Przejdź do zawartości

Fluorek cezu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez ToBot (dyskusja | edycje) o 23:43, 26 paź 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Fluorek cezu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CsF

Masa molowa

151,90 g/mol

Wygląd

białe, higroskopijne kryształy, bez zapachu[1]

Identyfikacja
Numer CAS

13400-13-0

PubChem

{{{nazwa}}}, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: (ang.).

Podobne związki
Inne aniony

chlorek cezu
bromek cezu
jodek cezu

Inne kationy

fluorek litu
fluorek sodu
fluorek potasu
fluorek rubidu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Fluorek cezu (CsF) – nieorganiczny związek chemiczny, sól cezu i kwasu fluorowodorowego. Jest to bezbarwne, higroskopijne, krystaliczne ciało stałe dobrze rozpuszczalne w rozpuszczalnikach polarnych. Jest solą silnej zasady i słabego kwasu, jego roztwory wodne wykazują odczyn zasadowy. Wiązanie Cs-F ma silny charakter jonowy; jest połączeniem dwóch pierwiastków o jednej z największych różnic elektroujemności (Cs: 0,79; F: 3,98 w skali Paulinga). W reakcji z mocnymi kwasami wydziela toksyczny fluorowodór.

Otrzymywanie

Bezwodny fluorek cezu otrzymywany jest przez osuszenie produktów reakcji fluorowodoru z wodorotlenkiem bądź węglanem cezu.

Zastosowanie

Jest używany do usuwania grup sililowych ze związków organicznych[3]. Ponadto jest używany w reakcjach jako słaba zasada, np. w kondensacji Knoevenagla[4].

Kryształy CsF dobrze przepuszczają dalekie promieniowanie podczerwone i są wykorzystywane jako nośniki próbek w spektroskopii IR.

  1. a b c d e Fluorek cezu. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  2. a b c d e Fluorek cezu (nr 255718) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  3. Fluoride ion induced reactions of organosilanes: the preparation of mono and dicarbonyl compounds from β-ketosilanes. „Tetrahedron Letters”. 26, 1985. DOI: 10.1016/S0040-4039(00)89137-6. 
  4. Abdelhak Hakiki, Zoubida Jabry, Jean-Louis Ripoll, Andre Thuillier. Retrodienic reactions XVII – a general route to allenes gem-diactivated by electroattracting groups. „Tetrahedron Lett.”. 25 (32), s. 3461-3462, 1984. DOI: 10.1016/S0040-4039(01)91047-0. (ang.).