Vejatz lo contengut

Calhan (Gers)

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Calhan
Callian
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Calhan
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 37′ 47″ N, 0° 16′ 42″ E
Superfícia 7,91 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
235 m
150 m
137 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
32
Gers Armas deu Departament de Gers
Arrondiment
321
Aush
Canton
3229
Fesensac (Vic de Fesensac abans 2015)
Intercom
243200607
CC d'Artanhan en Fesensac
Cònsol Philippe Duces
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
48 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

49 ab.
Densitat 5,56 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Calliannais, Calliannaise (en francés)
Còde postal 32190
Còde INSEE 32072

Calhan[1][2],[3],[4],[5] (Callian en francés) qu'ei ua comuna gascoa d'Occitània situada dens lo departament de Gers e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Comunas a l'entorn.

Segon Dauzat, Calhan que veng deu nom latin d'òme Callius dab lo sufixe latin -anum[6]. Que seré donc la propietat, la villa de Callius.
Segon Negre, Calhan que veng deu nom de persona Callianus, derivat de Callius[7]. Henri Polge qu'explica dens ua bona partida deu Gers, a l'excepcion de l'èst (diocèsis de Leitora e de Lombers), en mei de -n- intervocalica, n palatala (-nh-) s'amudí sovent dens los documents entre lo sègle XI e lo sègle XIII en gardar solament un -i-, puish tornè paréisher eventualament (mei dens los toponimes en -ac que dens los en -an) a la fin de l'Edat Mejana. Calhan que seré a l'origina un Calinhan [8]; explicable com Calinhac, per Calinius, varianta deu cognomen latin Calinus[9],[10], dab un suffixe diferent, -anum.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 (2026) Philippe Duces divèrs dreta agricultor
març de 2001 abriu de 2013 Dominique Mazet divèrs dreta  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 44, totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
262 277 277 256 240 319 311 300

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
248 276 259 213 214 214 198 180 194

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
177 180 178 141 142 123 133 100 104

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
91
78
67
60
59
50
51
51
51
51
2009 2010
53
53
50
50
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 48 abitants e la densitat qu'èra de 6,07 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. «Grafia d'après la mapa de las comunas de Gers en gascon». del siti oficial del departament de Gers. (fr)
  2. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  3. «Toponimia occitana».
  4. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  5. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, reedicion Librairie Guénégaud, 1984
  7. Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. I, p. 645, par. 10704
  8. Henri Polge, Appellations de domaines antiques dans le département du Gers, in Revue internationale d'Onomastique, 1965, 17-1, p. 38, legir en linha [1]
  9. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 132
  10. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 75