, eBook.
  22. Case 2007, s. 35.
  23. 23,0 23,1 Rogan 2006, s. 101, 111.
  24. Marcus 2010, eBook.
  25. Clayson 2006, s. 61.
  26. 26,0 26,1 «Them - Singler». Official Charts. Henta 18. mai 2023. 
  27. Billboard 1965a, s. 39.
  28. Billboard 1965b, s. 24.
  29. Billboard 1965c, s. 26.
  30. Beat 1965a, s. 4.
  31. Beat 1965b, s. 4.
  32. Beat 1965c, s. 3.
  33. «Them: 'Baby Please Don't Go' - Vises på». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  34. Viglione, Joe. «John Lee Hooker: Come and See About Me - Anmeldelse». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  35. Walker 2011, s. 135.
  36. 36,0 36,1 36,2 36,3 Perkins 2011, eBook.
  37. 37,0 37,1 37,2 Wall 2013, eBook.
  38. Fink 2014, s. 83.
  39. 39,0 39,1 Walker 2011, s. 139.
  40. Walker 2011, s. 145.
  41. Walker 2011, s. 148.
  42. Rivadavia, Eduardo. «AC/DC: High Voltage (Australia) - Anmeldelse». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  43. Rubin 2015, eBook.
  44. 44,0 44,1 44,2 Miller 2009, eBook.
  45. 45,0 45,1 45,2 Bonomo 2010, eBook.
  46. 46,0 46,1 Erlewine, Stephen Thomas. «Aerosmith: Honkin' on Bobo - Anmeldelse». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  47. Billboard 2004, s. 13, 15.
  48. Gundersen, Edna (29. mars 2004). «Clapton, Aerosmith dabble in the blues». USA Today. Gannett Company. Henta 18. mai 2023. 
  49. «Aerosmith: Chart History - Mainstream Rock Songs». Billboard.com. Henta 18. mai 2023. 
  50. «Aerosmith: 'Baby Please Don't Go' Video Posted Online». Blabbermouth.net. 20. mai 2004. Henta 18. mai 2023. 
  51. Hauk, Hunter (6. august 2010). «Concert review: Aerosmith at Superpages.com Center». The Dallas Morning News (A.H. Belo). Henta 18. mai 2023. 
  52. Stingley, Mick (14. oktober 2010). «Aerosmith/The J. Geils Band – Concert Review». The Hollywood Reporter. Prometheus Global Media. Henta 18. mai 2023. 
  53. . «500 sanger som formet rock and roll». Rock and Roll Hall of Fame. 1995. Arkivert frå originalen 22. april 2007. Henta 18. mai 2023. 
  54. Viglione, Joe. «The Amboy Dukes – Melding». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  55. Whitburn 2008, s. 17.
  56. Moore 2004, s. 81.
  57. Jurek, Thom. «Woodstock – Anmeldelse». AllMusic. Henta 18. mai 2023. 
  58. Deming, Mark. «Ten Years After – Biography». AllMusic. Henta 18. mai 2023.