Jurij Nikiforow

rosyjsko-ukraiński piłkarz

Jurij Walerjewicz Nikiforow, ros. Юрий Валерьевич Никифоров, ukr. Юрій Валерійович Никифоров, Jurij Walerijowicz Nykyforow (ur. 16 września 1970 w Odessie, Ukraińska SRR) – rosyjski piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający najczęściej na pozycji środkowego obrońcy, reprezentant ZSRR, WNP, Ukrainy i Rosji.

Jurij Nikiforow
Юрий Никифоров
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jurij Walerjewicz Nikiforow

Data i miejsce urodzenia

16 września 1970
Odessa

Wzrost

188 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
SDJuSzOR Czornomoreć Odessa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1986 Czornomoreć Odessa 0 (0)
1987 SKA Odessa 5 (0)
1987–1988 Czornomoreć Odessa 1 (0)
1988–1989 Dynamo Kijów 0 (0)
1990–1992 Czornomoreć Odessa 76 (5)
1993 Spartak-2 Moskwa 3 (2)
1993–1996 Spartak Moskwa 85 (16)
1996–1998 Sporting Gijón 65 (3)
1998–2002 PSV Eindhoven 99 (5)
2002–2003 RKC Waalwijk 29 (1)
2003–2004 Urawa Red Diamonds 12 (0)
W sumie: 375 (32)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–1991  ZSRR 6 (0)
1992  WNP 4 (0)
1992  Ukraina 3 (0)
1993–2002  Rosja 55 (6)
W sumie: 68 (6)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

edytuj

Kariera klubowa

edytuj

Nikiforow urodził się w Odessie. Wychowanek SDJuSzOR Czornomoreć Odessa. Pierwsze trenerzy - E.Łuczyn, J.Skoryk. Karierę rozpoczął w czwartoligowym klubie SKA Odessa, a już w połowie 1987 roku przeszedł do lokalnego rywala, Czornormoca Odessa, z którym wywalczył awans z pierwszej ligi do wyższej. W 1988 został piłkarzem Dynama Kijów, jednak nie rozegrał dla tego klubu żadnego spotkania i w 1989 roku wrócił do Czornormoca. W 1991 roku zajął z nim czwarte miejsce w lidze, a w 1992 roku po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę zdobył z nim pierwszy w historii Puchar Ukrainy.

Na początku 1993 roku Nikiforow trafił do rosyjskiego Spartaka Moskwa, w którym stał się liderem środka obrony. Już w swoim pierwszym sezonie wywalczył ze Spartakiem mistrzostwo Rosji oraz zadebiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W 1994 roku osiągnął kolejne sukcesy - został zarówno mistrzem kraju, jak i zdobywcą Pucharu Rosji. W 1995 roku zajął ze Spartakiem trzecie miejsce, a w 1996 po raz trzeci świętował zdobycie mistrzostwa kraju. Przez 4 lata rozegrał dla Spartaka 85 meczów i strzelił 16 bramek.

Latem 1996 Nikiforow przeszedł do hiszpańskiego Sportingu Gijón. W Primera División swój pierwszy mecz zaliczył 2 września, a Sporting wygrał 3:2 na wyjeździe z Espanyolem. Z drużyną z Gijón Nikiforow utrzymał się w lidze, ale rok później zajął z nią ostatnie dwudzieste miejsce oznaczające spadek do Segunda División.

W 1998 roku Nikiforow podpisał kontrakt z PSV Eindhoven. W 1999 roku zajął z tym klubem trzecie miejsce w Eredivisie, a rok później wywalczył swój pierwszy tytuł mistrza Holandii. Natomiast w sezonie 2000/2001 obronił mistrzostwo, a w 2002 roku został wicemistrzem Holandii. W 2003 roku Jurij wyjechał do Japonii. Przez rok grał w Urawie Red Diamonds, z którą zdobył Puchar Japonii. Pod koniec roku zakończył karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1987 SKA Odessa ZSRR   ІІ liga 5 0
1987 Czornomoreć Odessa ZSRR   І liga 19 3
1988 Dynamo Kijów ZSRR   Wyższa liga 0 0
1989 Czornomoreć Odessa ZSRR   Wyższa liga 11 0
1990 Czornomoreć Odessa ZSRR   Wyższa liga 18 2
1991 Czornomoreć Odessa ZSRR   Wyższa liga 29 10
1992 Czornomoreć Odessa Ukraina   Wyższa liga 18 2
1992/93 Czornomoreć Odessa Ukraina   Wyższa liga 11 1
1993 Spartak Moskwa Rosja   Premier liga 23 0
1994 Spartak Moskwa Rosja   Premier liga 26 2
1995 Spartak Moskwa Rosja   Premier liga 22 8
1996 Spartak Moskwa Rosja   Premier liga 14 5
1996/97 Sporting Gijón Hiszpania   Primera División 38 2
1997/98 Sporting Gijón Hiszpania   Primera División 27 1
1998/99 PSV Eindhoven Holandia   Eredivisie 25 1
1999/00 PSV Eindhoven Holandia   Eredivisie 29 3
2000/01 PSV Eindhoven Holandia   Eredivisie 26 1
2001/02 PSV Eindhoven Holandia   Eredivisie 19 0
2002/03 RKC Waalwijk Holandia   Eredivisie 29 1
2003 Urawa Red Diamonds Japonia   J-League 12 0

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W reprezentacji ZSRR Nikiforow zadebiutował 11 września 1990 roku w wygranym 2:0 meczu z Norwegią. W 1994 roku został powołany przez Pawła Sadyrina na Mistrzostwach Świata w USA. Wystąpił tam we wszystkich trzech spotkaniach Rosji: przegranych 0:2 z Brazylią i 1:3 ze Szwecją oraz wygranym 6:1 z Kamerunem. W 1996 roku na Euro 96 zagrał we dwóch meczach: z Niemcami (0:3) oraz z Czechami (3:3).

Swój ostatni wielki turniej Nikiforow zaliczył w 2002 roku. Na Mistrzostwach Świata 2002 był podstawowym zawodnikiem i zaliczył trzy spotkania: z Tunezją (2:0), z Japonią (0:1) oraz z Belgią (2:3). W kadrze ZSRR rozegrał 6 meczów, w WNP - 4, a w kadrze Rosji - 55 i zdobył w nich 6 goli.

Z młodzieżową reprezentacją ZSRR U-16 Nikiforow wywalczył mistrzostwo świata U-16 w 1987 roku, a 1988 roku został mistrzem Europy U-19.

Sukcesy i odznaczenia

edytuj

Sukcesy klubowe

edytuj

Sukcesy reprezentacyjne

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj