Sol Campbell

angielski piłkarz

Sulzeer Jeremiah "Sol" Campbell (ur. 18 września 1974) – były angielski piłkarz jamajskiego pochodzenia występujący na pozycji obrońcy. Campbell grał w takich klubach jak Newcastle United, Tottenham Hotspur, Arsenal, Portsmouth i Notts County oraz w reprezentacji Anglii.

Sol Campbell
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Sulzeer Jeremiah Campbell[1]

Data i miejsce urodzenia

18 września 1974[1]
Plaistow

Wzrost

188 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1989–1992 Tottenham Hotspur
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1992–2001 Tottenham Hotspur 255 (10)
2001–2006 Arsenal 135 (8)
2006–2009 Portsmouth 95 (2)
2009 Notts County 1 (0)
2010 Arsenal 11 (0)
2010–2011 Newcastle United 7 (0)
W sumie: 504 (20)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1994–1996  Anglia U-21 11 (2)
1994–2006  Anglia B 2 (0)
1996–2007  Anglia 73 (1)
W sumie: 86 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018–2019 Macclesfield Town
  1. Aktualne na: 7 lipca 2010. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rodzice Campbella pochodzili z Jamajki, lecz sam piłkarz urodził się już w Anglii. W dorosłym futbolu zadebiutował w grudniu 1992 roku w wieku 18 lat. Wtedy to wystąpił w barwach Tottenhamu Hotspur w spotkaniu Premier League. W zespole Kogutów Campbell spędził dziewięć lat, w trakcie których rozegrał 255 oficjalnych spotkań i zdobył 10 goli. W 1999 roku jako kapitan poprowadził zespół do końcowego triumfu w Pucharze Ligi Angielskiej (dzięki zwycięstwu w finale nad Leicester City). W 2001 roku przeszedł do głównego rywala Tottenhamu, Arsenalu co wywołało spore kontrowersje. Swój poprzedni zespół opuścił na zasadzie prawa Bosmana i był pierwszym tak znanym piłkarzem, który z tego prawa skorzystał. W ciągu pięciu lat, które spędził w drużynie Kanonierów rozegrał 135 spotkań, zdobył dwa mistrzostwa Anglii oraz dwa Puchar Anglii. Był także częścią zespołu Arsenalu z sezonu 2003/04, który później stał się znany jako The Invincibles, czyli Niezwyciężeni. W 2006 roku w finale Ligi Mistrzów przeciwko FC Barcelonie Campbell zdobył jedynego gola dla Londyńczyków, zaś samo spotkanie zakończyło się porażką 1-2. W sierpniu 2006 roku na zasadzie wolnego transferu przeniósł się do innego klubu Premier League, Portsmouth. W drużynie tej grał przez trzy lata. W 2008 roku w finale Pucharu Anglii przeciwko Cardiff City wyszedł na boisko jako kapitan drużyny.

Spore zdziwienie wzbudziła jego decyzja w końcu sezonu 2008/09, gdy zdecydował się podpisać pięcioletni kontrakt z klubem League Two, Notts County. Prawdopodobnie skłoniła go do tego postać dyrektora sportowego tego klubu, którym był były selekcjoner reprezentacji Anglii Sven-Göran Eriksson. Jednakże jeszcze większą niespodzianką było rozwiązanie jego kontraktu za porozumieniem stron we wrześniu 2009 roku, po zaledwie miesiącu gry i rozegraniu przez niego jednego spotkania.

Swoje pierwsze pełne spotkanie w barwach reprezentacji Anglii Campbell rozegrał w wieku 21 lat. W maju 1998 Campbell został drugim, po Bobbym Moorze najmłodszym w historii kapitanem drużyny narodowej. Miał wtedy 23 lata i 248 dni. Pierwszego i jedynego gola w narodowych barwach Campbell zdobył w spotkaniu Mistrzostw Świata 2002 w grupowym spotkaniu przeciwko Szwecji. W 2006 Campbell stał się jedynym piłkarzem, który reprezentował Anglię w sześciu kolejnych turniejach rangi międzynarodowej. Występował na Mistrzostwach Europy w 1996, 2000 i 2004 roku oraz na Mistrzostwach Świata w 1998, 2002 2006 roku. Ogólnie w reprezentacji rozegrał 73 spotkania i był wybierany do złotych jedenastek Mistrzostw Świata 2002 i Mistrzostw Europy 2004.

Campbell trzykrotnie był wybierany przez Professional Footballers' Association do jedenastki sezonu – w 1999, 2003 i 2004 roku.

W maju 2012 oficjalnie zakończył karierę piłkarską.

Kariera klubowa

edytuj

Campbell pochodzi z Londynu. W roku 1989 rozpoczął treningi w juniorskiej drużynie miejscowego Tottenhamu Hotspur. Do pierwszej drużyny został włączony trzy lata później. Zadebiutował w niej 5 grudnia tego samego roku w przegranym 1:2 ligowym spotkaniu z lokalnym rywalem – Chelsea. W tym samym meczu strzelił też swojego pierwszego gola. Pojedynek ten był jedynym spotkaniem, w którym Campbell zagrał w pierwszym sezonie spędzonym w drużynie "Spurs". Podstawowym zawodnikiem swojego klubu stał się dwa lata później. W sezonie 1998/1999 wraz ze swoją drużyną zdobył Puchar Ligi. Forma Campbella prezentowana w Tottenhamie sprawiła, że w lecie 2001 roku zainteresowane nim były takie kluby jak Arsenal, Inter Mediolan, FC Barcelona, Liverpool czy Bayern Monachium[2]. Ostatecznie Campbell przeszedł do ekipy Arsenalu[3].

W nowej drużynie zadebiutował 30 lipca, kiedy to zagrał przez dziesięć minut w wygranym 2:0 spotkaniu z RCD Mallorca[4]. W Premier League zadebiutował natomiast 18 sierpnia w wygranym 4:0 wyjazdowym spotkaniu z Middlesbrough[5]. Pierwszą bramkę zdobył zaś 26 grudnia w meczu z Chelsea[6]. Już od pierwszego sezonu spędzonego w ekipie Kanionerów Campbell był jednym z podstawowych zawodników swojej ekipy. W debiutanckim sezonie został także mistrzem kraju i zdobył Puchar Anglii oraz Tarczę Wspólnoty. W następnych rozgrywkach zagrał w 33 ligowych meczach i również zdobył Puchar kraju. W sezonie 2003/04 został Mistrzem Anglii, zaś rok później zdobywcą krajowego pucharu.

8 sierpnia 2006 roku podpisał dwuletni kontrakt z Portsmouth[7]. W nowym klubie zadebiutował 19 sierpnia w wygranym 3:0 ligowym spotkaniu z Blackburn Rovers[8]. Pierwszą bramkę zdobył natomiast 23 grudnia w meczu z Sheffield United, w którym jego drużyna wygrała 3:1[9]. W sezonie 2007/08 zdobył wraz ze swoim klubem Puchar Anglii pokonując w finale drużynę Cardiff City. W Portsmouth był kapitanem i wystąpił w 95 ligowych meczach, w których strzelił dwie bramki. Po sezonie 2008/2009, kiedy to skończył mu się kontrakt opuścił klub[10].

W sierpniu 2009 roku przeszedł do Notts County. Zagrał tam jeden mecz, 19 września przeciwko Morecambe, po czym 23 września za porozumieniem stron opuścił klub[11].

12 stycznia 2010 po miesiącu treningów w Arsenalu, Sol Campbell został zarejestrowany jako gracz ligi rezerw i rozegrał 45 minut spotkania w drużynie rezerw przeciwko West Ham United, które Arsenal wygrał 4-2. Klub poinformował iż prowadzi negocjacje ws. krótkotrwałego kontraktu dla angielskiego defensora[12]. 15 stycznia oficjalnie podpisał kontrakt do końca sezonu[13]. Z dniem pierwszego lipca 2010 roku po wygaśnięciu kontraktu został wolnym zawodnikiem.

Po opuszczeniu przez niego Arsenalu, Campbella łączono z wieloma klubami, m.in. z Sunderlandem. 28 lipca 2010 roku podpisał roczny kontrakt z Newcastle United[14].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W reprezentacji swojego kraju Campbell zadebiutował 18 maja 1996 w wygranym 3:0 meczu z Węgrami[15]. W tym samym roku został powołany przez Terry'ego Venablesa do kadry na Euro 1996. Anglia na tym turnieju dotarła do półfinału, w którym przegrała 6:5 w rzutach karnych z Niemcami, a sam Campbell zagrał w jednym spotkaniu (wygranym 2:0 ze Szkocją)[16].

Dwa lata później znalazł się w składzie na Mundial. Tym razem jego reprezentacja dotarła do 1/8 finału, w którym poległa w serii rzutów karnych z reprezentacją Argentyny. On sam wystąpił w czterech meczach[17]. Tym razem The Three Lions nie zdołali wyjść ze swojej grupy zajmując w niej 3. lokatę. Campbell zagrał we wszystkich trzech meczach swojej ekipy[18].

Dwa lata później Campbell został członkiem kadry Anglii na Mistrzostwa Świata, na których jego reprezentacja dotarła do ćwierćfinału. Campbell na tej imprezie zagrał w pięciu meczach[19], a także w grupowym spotkaniu ze Szwecją (1:1) zdobył pierwszą i jedyną bramkę w barwach narodowych[10]. W roku 2004 Sven-Göran Eriksson powołał go na Euro. Anglia tym razem poległa w ćwierćfinale z Portugalią w rzutach karnych, a Campbell wystąpił w czterech pojedynkach[20] oraz został wybrany przez UEFA do najlepszej jedenastki turnieju.

Ostatnim turniejem w jego reprezentacyjnej karierze były Mistrzostwa Świata 2006, na których jego reprezentacja dotarła do ćwierćfinału, a on sam wystąpił tylko w jednym meczu (zremisowanym 2:2 ze Szwecją)[21]. Ostatni raz w barwach narodowych Campbell zagrał 3 czerwca 2006 w wygranym 6:0 meczu z Jamajką[10]. Łącznie w reprezentacji wystąpił 73 razy i strzelił przy tym jedną bramkę.

Statystyki

edytuj
Statystyki klubowe
Sezon Klub Liga Liga Puchar Anglii Puchar Ligi Europa Ogólnie
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole
1992/93 Tottenham Hotspur Premier League 1 1 - - - - - - 1 1
1993/94 34 0 4 0 2 0 - - 40 0
1994/95 30 0 4 0 4 1 - - 38 1
1995/96 31 1 4 0 4 0 - - 39 1
1996/97 38 0 1 0 4 1 - - 43 1
1997/98 34 0 3 1 3 0 - - 40 1
1998/99 37 6 7 0 8 2 - - 52 8
1999/00 29 0 2 0 2 0 2 0 35 0
2000/01 21 2 5 0 1 0 - - 27 2
2001/02 Arsenal Premier League 31 2 7 1 - - 10 0 48 3
2002/03 33 2 5 1 - - 10 0 48 3
2003/04 35 1 5 0 - - 9 0 49 0
2004/05 16 1 1 0 - - 4 0 21 1
2005/06 20 2 1 0 2 0 6 1 29 3
2006/07 Portsmouth Premier League 32 1 2 0 - - - - 34 1
2007/08 31 1 5 0 1 0 - - 37 1
2008/09 28 0 3 0 - - 4 0 35 0
2009/10 Notts County Football League Two 1 0 - - - - - - 1 0
2009/10 Arsenal Premier League 11 0 1 0 - - 2 1 14 1
2010/11 Newcastle United Premier League 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Ogólnie w karierze 492 20 60 3 31 3 47 2 630 29
Gole w reprezentacji
# Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Gol na
1 2 czerwca 2002 Stadion Saitama, Saitama   Szwecja 1–1 Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2002 1-1

Campbell zaliczył krótki epizod w filmie Guya Ritchiego Przekręt. Wystąpił tam w roli ochroniarza nielegalnej walki bokserskiej[22]. Wystąpił także w serialu telewizji ITV pt. Żony piłkarzy, gdzie zagrał samego siebie.

Sukcesy

edytuj
Tottenham
Arsenal

Mistrzostwo

Wicemistrzostwo

Portsmouth

Mistrzostwo

Wicemistrzostwo

Indywidualne
  • Jedenastka Mistrzostw Świata: 2002
  • Jedenastka Mistrzostw Europy: 2004
  • Drużyna roku PFA: 1998/99, 2002/03, 2003/04

Przypisy

edytuj
  1. a b Barry J. Hugman: The PFA Premier & Football League Players' Records 1946-2005. Queen Anne Press, 2005, s. 106. ISBN 1-85291-665-6.
  2. Who will win race for Campbell?. BBC Sport, 29 czerwca 2001. [dostęp 2008-10-18]. (ang.).
  3. Will Sol make a great Gunner?. BBC Sport, 1 lipca 2001. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  4. Campbell makes Arsenal debut. BBC Sport, 30 lipca 2001. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  5. Arsenal thrash Boro. BBC Sport, 18 sierpnia 2001. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  6. Arsenal stun Chelsea. BBC Sport, 26 grudnia 2001. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  7. Pompey complete Campbell signing. BBC Sport, 8 sierpnia 2006. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  8. John Sinnott: Portsmouth 3-0 Blackburn. BBC Sport, 19 sierpnia 2006. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  9. John May: Portsmouth 3-1 Sheff Utd. BBC Sport, 23 grudnia 2006. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  10. a b c 'It's unbelievable'. The FA, 18 maja 2008. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  11. Eriksson 'let down' by Campbell. BBC Sport, 23.09.2009. [dostęp 2009-09-24]. (ang.).
  12. Campbell named in Arsenal Reserve team. Arsenal Football Club, 12.01.2010. [dostęp 2010-01-12]. (ang.).
  13. Sol Campbell completes shock return to Arsenal. BBC Sport, 2010-01-15. [dostęp 2010-01-15]. (ang.).
  14. Campbell Completes Transfer to Newcastle. Newcastle United, 2010-07-28. [dostęp 2010-07-28]. (ang.).
  15. Sol Campbell, Arsenal. The FA. [dostęp 2008-10-19]. (ang.).
  16. EURO 1996. RSSSF. [dostęp 2008-10-22]. (ang.).
  17. World Cup 1998. RSSSF. [dostęp 2008-10-22]. (ang.).
  18. European Championship 2000 – Full Details Final Tournament. RSSSF. [dostęp 2008-10-22]. (ang.).
  19. World Cup 2002 – Match Details. RSSSF. [dostęp 2008-10-22]. (ang.).
  20. European Championship 2004 – Details. RSSSF. [dostęp 2008-10-22]. (ang.).
  21. World Cup 2006 – Match Details. RSSSF. [dostęp 2008-10-22]. (ang.).
  22. Sol Campbell. IMDB. [dostęp 2009-01-15].

Linki zewnętrzne

edytuj