7 Gwardyjski Korpus Pancerny
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Rozformowanie |
1946 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa Operacja lwowsko-sandomierska Operacja wiślańsko-odrzańska Operacja berlińska Operacja praska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
| Podległość | |
| Skład |
54 Gwardyjska Brygada Pancerna |
| Odznaczenia | |
  
| |
7 Gwardyjski Korpus Pancerny (ros. 7-й гвардейский танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Historia
7 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony w 1943. Uczestnicząc w walkach na froncie wschodnim wchodził w skład 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Dowodzony był przez gen. mjra Siergieja Iwanowa[1]. W 1944 uczestniczył w operacji lwowsko-sandomierskiej Armii Czerwonej uczestnicząc w walkach o Przemyśl. Następnie brał udział w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim.
W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej 7 Korpus prowadząc natarcie razem z jednostkami 52 Armii opanował Jędrzejów. W nocy z 15 na 16 stycznia 1945 sforsował rzekę Pilicę. Następnie zgodnie z rozkazem, prowadził natarcie w kierunku Częstochowy, w czasie którego był atakowany przez niemieckie lotnictwo. Ataki lotnicze ustały kiedy wojska z 54 Gwardyjskiej Brygady Pancernej opanowały lotnisko we wsi Rudniki[2]. W walkach o Częstochowę polegli m.in.: starszy lejtnant Adam Kowalczuk i kpt. Michaił Kuźmin[3].
Po walkach o Częstochowę 7 Korpus prowadził działania pościgowe w kierunku Wrocławia. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o Wieluń, Bolesławiec[4] i Chojnów[5]. Najcięższe walki toczył o Lubań. Miasteczko zostało ostatecznie zdobyte 9 maja 1945 przez wojska 31 Armii w ramach operacji praskiej.
Struktura organizacyjna
- 54 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 54-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Iwan Czugunkow[6]
- 55 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 55-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Dawid Draguński[7]
- 56 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 56-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Zachar Slusarenko[8]
- 23 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana (ros. 23-я гвардейская мотострелковая бригада) - dowódca płk Aleksandr Gołowaczow[9].
Dowódcy korpusu
- gen. mjr Siergiej Iwanow (w okresie walk na ziemiach polskich)[1].
Przypisy
- ↑ a b Dolata 1971 ↓, s. 596.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 91.
- ↑ Płowecki 1973 ↓, s. 101.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 41.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 68.
- ↑ Majewski 1985 ↓, s. 28.
- ↑ Zwierzyniecki 2018 ↓, s. 111.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 448.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 53.
Bibliografia
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Ryszard Majewski: Wrocław godzina zero. Warszawa: 1985.
- Janusz Płowecki: Wyzwolenie Częstochowy 1945. Warszawa: 1973.
- Robert Zwierzyniecki: Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków: 2018.