Przejdź do zawartości

Fon (natężenie dźwięku)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Misiek2 (dyskusja | edycje) o 19:29, 31 mar 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Krzywe jednakowej głośności (izofony) „normalnego ”ucha według Fletchera i Munsona. Wartości fonów są oznaczone na niebiesko

Fon (gr. φωνή "dźwięk, ton, głos") – jednostka poziomu głośności dźwięku.

Poziom głośności dowolnego dźwięku w fonach jest liczbowo równy poziomowi natężenia (wyrażonego w decybelach) tonu o częstotliwości 1 kHz, którego głośność jest równa głośności tego dźwięku. Dźwięki o tej samej liczbie fonów wywołują to samo wrażenie głośności, ale nie muszą być to dźwięki identyczne w sensie barwy (np. o różnych częstotliwościach). W odróżnieniu od jednostki son, która jest jednostką liniową głośności, fony nie podlegają arytmetycznemu sumowaniu przy obliczaniu całkowitego poziomu głośności kilku jednoczesnych dźwięków.

Zobacz też