Vejatz lo contengut

Escòla sienesa

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Taddeo di Bartolo, Verge amb l'Enfant Jesus, segle XIV.

Se sòna Escòla sienesa o Escòla de Siena un movement artistic de la fin de l'Edat Mejana e del començament de la Renaissença italiana que se mostrèt en pintura, escultura e arquitectura.

Nasquèt en Toscana al segle XIII e se perpetuèt duscal segle XV, mentre que capitèt de rivalizar amb d'autras escòlas de pintura coma la de Florença. A la diferéncia de l'escòla florentina, l'escòla sienesa se caracterizava per un grand conservatisme dins las tecnicas picturalas, los tèmas, lo dessenh e l'apròchi de la simbolica.

Demest los seus representants mai importants se pòdon citar Duccio di Buoninsegna (las òbras de qui mòstran una certa influéncia bizantina), lo seu aprendís Simone Martini, los fraires Pietro e Ambrogio Lorenzetti, Taddeo di Bartolo e lo seu nebot Domenico, Stefano di Giovanni (dich lo Sassetta) e Matteo di Giovanni.

L'escòla sienesa aviá fòrça de traches comuns amb l'iconogràfia bizantina, pr'aquò que l'espression dels visatges, entre d'autras innovacions, i foguèt mai desvolopada que dins la pintura d'Orient.

La ciutat de Siena foguèt fondada per Senius, lo filh de Romul e Rème, segon lo mite local. Èra la rivala de totjorn de Florença. Foguèt la darrièra ciutat que tombèt jol contraròtle florentin en 1555. Siena èra una ciutat rica que joguèt un ròtle de grand pes dins la politica italiana : lo retorn dels Papas en Itàlia es atribuit a Caterina de Siena e, es a Siena, en 1433, que l'emperaire Sigismond de Luxemborg sojornèt abans que tornar a Roma per s'i far coronar. Tamben, Pie II, elegit en 1458, veniá de Siena.

Guido da Sienna,Maestà, glèisa San Domenico de Siena.
Simone Martini e Lippo Memmi, Anonciacion e dòs sants.
Benedetto di Bindo, Arliquera amb d'àngels e istòria de la Crotz Vertadièra (1412).
Sano di Pietro, Predicacion de sant Bernardin sul Campo di Siena.

Bibliogràfia

[modificar | Modificar lo còdi]
  • Daniel Arasse, L'Homme en perspective - Les primitifs d'Italie, ed. Hazan, Paris, 2008 (francés)
  • Marco Pierini, Arte a Siena, ed. Scala, Florença, 2004 (italian)