Andrzej Półtawski

polski antropolog

Andrzej Półtawski (ur. 22 lutego 1923 w Warszawie[1], zm. 29 października 2020 w Krakowie[2][3]) – polski działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, członek Armii Krajowej (AK), uczestnik powstania warszawskiego, filozof, etyk, antropolog, prof. dr hab., specjalista w zakresie antropologii filozoficznej, fenomenologii, filozofii chrześcijańskiej, personalizmu i teorii poznania.

Andrzej Półtawski
Ilustracja
Andrzej Półtawski podczas 17. Targów Książki w Krakowie (2013)
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 października 2020
Kraków

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: antropologia filozoficzna, fenomenologia, filozofia chrześcijańska, personalizm i teoria poznania
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1964 – nauki humanistyczne
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1972 – nauki humanistyczne
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1985

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie

Stanowisko

docent, a następnie kierownik Katedry Teorii Poznania ATK

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj

Absolwent III Miejskiego Gimnazjum i Liceum Męskiego w Warszawie[4]. W czasie okupacji niemieckiej działacz AK. Uczestnik powstania warszawskiego w stopniu podchorążego w ramach Zgrupowania „Żaglowiec” II Obwodu „Żywiciel” (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej[1]. Następnie osadzony w stalagu XI A(inne języki) (Altengrabow(inne języki)) i Groß Lübars(inne języki) koło Magdeburga[5].

Ukończył studia filozoficzne pod kierunkiem prof. Romana Ingardena na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim w 1950 r., broniąc pracę magisterską, a następnie uzyskując tytuł doktora na podstawie rozprawy Rzeczy i dane zmysłowe. Świat i spostrzeżenie u G. E. Moore’a i w 1972 r. habilitację na podstawie pracy Świat, spostrzeżenie, świadomość. Był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1957–1970, a następnie w latach 1973–1993 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej (ATK) w Warszawie. Był kierownikiem Katedry Teorii Poznania ATK.

Był laureatem Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego za rok 2015 przyznawaną przez Towarzystwo Naukowe KUL[6] oraz Wielkiej Nagrody Honorowej im. Witolda Hulewicza (pośmiertnie)[7].

Zmarł w wieku 97 lat. 4 listopada 2020 roku odbyła się msza pogrzebowa w bazylice Mariackiej, której przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, po czym został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[8]. W 2020 został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[9][10].

Życie prywatne

edytuj

Syn typografa i grafika Adama Półtawskiego. Mąż Wandy Półtawskiej (ur. 1921, zm. 2023), bliskiej przyjaciółki Jana Pawła II.

Przypisy

edytuj
  1. a b Andrzej Półtawski, [w:] Powstańcze biogramy [online], Muzeum Powstania Warszawskiego [dostęp 2020-10-30].
  2. Zmarł prof. Andrzej Półtawski. diecezja.pl. [dostęp 2020-10-29].
  3. Zmarł prof. Andrzej Półtawski. Był bliskim współpracownikiem św. Jana Pawła II i mężem Wandy Półtawskiej. wpolityce.pl. [dostęp 2020-10-29].
  4. Absolwenci III Miejskiego Gimnazjum i Liceum Męskiego w Warszawie przy ul. Śniadeckich 8 w latach 1933-1939 [online], XXI Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Warszawie [zarchiwizowane z adresu 2014-02-25].
  5. Mąż znanej żony, „Gość Warszawski”, 24/2013, 13 czerwca 2013, ISSN 0137-7604 [dostęp 2020-10-30].
  6. Wręczenie Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego za rok 2015 [online], Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II [dostęp 2020-10-30].
  7. X X V – Witold Hulewicz [online] [dostęp 2020-11-28] (pol.).
  8. Pogrzeb prof. Andrzeja Półtawskiego [online], ekai.pl, 4 listopada 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-11-05].
  9. M.P. z 2021 r. poz. 67
  10. Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Ordery i odznaczenia / Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski dla śp. Andrzeja Półtawskiego [online], prezydent.pl [dostęp 2020-11-05].

Bibliografia

edytuj