Vejatz lo contengut

Solinhac

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Solinhac
Soulignac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sent Genès de Solinhac
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 41′ 56″ N, 0° 16′ 55″ O
Superfícia 11,49 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
111 m
70 m
34 m
Geografia politica
País  Guiana Bordalés
Parçan Entre Duas Mars
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèra Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
333
Lengon
Canton
3348
L'Entre Duas Mars (Targon avant 2015)
Intercom
243301298
Comunautat de las Comunas Ruralas de l'Entre Duas Mars
Cònsol Michel Dulon
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
422 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

430 ab.
Densitat 38,03 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 33760
Còde INSEE 33515

Solinhac (Soulignac en francés) es una comuna bordalesa [1] de Guiana, lingüisticament gascona, situada dens lo departament de Gironda e la region de Novèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Perimètre dau territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Solinhac
Targon Ladaus
Capian Solinhac
Cardan La Ròca Escoçans

Las fòrmas ancianas son Solinac, Solinhac, Solenag, dau sègle XI au sègle XIII, cap. de Solinhaco arch. Benaugensis, en 1326, cappella de Solinhaco, en 1342 e 1361 [2]. Segon Dauzat e Rostaing, Solinhac vendré d'un nom galloroman d'òme, *Sollinius inferit dau nom gallés Sollius, emb lo sufixe -acum, o d'un nom gallés d'òme, Sŭbelinos, emb lo sufixe -iacum [3]; Xavier Delamarre cita los noms gallés Sol(l)ios, Subilos e *Subelinios [4], mès pas Solinhac dins sa lista daus noms d'origina gallesa [5]. A la siguda d'Ernèst Negre e emb lo sufixe -acu(m), Bénédicte Boyrie-Fénié explica lo nom per Solinius, atestat un sol còp, e Solinus, plan mèi espandit dens los tèxtes, tractat coma Solinius; Negre presenta aqueths noms coma « romans » (?) [2]. Solinhac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'avèva per mèste *Sollinius, Sŭbelinos, Solinius o Solinus.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Michel Dulon   agricultor
març 2001 2014 Alain Pargade    
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Targon; es adara dau canton de l'Entre-deux-Mers (en francés), donc de l'Entre Duas Mars.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 437, totala: 440

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
511 503 570 566 572 529 475 478 462

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
453 449 474 514 563 554 518 491 482

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
482 550 552 474 459 465 429 448 475

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
446
480
419
407
402
424
458
455
455
461
2009 2010
450
460
450
461
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f77.item.zoom p. 65
  2. 2,0 et 2,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 351
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 663
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 307
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 366