Ignacy Szablowski (ur. 7 sierpnia 1887 w Tarnowcu, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan audytor Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Ignacy Szablowski
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1887
Tarnowiec

Data i miejsce śmierci

1940
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys

edytuj

Urodził się 7 sierpnia 1887 w Tarnowcu jako syn Tomasza[1][2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. k. Obrony Krajowej. Na stopień chorążego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 4 sierpnia 1914 roku. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców nr 25[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i został przydzielony do Korpusu Sądowego. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy w korpusie oficerów sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919; w 1923 jako oficer zatrzymany w służbie czynnej był pracownikiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Kowlu, a w 1924 sprawował stanowisko kierownika tego sądu[4][5]. Później został zweryfikowany w stopniu kapitana w korpusie oficerów sądowych ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919[6]. W 1932 był kierownikiem WSR w Kowlu[7]. W 1938 był w stanie spoczynku[8].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 65/1-62 oznaczony numerem 3229, jego tożsamość została podana jako Ignacy Szabłowski)[2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Odznaczenie

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Ignacy Szablowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
  2. a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 92. [dostęp 2020-12-20].
  3. Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 150, 320.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1097.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 982, 992.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310, 884.
  8. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 52.

Bibliografia

edytuj