correspondre

Occitan Etimologia

Del latin medieval correspondere.

Prononciacion

/kuresˈpundɾe/, /kuresˈpundɾe/

Sillabas

cor | res | pon | dre

Vèrb

correspondre

1. Èsser equivalent en quantitat, qualitat, foncion, estructura, origina.

Variantas dialectalas

• correspóner (gascon)

Traduccions

alemand: entsprechen (de) anglés: to correspond (en) catalan: correspondre (ca)

espanhòl: corresponder (es) francés: correspondre (fr) italian: corrispondere (it)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	correspondre
Gerondiu	correspondent
Participi passat
	singular			plural
masculin	correspondut			corresponduts
femenin	corresponduda			correspondudas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	correspondi	correspondes	correspond	correspondèm	correspondètz	correspondon
Imperfach	correspondiái	correspondiás	correspondiá	correspondiam	correspondiatz	correspondián
Preterit	correspondèri	correspondères	correspondèt	correspondèrem	correspondèretz	correspondèron
Futur	correspondrai	correspondràs	correspondrà	correspondrem	correspondretz	correspondràn
Condicional	correspondriái	correspondriás	correspondriá	correspondriam	correspondriatz	correspondrián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	corresponda	correspondas	corresponda	correspondam	correspondatz	correspondan
Imperfach	correspondèsse	correspondèsses	correspondèsse	correspondèssem	correspondèssetz	correspondèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	correspond !	—	correspondam !	correspondètz !	—
Negatiu	—	correspondas pas !	—	correspondam pas !	correspondatz pas !	—