Przejdź do zawartości

13 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1949

Organizacja
Numer

JW 2987[1]

Dyslokacja

Jelenia Góra; Kłodzko[2]

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

10 Sudecka Dywizja Piechoty

Dywizjon walczył w składzie dywizji

13 Samodzielny Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (13 dappanc) – pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z rozkazem Naczelnego Dowódcy WP Nr 41 z 6 października 1944 w składzie 10 Dywizji Piechoty zamierzano sformować 13 samodzielny dywizjon artylerii samochodowej (13 sdas) według etatu Nr 04/568[3] (ros. 13-й отдельный самоходный артиллерийский дивизион). Dywizjon miał być organizowany w garnizonie Rzeszów[3]. Jednostka otrzymała pięciocyfrowy numer poczty polowej 83748. 10 lutego 1945 stan ewidencyjny dywizjonu liczył pięciu oficerów. Z powodu braku wyszkolonego personelu i dział pancernych SU-76 Naczelny Dowódca WP rozkazem Nr 39/Org. z 28 lutego 1945 nakazał przeformować jednostkę w 13 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej[3] według etatu Nr 04/569.

Po zakończeniu działań wojennych dywizjon skierowany został do Klecina, a w lipcu 1945 do Jeleniej Góry. W grudniu 1945 jednostka przeformowana została na pokojowy etat Nr 2/4 o stanie 171 żołnierzy, a w marcu 1946 na etat Nr 2/53 o stanie 162 wojskowych. W tym samym roku dywizjon przeniesiony został do garnizonu Kłodzko. W grudniu 1946 pododdział przeformowany został na etat Nr 2/73. Wiosną 1949 jednostka podporządkowana została dowódcy 11 Dywizji Piechoty. Latem tego roku w Bolesławcu na bazie 13 i 14 dappanc sformowany został 92 pułk artylerii przeciwpancernej.

76 mm armata wz. 1942 (ZiS-3)

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo i sztab

  • pluton dowodzenia
  • trzy baterie armat przeciwpancernych
    • dwa plutony ogniowe po 2 działony

Razem według etatu 2/79 w 1949: 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3

Dowódcy dywizjonu

[edytuj | edytuj kod]
  • mjr Bielawski[4]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  2. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
  3. a b c Komornicki 1987 ↓, s. 216.
  4. Piotrowski 2003 ↓, s. 251.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]