Diomid (Dziuban): Różnice pomiędzy wersjami

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	10 sierpnia 2000
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Sobór Smoleńskiej Ikony Matki Bożej
Konsekrator	Aleksy II

Diomid
	Siergiej Dziuban
	mnich
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1961 ; Kadiewka
Data i miejsce śmierci	20 listopada 2021 ; obwód leningradzki
	Biskup anadyrski i czukocki
Okres sprawowania	2000–2008
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia anadyrska i czukocka
Śluby zakonne	3 lipca 1987
Diakonat	18 lipca 1987
Prezbiterat	1991
Nominacja biskupia	19 lipca 2000
Chirotonia biskupia	10 sierpnia 2000
Utrata stanu duchownego	6 października 2008

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 05:46, 3 sty 2022

Diomid, imię świeckie Siergiej Iwanowicz Dziuban (ur. 24 czerwca 1961 w Kadiewce, zm. 20 listopada 2021 w obwodzie leningradzkim^[1]) – były rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1983 ukończył studia w instytucie radioelektroniki w Charkowie i podjął pracę jako inżynier-konstruktor w biurze konstrukcyjnym maszyn ciężkich w tym samym mieście. Po trzech latach porzucił pracę zawodową i wstąpił do moskiewskiego seminarium duchownego. Będąc jego słuchaczem, złożył 3 lipca 1987 wieczyste śluby zakonne przed przełożonym ławry Troicko-Siergijewskiej, archimandrytą Aleksym (Kutiepowem). 18 lipca tego samego roku metropolita miński i słucki Filaret (Wachromiejew) wyświęcił go na hierodiakona. W 1991 patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II udzielił mu święceń kapłańskich. Mnich Diomid był już wówczas studentem Moskiewskiej Akademii Duchownej, którą ukończył w 1993.

Od 1991 prowadził pracę duszpasterską i misyjną na terytoriach eparchii kamczackiej i magadańskiej oraz na Sachalinie. W latach 1992–2000 był proboszczem parafii Zaśnięcia Matki Bożej w Jelizowie na Kamczatce. Od 1993 posiadał godność igumena. 19 lipca 2000 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa anadyrskiego i czukockiego. 21 lipca 2000 ihumen Diomid otrzymał godność archimandryty, zaś 10 sierpnia 2000 w soborze Smoleńskiej Ikony Matki Bożej w moskiewskim Monasterze Nowodziewiczym przyjął chirotonię biskupią. Ceremonii przewodniczył patriarcha Aleksy II.

W okresie sprawowania przez Diomida godności biskupiej w Anadyrze został wzniesiony katedralny sobór Trójcy Świętej, współfinansowany przez gubernatora Czukotki Romana Abramowicza.

Jako biskup Diomid nawoływał do zerwania przez Rosyjski Kościół Prawosławny wszelkiej współpracy z władzami świeckimi, wycofania się z dialogu międzykonfesyjnego i porzucenia aktywności misyjnej. Ostrej krytyce poddawał patriarchę Aleksego i innych hierarchów Cerkwi Rosyjskiej^[2]. Jego zachowanie zostało uznane przez Święty Synod za działalność sprzyjającą rozłamowi w Kościele i złamanie kanonów. W czerwcu 2008 Diomid został suspendowany, zaś zarząd eparchii anadyrskiej i czukockiej objął jako locum tenens biskup chabarowski i nadamurski Marek (Tużykow)^[3]. Diomid odmówił jednak poddania się tej decyzji^[2]. W lipcu tego samego roku, w 90. rocznicę zabójstwa cara Mikołaja II i jego rodziny, wydał list otwarty, w którym wbrew prawu kanonicznemu obłożył anatemą patriarchę moskiewskiego Aleksego, metropolitę smoleńskiego i kaliningradzkiego Cyryla (Gundiajewa), metropolitę mińskiego i słuckiego Filareta (Wachromiejewa) oraz wszystkich ich poprzedników, określonych jako uczestnicy antycarskiej rewolucji lutowej w 1917. Diomid twierdził również, iż wielokrotnie łamanie prawa kanonicznego przez najwyższą hierarchię Cerkwi uprawnia go do autonomicznego zarządzania eparchią anadyrską i czukocką^[4].

6 października 2008 Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wykluczył mnicha Diomida ze stanu kapłańskiego^[5].

20 listopada 2021 r. mnich Diomid zginął w wypadku samochodowym^[1].

Przypisy

Bibliografia

Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego

[lenta-1] В ДТП погиб бывший епископ Диомид. lenta.ru. [dostęp 2021-11-21]. (ros.).

[interfax-2] Епископ Диомид отказался каяться и намерен служить, несмотря на запрет

[3] ЖУРНАЛ № 56 заседания Священного Синода Русской Православной Церкви от 28 июня 2008 года

[4] Обращение епископа Анадырского и Чукотского Диомида к духовенству Русской Православной Церкви и ко всем православным христианам Земли Русской. 4/17 июля 2008 года, 90-летие зверского убиения революционерами царской семьи

[5] ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода Русской Православной Церкви от 6 октября 2008 года

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 63: / Linia 63: @@
 W okresie sprawowania przez Diomida godności biskupiej w [[Anadyr (miasto)|Anadyrze]] został wzniesiony katedralny [[Sobór Trójcy Świętej w Anadyrze|sobór Trójcy Świętej]], współfinansowany przez gubernatora [[Czukocki Okręg Autonomiczny|Czukotki]] [[Roman Abramowicz|Romana Abramowicza]].
-Jako biskup Diomid nawoływał do zerwania przez Rosyjski Kościół Prawosławny wszelkiej współpracy z władzami świeckimi, wycofania się z [[Ekumenizm|dialogu międzykonfesyjnego]] i porzucenia aktywności misyjnej. Ostrej krytyce poddawał patriarchę Aleksego i innych hierarchów Cerkwi Rosyjskiej<ref name="interfax">[http://www.interfax-religion.ru/?act=news&div=25187 Епископ Диомид отказался каяться и намерен служить, несмотря на запрет]</ref>. Jego zachowanie zostało uznane przez Święty Synod za działalność sprzyjającą rozłamowi w Kościele i złamanie kanonów. W czerwcu 2008 Diomid został suspendowany, zaś zarząd eparchii anadyrskiej i czukockiej objął jako ''[[locum tenens]]'' biskup [[Eparchia chabarowska|chabarowski i nadamurski]] [[Marek (Tużykow)|Marek (Tużikow)]]<ref>[http://www.patriarchia.ru/db/text/429543.html ЖУРНАЛ № 56 заседания Священного Синода Русской Православной Церкви от 28 июня 2008 года]</ref>. Diomid odmówił jednak poddania się tej decyzji<ref name="interfax"/>. W lipcu tego samego roku, w 90. rocznicę zabójstwa cara [[Mikołaj II Romanow|Mikołaja II]] i jego rodziny, wydał list otwarty, w którym wbrew prawu kanonicznemu obłożył [[Anatema|anatemą]] patriarchę moskiewskiego Aleksego, metropolitę [[Eparchia smoleńska|smoleńskiego i kaliningradzkiego]] [[Cyryl I (patriarcha Moskwy)|Cyryla (Gundiajewa)]], metropolitę mińskiego i słuckiego Filareta (Wachromiejewa) oraz wszystkich ich poprzedników, określonych jako uczestnicy antycarskiej [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] w 1917. Diomid twierdził również, iż wielokrotnie łamanie prawa kanonicznego przez najwyższą hierarchię Cerkwi uprawnia go do autonomicznego zarządzania eparchią anadyrską i czukocką<ref>[http://portal-credo.ru/site/?act=news&id=64111&topic=499 Обращение епископа Анадырского и Чукотского Диомида к духовенству Русской Православной Церкви и ко всем православным христианам Земли Русской. 4/17 июля 2008 года, 90-летие зверского убиения революционерами царской семьи]</ref>.
+Jako biskup Diomid nawoływał do zerwania przez Rosyjski Kościół Prawosławny wszelkiej współpracy z władzami świeckimi, wycofania się z [[Ekumenizm|dialogu międzykonfesyjnego]] i porzucenia aktywności misyjnej. Ostrej krytyce poddawał patriarchę Aleksego i innych hierarchów Cerkwi Rosyjskiej<ref name="interfax">[http://www.interfax-religion.ru/?act=news&div=25187 Епископ Диомид отказался каяться и намерен служить, несмотря на запрет]</ref>. Jego zachowanie zostało uznane przez Święty Synod za działalność sprzyjającą rozłamowi w Kościele i złamanie kanonów. W czerwcu 2008 Diomid został suspendowany, zaś zarząd eparchii anadyrskiej i czukockiej objął jako ''[[locum tenens]]'' biskup [[Eparchia chabarowska|chabarowski i nadamurski]] [[Marek (Tużykow)]]<ref>[http://www.patriarchia.ru/db/text/429543.html ЖУРНАЛ № 56 заседания Священного Синода Русской Православной Церкви от 28 июня 2008 года]</ref>. Diomid odmówił jednak poddania się tej decyzji<ref name="interfax"/>. W lipcu tego samego roku, w 90. rocznicę zabójstwa cara [[Mikołaj II Romanow|Mikołaja II]] i jego rodziny, wydał list otwarty, w którym wbrew prawu kanonicznemu obłożył [[Anatema|anatemą]] patriarchę moskiewskiego Aleksego, metropolitę [[Eparchia smoleńska|smoleńskiego i kaliningradzkiego]] [[Cyryl I (patriarcha Moskwy)|Cyryla (Gundiajewa)]], metropolitę mińskiego i słuckiego Filareta (Wachromiejewa) oraz wszystkich ich poprzedników, określonych jako uczestnicy antycarskiej [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] w 1917. Diomid twierdził również, iż wielokrotnie łamanie prawa kanonicznego przez najwyższą hierarchię Cerkwi uprawnia go do autonomicznego zarządzania eparchią anadyrską i czukocką<ref>[http://portal-credo.ru/site/?act=news&id=64111&topic=499 Обращение епископа Анадырского и Чукотского Диомида к духовенству Русской Православной Церкви и ко всем православным христианам Земли Русской. 4/17 июля 2008 года, 90-летие зверского убиения революционерами царской семьи]</ref>.
 października 2008 Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego [[Utrata stanu duchownego (Cerkiew prawosławna)|wykluczył]] mnicha Diomida ze stanu kapłańskiego<ref>[http://www.patriarchia.ru/db/text/470180.html ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода Русской Православной Церкви от 6 октября 2008 года]</ref>.